Moje słowa…
są Tobą upojone,
Nasycone Twoim czarem
do granic piękna,
rozpalają płonącą przestrzeń
serca niegasnącym żarem.
Niczym się nie zniechęcają.
Nie patrzą wstecz, nie liczą
łez żalu czy szczęścia,
szukają tylko tego co nigdy
na ustach czułości nie ustaje…
niuansów w rozkoszy skąpanych.

Kropla Twojego Słońca
w mojej Duszy…
gorąca, że aż pali...

Niech każde moje słowo
będzie dla Ciebie nektarem
dla uszu,słodyczą dla Duszy,
przytuleniem najczulszym.

Niech moje istnienie, które
nazywa się Akt Kreacji
i cudownej rozkoszy,
nasyconej pragnieniem,
da Tobie najwyższą radość.

Niech unosi jak tylko potrafi
w swoim bezmiarze czułości
-miłość, zmysłowość
i bezmiar doznań.

Całuję z tkliwością Nasze Dusze.

Zastanów mnie sobą
po ostatnie słowo,
westchnienie czy wzrok
utkwiony w niebo.
zupełnie prosto, nie mówiąc
niczego.
Poznaj.
Nie zniknij,
za widnokręgiem niewiary.
Nie zabij,
pustką nudą czy barwą
monochromatycznego pejzażu.
Czułością opakuj marzenia.
Zabierz jak sen napiętnowany
mną na skraj siebie.
To co czujesz
jest prawdą,,, teraz już wiesz.

Dziękuje za dar olśnienia.

Chłodny Ty i rozpalona ja,
w odsłonie nocy
i blasku dnia mówimy o wiośnie,,,
serce rośnie...
a słowa ustami
skąpane
w filiżankach
porannej kawy tropią
migotliwe bliki
słońca.
Maluję natchniona wiosennym wrażeniem
krajobrazy ze snu, w ogrodach Duszy,,,
rododendrony jak himalaje
uczuć szaleją w
pudroworóżowym bycie
a czułość słońca, słodka
chwila
liże trawy źdźbło,
mrużąc Nam oczy w zachwycie...

Czy można mnie zamknąć
w czasoprzestrzennej klatce
marzeń o Tobie,,,
która łapie niezapisane drgania,
niezwyczajne pragnienia
i stwarza jedność ?

Zbyt ciasna.

Czy można Ciebie oswoić mną
i natchnienia nadmuchane Tobą   [...]

W Szkole Światów
natchnione doznania
niewymienne na
prozę życia
przyswajam
jak
życiową rolę
w lekkim uniesieniu.

Poruszam wiązki drgań
czułych wspomnień,
spontanicznie
brzmiących by
Spektakl Życia
mógł trwać zaklęty
w  cyberczasie.

Czy usłyszę brawa
czy chichot losu?

Książę "Upadek" i
Księżniczka "Safonia"...
Oboje skąpani we
własnym szale.
Tłumią rozkosze doznań.
Dławią słowa miłości.
Noce jak ćmy
tracą na wartości.
Cisza mrokiem przejęta.
Pada na kolana.
Jesteś grzechem nie
tknięta i taka zakochana.
Ratuj co możesz ze swojego
istnienia i uciekaj przed
obłędem zwątpienia.

Na krańce wolności
gdzie Safona
tnie ciszę
słowami miłości.

Połowa bezimiennej mnie
stała się
... Tobą
wszystko się zmieniło.
To było błogo-słodkie,
jedyne w swoim rodzaju,
unikatowe przeszywające
serce olśnienie.
Na styku światów boskich
i ludzkich istnieje...
dobroć malowana pięknym [...]

Nie mogę być zamknięta
na zamek awaryjnie otwierany.
A jednak
Moje serce jak z lodu zasypia
bez westchnień.

Słowo wypowiadane bezdźwięcznie
na kształt Twojego imienia...
w moich ustach gaśnie
bezkształtnie.
W maleńkich kryształkach łez
tańczą chwile radości.

Jest coś tkliwego na mojej powiece,
czułość nigdy nie wypowiedziana
i nigdy nie zdjęta Twoim
pocałunkiem,,,
żadne słowa tego nie opiszą,
jak bezkształtem uczuć malowane
obrazy na blejtramach
wzruszeń.

Czy jeszcze w czułość gramy,
czy jeszcze dotykamy,
ustami...
czy jeszcze krew nie
woda,
czy życia nam nie szkoda
na...wiersze?

Czy jestem cała Twoja?
Czy z pocałunkiem trafisz
w ciemną noc ?
Trafisz...
No chyba, że śpisz.

To wtedy śpiewam sama...
czy jeszcze Nas coś wzrusza...
czy nadal płonie Dusza...
czy delikatna nuta
sączy się do Naszych serc...
To pocałunek nocy tak Ciebie
zauroczył, że sen przez sen
mamrocze...Kocham Cię.
Powtórz to...
Kocham Cię.

Może to śmiesznie zabrzmi,
ale koszyk nadziei dla Ciebie niosę
posłuszne  sny i marzenia
w głowie układam,
myśli
w szufladzie pustki głębokiej
zapełniam szczodrze,
łzy z powiek ocieram
i dotykam Twojego
piękna z ufnością,
że nie
pęknie jak bańka mydlana
przytul,pogłaszcz
po głowie i weź mnie na kolana,
Jedyny.

Już nic nie artykułuję...
ja tylko obserwuję, stan odczuć
łagodnych,
jak sen o szybowaniu w locie.
Aura nigdy nie ginących fal
pieści mnie aż do zmroku.
Nie kładę się spać ale dalej
obserwuję częstotliwość drgań
i kolorów napływających nad
sklepienie marzeń.
Nie mają kształtów ani wyraźnych treści.
Stają się mną albo ja nimi.
Próba integracji z przepływem czułości.
Udana.
Jestem tym przejęta, nawet oczarowana.

Jak spis ingrediencji na eliksir miłosny
z lekkością mgiełki opadam zraszając
nim słowa,,,
tylko o miłości.
Kocham ten b ł o g o stan.

Chcę
abyś...poczuł płomień.
Osadził moją rękę w swojej dłoni.
Za nic-na nic
w świecie nie wymienił...
Nikomu....
nie dał szans by strwonił najmniejszą cząstkę mnie.
Chcę abyś poszalał i naznaczył sobą
tak wymownie, jak tylko potrafisz i
przejrzał wzrokiem zmysłom niepojętym
a
oczami duszy...
dojrzał nas w serca toni...
Po czym wrócił do siebie
wewnętrznie ocalony czarem
słodko-gorzkich miłosnych
migdałów,,,
zespolony nami
po wieczność...

Jak dwie połówki jabłka z tej samej jabłoni.

Z pyłu gwiezdnego
z okolic Mgławicy
by łowić ...
Gwiazdy
w spodniach
lub w spódnicy,,,
przybywamy.
Więc jedna "gwiazdka"
nie robi różnicy...
i nie ma znaczenia
czy to chłopiec [...]