giulietka

na palcach jednej ręki
zapisałam twój uśmiech
tupotem bosych stóp
wystukane kredo

mogę nie wierzyć w siebie
ale pięknieję na zewnątrz
gdy twoje ufne spojrzenie
osiada mi na policzku

i te bezchmurne oczy
wpatrzone we mnie
jak w niebo

nie wiem
czy jestem z tobą
bo zapisano tak w gwiazdach
ani czy pod twój adres miałam trafić na ziemię

ale gdy kładę głowę
jak brzemię na twoich barkach
wiem
że wróciłam do domu

dlatego
gdy choćby w myślach
odejdę zbyt daleko
zapal mi światło na schodach
i
nie przekreślaj mnie jednym spojrzeniem

siedzę wtulona w codzienność
księżyc zagląda mi w oczy
dni jak ziarenka maku
przebieram zdrewniałymi palcami

czasami widuję nas w szybie
chociaż nie podchodzę do okna

podnoszę swój los do ust
jak filiżankę gorzkiej herbaty
niech nigdy żadna zima
nie stanie między nami

wtapiam się w analogowy cyferblat
ale nikt nie zwróci nam czasu
piasek z pękniętej klepsydry
rozsypał się między nami

"na zawsze"
gdzieś wyryte na stacji
a jednak wieczność nas dzieli

oddalam się od ciebie codziennie
ale kiedyś pokonam zegary

w półobrocie zatrzymam ziemię
i zanim spadną gwiazdy
będę spełnionym życzeniem
i jak wskazówki na tarczy
w swoim czasie znów się spotkamy

Niech to będzie piękny Rok, Kochani, rozwijajcie skrzydła, nie smutki, ostrzcie pióra, nie zęby i zarażajcie optymizmem jak dotąd!

nie życzę Ci "wesołych świąt"
bo radość przychodzi przez ból
ani przepychu prezentów
bo Bóg się urodził na sianie

nawet spowitych w blasku
białych magicznych chwil

w Betlejem nie było śniegu

życzę ci abyś mógł w deszczu
zobaczyć cuda przez łzy
ufając w niemożliwe
gdy Słowo Ciałem się stanie

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia: Adnachiel, Onejka, Cierpka Woda, Naja, Malusia, Radziem, Yestem, Scorpion, Rodia, Truman, Motylek, Alice, EoS, Bystry, Marka, Szpiek, Kati, Vergil, Lia Mort, Fyrfle i Wam, których nie zdołam wymienić, za to, że jesteście i tworzycie ten nasz mały cytatowy świat!

przyjdź
zapachem matczynej sukienki
do dzieci
przyklejonych do okien
z noskami jak płatki śniegu

do staruszki sprzedającej korzonki
zatrzymującej nas powszednim uśmiechem
między światami
na rogu
[...]

zamiast białego puchu
mamy deszczowy grudzień
przyszywam pióra zeszłorocznym aniołom
choć serce mam pełne igieł

wiem
to boli
gdy plastry milczenia
odrywam paznokciami od ramion

chciałam cię tutaj zatrzymać

ale Ty jesteś płatkiem śniegu
a ja kroplą
z drugiej strony
na szybie

nie szukam już fajerwerków
im bliżej mam stąd do gwiazd
wystarczy mi światło w oknie
i stół z bliznami
przy którym
celebruję z tobą codzienność

gdy kiedyś mi przykryjesz powieki
wszystko stanie się jasne

nie trać mnie wtedy z oczu
i nie wątp we wschody słońca
choć tutaj wiatr zdmuchnie świeczkę
i na moment zrobi się ciemno

Matko z ulicznej kapliczki
zamknięta za szybą zwątpienia
gdy szarość przecieka przez palce
daj uśmiech jak światło zgaszonym
weź resztki dni jak paciorki
w spękane od zmartwień ręce
i prowadź jasnym spojrzeniem
przez kręte życia uliczki
z zaułków czarnej rozpaczy
z dna serca
pod Twoją obronę

znów bez słońca zaczyna się dzień
nie budząc we mnie nadziei
odpryskują kolory z drzew
jak farba z cmentarnej bramy

zmierzch bezdomnie
zagląda nam w okna
skazując motyle na śmierć

ogród kurczy się i opada z liści
świat się zmówił
że przemijamy

zbyt długo w biały dzień
błądziłam wzrokiem w gwiazdach
zagubiona
jak jaskółka we mgle
szukałam miejsca na ziemi

aż jakiś głos mi kazał
odcumować linę
i wypłynąć na głębię

już białe porty miast majaczą w złotej mgle

jeśli zobaczysz stąd
zapaloną na brzegu latarnię
wiedz
że szczęśliwie dotarłam
i czekam na ciebie w bramie