Jes­teś.
Jak kwiaty złotą ni­cią tkane na białej tka­niny tle,
która mnie całą okrywa tworząc kobierce nad podziw piękne.
Jes­teś.
Zielonym ga­jem oliwnym w cza­sie zbiorów i miłości śmiechem
co nig­dy nie ustaje.
Jes­teś.
Kolorami tęczy.
Jes­teś.
Za­pachem lata i da­rem wyczekanym przez długie lata.

Nie budź mnie ze snu gdy trwa.

\\ZAPIS SNU\\

Nigdy nie kończę bo nie zaczynam.
Gdy milczę,
w środku,ciszą piszę.

Szukam objawień prostych,
bez instrukcji obsługi.
Zasypiam nad ranem, przykryta
powietrzem ze snu.
Spokój mnie kołysze a miłość
niesie w ramionach.

Efekt migotliwego
westchnienia frunie wraz ze mną.
Czekam na czuły dotyk pełen
zniecierpliwienia.
Część mnie zastyga na granicy tchu.
Czy kiedykolwiek jeszcze zanurzę się
w otchłani normalności?

Raczej nie, tam nic nie czuję...
Niesamowitości wciąż poszukuję
w
... potędze wyobraźni.

Serca motyli kochają
ulotnie.

Niezachłannie.

Szepczą, że fruwają
w marzeniach zatopione,
bezszelestnie miłość
wyznają i muśnięciem
skrzydeł
do nieba wznoszą.

Kochają jak żyją.

W sercach motyli
płonie miłość wrażliwa
i piękna.

Kocham natchnień
wzloty.

Absorbuję sobą Twój czar.
Z nieświadomości wynurza
się proces wzrostu.
W niszy niebytu zasadzam
ziarna Szczęść nigdy
nie mających szans rozkwitu.

Wznoszę się poza czas,
poza bezmiar zwątpień.
Staram się być codziennie
w bardzo dobrym nastroju [...]

Patrzę na cienie ulicznej
latarni gdy pełzają nocą
a rano za dotknięciem
czarodziejskiej różdżki
z siłą atomu budzę w sobie
moc
wiosennego dnia...
soczysty czar triumfuje
a jego siostra, zieleń Veronese'a
szaleje z zachwytu.
Sztaluga rozstawiona w ogrodzie [...]

Czuję więcej niż widzę.
Leciutko wzdycham.
Emanacja,
najczulszej łagodności,
wzrusza.
Gdy rozpoznaję bez słów
omdlewające
powabem
zaszyte w podszewkę
codzienności,
znaczonej tonami
szmaragdowego zachwytu,
uczucie...
to zastygam z wrażenia.

Na palecie wiosennych
marzeń i snów, burza
emocji
omdlewa czarem.

Sieję w Duszy
tropikalny kwiat totalnego
egzotycznego rajskiego
kochania,
w porannych kryształkach
rosy, tańcząc
bezgranicznie zakochana,

a Ciebie mniej...
ale tylko z rana.

Wieczorem więcej piękna
jest w Nas niż nieba w
słowach nieodkrytych
z przelśnienia...
i nie wstydzę się marzenia
o raju przeczutym.

Przepraszam za roztargnienia,
jeśli już i proszę nie myśl źle
o cudzie istnienia mojej miłości.

Nie, to nie ziemia...
to ja cała drżę ...z wrażenia.

Uwierz mi albo we mnie.
Uwierz sobie,
że możesz zawsze wybierać
między miłością a symetrią.
Między układem
a prawdziwym uczuciem,
między cieniem kłamstwa
a prawdą i miłosierdziem.

Między błądzeniem
a drogą do celu.
Między złem a dobrem.
Między tak lub nie.

Uczucie.
Poczuj je sercem.

Serce, to portal Boga.

Moje słowa…
są Tobą upojone,
Nasycone Twoim czarem
do granic piękna,
rozpalają płonącą przestrzeń
serca niegasnącym żarem.
Niczym się nie zniechęcają.
Nie patrzą wstecz, nie liczą
łez żalu czy szczęścia,
szukają tylko tego co nigdy
na ustach czułości nie ustaje…
niuansów w rozkoszy skąpanych.

Kropla Twojego Słońca
w mojej Duszy…
gorąca, że aż pali...

Niech każde moje słowo
będzie dla Ciebie nektarem
dla uszu,słodyczą dla Duszy,
przytuleniem najczulszym.

Niech moje istnienie, które
nazywa się Akt Kreacji
i cudownej rozkoszy,
nasyconej pragnieniem,
da Tobie najwyższą radość.

Niech unosi jak tylko potrafi
w swoim bezmiarze czułości
-miłość, zmysłowość
i bezmiar doznań.

Całuję z tkliwością Nasze Dusze.

Zastanów mnie sobą
po ostatnie słowo,
westchnienie czy wzrok
utkwiony w niebo.
zupełnie prosto, nie mówiąc
niczego.
Poznaj.
Nie zniknij,
za widnokręgiem niewiary.
Nie zabij,
pustką nudą czy barwą
monochromatycznego pejzażu.
Czułością opakuj marzenia.
Zabierz jak sen napiętnowany
mną na skraj siebie.
To co czujesz
jest prawdą,,, teraz już wiesz.

Dziękuję za dar olśnienia.

Chłodny Ty i rozpalona ja,
w odsłonie nocy
i blasku dnia mówimy o wiośnie,,,
serce rośnie...
a słowa ustami
skąpane
w filiżankach
porannej kawy tropią
migotliwe bliki
słońca.
Maluję natchniona wiosennym wrażeniem
krajobrazy ze snu, w ogrodach Duszy,,,
rododendrony jak himalaje
uczuć szaleją w
pudroworóżowym bycie
a czułość słońca, słodka
chwila
liże trawy źdźbło,
mrużąc Nam oczy w zachwycie...

Czy można mnie zamknąć
w czasoprzestrzennej klatce
marzeń o Tobie,,,
która łapie niezapisane drgania,
niezwyczajne pragnienia
i stwarza jedność ?

Zbyt ciasna.

Czy można Ciebie oswoić mną
i natchnienia nadmuchane Tobą   [...]