...błękit na okrętkę przyszywany
do podszewki losu
i zapomnienia czas
niedopięty jak palto
jesienne
usidlił mnie
pomiędzy
szeptem a westchnieniem,
z natchnień się nie
rozbiorę i nie odwieszę
miłości
jak niepotrzebną rzecz
naprędce
przechodząc
nad tym faktem
z obojętną miną...
błękit miłości dojrzewa we mnie
jak
subtelna materia ...
nienatrętnie ale znacząc swoją siłą
niezwyciężoną
nieusuwalne kody
uczuć...

Para Absurdu
oboje szaleni,,,
Tęsknota Pulsującej Fali Błękitu
i Ogrom Żaru Palącej Czerwieni
ubrani odświętnie
w zranień płaszcz

i szał
wspomnień zabłąkanej chwili
tulą w ramionach pragnień
pomyloną pustkę, [...]

…a mnie w to graj,
gdy. moja dusza śpiewa…
a mnie w to graj,
gdy w sercu maj rozbrzmiewa…
skowronków tryll…zielony gaj,
szumi szczęścia nutą,
to cała ja
jak w transie oniemiała…
gdy moja dusza gra ,gdy moja dusza śpiewa…
na wszystkie strony świata…
ponad dachami nieba,
gdy moja dusza gra…na skrzyżowaniu szczęść
u wrót raju
tańczę uduchowiona,
nic do kapelusza nie zbieram
bo wszystko mam
i kocham duszę moją…
tak kocham duszę moją…

a mnie w to śpiewaj a mnie w to graj
duszo moja...

…pisany ręcznie… pióro ulubione
zastanawiam się czy pisać …
czy jeszcze wypada
swoim charakterem pisma
znaczyć swój ślad myślami
kreślony w trybie nagłym…
miłosnym, nieprzeczutym,
natchnionym…
i trwale zakotwiczonym
we mnie…
może nie… [...]

…wiersz

na dzisiaj dla Ciebie
niech będzie jak uśmiech
radosny wesoły i skrzący
delikatnie mruczący jak kot
co się do nóg łasi
i szemrzący
do ucha jak potok,
jak delikatna muzyka,
[...]

…coraz więcej marzę ,coraz mniej śnię,
mam talent do pomnażania wrażeń
i dług zaciągam na konto
nowych wyobrażeń,
jeszcze nie wydartych duszy
wzruszeń i nieprzeczutych
zjawiskowych tchnień…
zawieram w sobie wszystko
co niezwyczajne
nadzwyczajne i nieistniejące
takie dowody na “twory”
od rzeczywistości odstające
nieprzylegające do
rzeczywistości gdy skrzeczy…
a wolałabym spać i śnić
a nie w kółko marzyć…
ale ciągle coś mi na to nie pozwala
mimo to lubię,,,
sobą być
a
z innością mi do twarzy…

mam taki sen niesiesz,
mnie na rękach
możesz na skróty; krótszą,
wybierasz dłuższą
wyboistą i błotnistą drogę...

sen się powtarza
ustać już nie mogę
a Ty mnie niesiesz
zabierasz lęki obawy i trwogę
jesteś moim ojcem, [...]

...nostalgia i tęsknota za
nie wiadomo czym
to nie farsa i głupota
to miłosny zaczyn
sama go piję to wiem co on znaczy
jak smakuje...
to jak ten napój co pali
lub rozrywa
pragnienia na strzępy
i miłosne
zatapia okręty na wzburzonej
fali uczuć...
a ocean rozkoszy rozlany w każdej tkance
migruje i pieści...
byłeś tam kiedyś i wróciłeś cały???
to nie
oszalejesz,
nie zginiesz na wieki
bo znalazłeś w tej tęsknocie siebie
jak perłę w głębinie rozpaczy..

…naucz tego
co niezbędne w życiu,
naucz odwagi
i zabierz
w drogę choćby …
mleczną,
przed wzrokiem ginącą…
połóż rękę na sercu,
posłuchaj jak
bije…
gdy wymawiasz moje imię [...]

nie mogę być w sobie
zamknięta na zamek
awaryjnie otwierany

moje serce jak z lodu
zasypia bez westchnień
słowo wypowiadane
bezdźwięcznie
na kształt

Twojego [...]

uśmiecham się kiedy nie widzisz
piszę
kiedy
mnie nie czytasz

wstaję o poranku
ciągle niewyspana
niebieskie marzenia
kładę na kolana
i miękko gładzę

motyle odfruwają
z ogrodu mojej duszy

tak tu cicho
jak na moment przed burzą…

czytasz w moich myślach
a one w gęstej materii
drogę okrężną obrały

szukasz myśli najczystszych
i ze śpiewem na ustach
zastępujesz im drogę

pachniesz lawendą
a
ja
polnym makiem...

szukam ukradkiem Twoich rąk...
jesteś w moich myślach?
jestem w Twoim sercu?
podnosisz mnie z kolan...
nigdy z nich nie wstanę...

...mokre cząsteczki dryfują łagodnie
milknie wokół wszystko...
tylko szum
jednoczy
przemęczone oczy
Ziemi
w strugach deszczu nie odczytasz
czy to szczęścia i miłości
czy wzruszenia i radości
taniec...
woda zmywa wszystko...

...zdrapałam swój czar ze ścian,
malowany kredką
pamiętam ten czas
beztroski
wszystko mną poskromione,
bajeczny
- wyskakany na skakance,
- wybujany na huśtawce
-wykręcony na trzepaku
beztroską osnuty dzieciństwa czas
jest we mnie
mam go w sobie
...czarem objętą podróż do wnętrza
zamykam w szkatułce duszy...

… dusza napotkała osobowość
szaloną, zwiewną i miłością rozedrganą
uczyła się jej co dnia od świtu do zmierzchu
i siadała
na brzegu nadziei myśląc, że to na wieki jej życie odmieni…
i obdzielona ufnością, przeszyta wzrokiem na wylot,
w ciszy brzmieniem słów i uśmiechami karmiona
zamierała z zachwytu jak posąg
a radość
i oka lśnienie, pod niebo ją unosiło wysoko,,,
ona już tylko marzyła jak to dusza młoda,
nim dostała się w głodne ręce
zmiażdżona niczym jagoda i na deser zjedzona,
wykwintna strawa…
słodka …szczebiotka
naiwnością napiętnowana
taka jedna dusza zakochana…
wierzyła,że miłość życia spotkała…

a… nie?…stety…tak...