Dotychczasowa autentyczność Twoich słów zamienia się w cholerne przeciwieństwa rzeczywistości, w kłamstwa.

Beznadziejnie jest tak stać bezczynnie i patrzeć jak wszystko przemija z dnia na dzień, odchodzi w niepamięć, ulatnia się, aż w końcu zniknie z naszego horyzontu.

Boję się zakochać. Właściwie nie boję się samej miłości, ale tego, że ktoś będzie cierpiał. Nie muszę to być ja. Po prostu strach o to, by Cię czasem nie zranić, prześladuje mnie coraz częściej.