Mówienie prawdy nie jest przejawem okrucieństwa. Jest tylko ukazaniem tego, jak okrutnego świata boimy się dostrzec.

Niektóre życia wyglądają tak, że każdy dzień usiłuje się przeżyć.

Najskrajniejszy, najgorzej rozrywający nerwy ból, sprawia, że artysta nie jest w stanie panować nad zmysłami, by móc go obrazowo opisać.

A gdyby pewnego dnia, człowiek dowiedział się, że tak naprawdę jego świat jest absolutnym, skrajnym, zawierzonym w rzeczywistości fałszywą ideologię, jednym, wielkim kłamstwem?
Co się powinno czuć?

Bardziej od rozpaczy, boli rozpacz, podczas której wciąż nie możesz przestać myśleć.

Życie to kolorowanka. Z całej palety dostajesz tylko kilka kredek, a barwy albo łączą się z innymi, albo grają wspólnie obok siebie. Pożądanego efektu spodziewasz się w miarę wzrostu twojego doświadczenia w kolorowaniu. Problem w tym, że gumka ciężko ściera kredkę, a wzór kolorowanki ktoś odgórnie narzucił.

Ciężko szanować osobę, która nie okazuje szacunku własnemu ja.

Gdyby człowiek cichutko w sobie nazwał swoją otwartość umysłu filozofowaniem i przekroczyłby tym normy przeciętnego człowieka... Chyba zmarłby sam w sobie z rozpaczy i samotności. A przynajmniej jest temu bliski.

Czasem człowiek żałuje, że się nie udusił własną pępowiną.

Człowiek, odburkujący półsłowem na morze głupoty, nie jest bynajmniej na tyle słaby, by zgromić jej krzywe racje. Głupota ma to do siebie, że nie potrafiłaby słuchać wywodu na poziomie wyższym. Z oczywistej przyczyny - idiota nie pojmie - więc po co strzępić język.

W tej chwili, była to kruszynka inicjatywy, w afroncie wobec debilizmowi. Dlatego nie dzieląc się dalej tokiem myślenia, po prostu się milczy. Bo szkoda słów.

Jeśli czyny bliskiej osoby doceniasz dopiero po jej śmierci, znaczy, że byłeś za jej życia maksymalnie przez nią rozpieszczany. Pożałuj własnego dziecięcego zaślepienia.

Cichych uczcijmy wspólnym krzykiem.
Głośnych przeżyjmy z milczeniem pogardy.

Szydźcie, śmiejcie się, ironizujcie, wątpcie, spisujcie na straty, wytykajcie palcami.
Nonkonformizm powiedzie mnie drogami, których skraju pozazdrościcie.