Uczyć się siebie codziennie od nowa,
na nic nie zważać chyba, że trzeba.
Znikać gdy chcę być sama,
pisać, malować.
Błądzić w chmurach i marzeniach.
Jeść truskawki i maliny.

Poznawać nowe lądy i morza
nie uciekać z obowiązkami chyba,
że same sobie pójdą.
Płakać i śmiać się bez powodu.

Nie bać się snów strasznych o smokach i zjawach,
na latawcu w dal uciekać i lodami się objadać bezkarnie.
Rachunki pomniejszać.
Po deszczu skakać przez kałużę bez kaloszy i parasola.
Łowić spojrzenia od [...]

W klepsydrze
linii
bioder i ramion
za­mykam czas szczęścia
prze­sypujące­go się
jak ziaren­ka piasku
na brze­gu tęczy
Naszej miłości
skąpanej
w rozżarzonym
Słońcu i deszczu
gorących pocałunków.

Kiedy milczę to mam spętany
umysł i zasznurowane w ustach słowa.
O Tobie.
Myśli przejęte Tobą.
Twoim Ja.
Myślę, mówię, odczuwam.
Ciebie.
Spotkałam mężczyznę na drodze
swojego życia, który okazał się być
całością a nie częścią mnie.
Dokonała się alchemiczna [...]

On na miłości się zna
jak na instrumencie stroiciel.
Wie co to jest za gra.
Jak mało kto.

Tym razem jednak,
dystans stwarza z pokerową
twarzą w dłoniach.
Nie wierzy w to co gra i
dostępu do siebie broni.
[...]

Czy już dokonałam skoku
ku doskonałości ?
Czy płynę
oceanem
nierealnych marzeń?

Nie chce korzystać z instrukcji
obsługi na życie.
Przegrywam w codziennym
natłoku wydarzeń walkę na zdrowe
argumenty, szukam w sobie poezji [...]

Wnoszę światło w ciemność
Twojej duszy a Ty uciszasz
szalejące ognie mojego umysłu.

Wzajemne uzupełnienie.

Cudnie być razem ze
świadomością boskiego
połączenia.
Naszym duszom
zawdzięczam wszystko, żyję.

Czuję wolność tak piękną i
wszechpotężną, że gdybym
była mężczyzną to zatańczyłabym
na łące w różowej sukience a
ponieważ jestem kobietą, to
piszę wiersze o wolnej miłości.

Obrazy Duszy są zapisane
na matrycy pamięci.
Przywołane
poruszają delikatnym
wiatrem
odsłaniającym wyobrażenia
przeszłości dostatecznie
istotnej
i wgranej zręcznie w potok
przyszłych zdarzeń,
których znaczeń nie można [...]

W Twoich ramionach
zatrzymał się czas.

Byłam w innym wymiarze.
Nic innego się nie liczyło.
Wszechświat westchnął,
zatapiając Nas w sobie.
Poczułam bicie Twojego
serca w swojej głowie i
Twój puls w moim ciele.
Ładunki subatomowego
piękna utworzyły, niewidzialny
krąg zamykając Nas w
subtelnej energii czułości.
Ten cudowny stan żyje we
mnie jako najpiękniejsze
doznanie, które przeżyłam
w całym swoim życiu.

Twoje łagodne westchnienie
żyje we mnie, to naturalny
stan uniesienia na zawsze.

Uwierzyłam w miłość 
szczęśliwą.
Nauczyłam się Ciebie.
Dostałam wszystko.
Spokojny sen, czułość i dar 
uwielbienia.

Nie wiedziałam, lecz czułam.
Kocham Twój nieznany 
ląd Duszy.
Pozwalam sobie marzyć i śnić.
Miłość bez granic jest we mnie.

Nie jesteś celem ale drogą.
Drogą do mnie samej.
Przez miłość stałam się
lepszą wersją siebie.

Dziękuję Wszechświatowi za
to piękne życie i śliczne uczucia.
Za głębię i cudowną lekcję życia.
Kocham.

Niczym nie wypowiedziane,
nieziemskie doznanie
to więcej niż przekonanie, to pewność
codziennie od rana,
że jestem nad życie kochana.
Znikąd donikąd, stąd do wieczności
to fakt istnienia tego uczucia.
Niepodważalny.

Wiedza,
że, nic Nas nie dzieli. [...]

Słowa
w miłości skąpa­ne rzuciłam do stóp...
aż z zachwy­tem za­tańczyły.
Us­ta
miłością zasznu­rowa­ne śpiewały
bez słów,
roz­pa­lonej od wrażeń głowie.
Jej to nie w głowie było.
Ser­ce
„posza­lałe” z zachwy­tu
jemu, do rozsądku,
przemówić się nie dało...
trud­no.
Fra­pującą stała się
ta myśli go­nit­wa.
Tyl­ko ja
nad sza­lonym po­tokiem
słów...
myślę.. że,
umieram z miłości
Twoim
po­całun­kiem przyk­ry­ta.

To nie barter a miłość.
Miłość absolutna nawet nie bezwarunkowa.
Miłość wszechogarniająca, wszechpotężna - Bóg.

On mieszka we mnie.

Miłość to droga do serca w którym mieszka Bóg.
Bóg swoją miłością pokazuje mi drogę do siebie.
Trzyma w sercu, chwyta za rękę, kocha i kołysze
w ramionach jak najcenniejszy skarb...
abym nie upadła zbyt nisko w poszukiwaniu
ziemskiego kochania.

Spłynął na mnie
Twój czar miękko
i fantastycznie nierealnie.

Poczułam się jak Venus
z piany, piękna.
Zabrałeś mnie w noc ciemną,
pamiętasz, nuciłeś coś,
taka znana piosenka.
Nosiłeś mnie na rękach,
w rozkoszy ogrodzie. [...]

Dzi­ś się nie dopnę w
"su­kien­kę szczęścia"
szytą na miarę tyl­ko dla mnie
przez największego
Kraw­ca Wszechducha .

Gdy jes­teś blis­ko mnie
nie ucieknę już
na skraj siebie
bo zbyt dob­rze mi
na ser­ca dnie,
w cze­luściach
Two­jej ot­chłani uczuć.

Jes­tem wierna,
kocham najczulej
i po­mieścić chcę
w Twoim cieniu siebie, gdy
idziesz w Słońcu
z głową uniesioną wysoko.

Spot­kałam miłość na drodze życia.