Zapięta na pętelkę czasu po ostatni guzik czekam...na wytworny uśmiech losu.

....musiałam powiedzieć to co czułam, bo umarłabym przed szczęściem na zapas śmiertelnie zakochana...

...ukołysana melodią Twojego głosu łagodnie unoszę się w eterycznej przestrzeni niebytu,transcendentalny stan lekkości doznań znaczy swój ślad na matrycy wzruszeń niezaprzeczalnie tajemnych i hermetycznych...

...niemy krzyk wydobył się ze mnie...jak znamię niezatarte z wnętrza duszy...spokój zaszył usta milczeniem...

…kocham ten stan kiedy dusza motyla i jego miłość bezszelestnie wzbijają się na skrzydłach uczuć do lotu…tak odczuwam to słodkie nieistnienie chwili poruszonej wzruszeniem...

...droga do serca jest drogą do raju nieutraconego,
którego próżno szukać poza sobą...

...myśli moje wolne jak ptaki na niebie,słowa zaś ptakom podobne...

…to co najpiękniej wybrzmiało
między Nami, ma we mnie czas na
zawsze... w sercu zatrzymany...

...Kosmos,Wszechświat i Świat to wielka zagadka,,,ale największą jesteś Ty...

...potrzebowałam Ciebie aby z zachwytem zachwycić się sobą, sama świadomość zachwytu, oczywistością swoją mnie buduje w przekonaniu pewności, że ta oczywistość to jest więcej niż zachwyt…
...to niecodzienność zachwytu sobą…

...do pionu stawiam swoje myśli bo tylko w tej pozycji nie odejdą w wieczność zostawiając mnie na nieme zapomnienie...

...doświadczyłam Boga, miłości i akceptacji-jestem u źródła…oswajam się z prawdą…o byciu kochaną…przyjmuję dar szczęścia,który usiadł na ramieniu i zatrzepotał skrzydłami w moim sercu…To jedyna prawda i absolutny powód by żyć,,,***

-koncert-trwa-
…wraz z przekazem muzycznym,,,napływają kolory z dominantą fioletów i zieleni…”widzę dźwięki”płynącej muzyki,pulsujące i łagodnie falujące barwy przenikają moją duszę,najlepszy spektakl z zamkniętymi oczami wirują…wysokie i subtelne wibracje,nieziemsko piękne……

...zbieram żniwo swoich myśli,do głowy napływają najpiękniejsze,dotykam nią nieba to tak jakbym była w Wyższej Szkole Galaktycznych Wzruszeń...