Widziałam cię wtedy.
Szedłeś taki…pewny siebie.
A ja taka … skulona.
Nawet na mnie nie spojrzałeś. Dążyłeś do celu. Nie wiem, za co obrałeś sobie cel, ale widziałam zacięcie na twojej twarzy, skupienie, którego nie mogło zmącić nic.
Krzyknęłam twoje imię.
Nawet nie drgnąłeś. Szedłeś dalej a twoja twarz zniknęła za gęstwiną krzaków róży i drzew wiśni.
Zostałam sama. Zaczęłam zwoływać wszystkie wspomnienia. Westchnęłam gwałtownie.
Wciąż słyszałam twój głos, kiedy spałeś obok mnie z uśmiechem na twarzy.
Wciąż czułam dotyk twojego ciała, kiedy razem spaliśmy.
Za każdym razem, kiedy się całowaliśmy czułam się jakbym latała.
Czułam jak moje serce przyśpieszało.
Za każdym razem, kiedy się całowaliśmy dotykałam nieba.
Twoje ramiona wokół mojej tali.
Czułam, że jesteś całym moim niebem.
Widziałam [...]

Wysoki czarnowłosy mężczyzna siedział w fotelu poprawiając okulary, za którymi kryły się zielone oczy.
- Proszę, Marcinie. Może zaczniemy od początku.- Powiedział brąz włosy doktor, który okazał się psychologiem. Marcin uśmiechnął się słabo jak i zarazem ironicznie i spojrzał na lekarza.
- Pamiętam, kiedy zobaczyłem ją pierwszy raz. Siedziałem w tedy w klasie od chemii. Był drugi semestr pierwszej gimnazjum. Chemie mieliśmy z dyrektorką. Siedziałem w środku między moimi dwoma kolegami. Ławki były trzy osobowe. Dyrektorka weszła do klasy po drodze witając się z każdym z osobna. Po chwili zrobiło się straszni cicho. Zrobiło się tak, kiedy usłyszeliśmy dość ciche, ale jednak słyszalne zamkniecie drzwi i wszyscy zobaczyli JĄ. Niską blondynkę o jasno niebieskich oczach. Miała na sobie ciemne jeansy, [...]

Biorę swoje kredki i idę w świat. Chcę by wszystko miało swój własny kolor i kształt. Wyciągam kredkę i siadam na trawie. Kredka jest zielona tak samo jak trawa. Maluje.
Chce by było ładnie…Kolorowo. Podchodzisz do mnie i pytasz, co robie.
Dziwisz się na mą odpowiedź:
- Chcę pomalować cały świat.
Wzruszasz w końcu ramionami i siadasz obok mnie biorąc kredkę. Masz racje. Razem zrobimy to szybciej. Świat za każdym naszym ruchem przybiera więcej kolorów. Wstajesz. Myślisz, że to koniec? Zapada zmierzch a kolory znikają ze świata.
- To żmudna praca.- Mówię zaczynając od początku. Wzdychasz zabierając mi kredki.
- To nie znaczy, że musi należeć do Ciebie-. Odpowiadasz. Może masz racje? Czy tylko ja powinnam starać się by nasz [...]

Krew zabarwiła wodę.
Woda nigdy jeszcze nie była tak karmazynowa.
Czy to oznacza że jest wyjątkowa?
Lepiej zapytaj osobę, której ręka leży w tej pięknej karmazynowej cieczy.
Myślisz że ona powiedziałaby że jest wyjątkowa..?