ty na zachód
mnie na wschód
na bezdrożu
rozejść nam

zmęczeni sobą
rozstania czas
nie pasujemy
do siebie

psucie krwi
w strzępach
tych
bądźmy zgodni
w chwili tej

zapamiętam
czy to ważne
kiedy minie
tysiąc dni

wychodząc weź serce
zawsze przydatne
nie zostawiaj
w domu
wracając
wzruszy bardziej
widok ścian
pokoi

jeśli ktoś jest
lampą przywita [...]

rozgonione
puls wariuje
w głowie
nieład
co ma zrobić

rozgoszczona
sobie nie pójdzie
powala
mięknie serce

Pałasz zbroja
szaty nagi
ze światem
nie walczę

tylko ona
Emmelina
błękitna laguna

czy ptaki są wolne
pod nieboskłonem
z szelestem piór
dokąd lecą

gdzie domy mają
w koronach drzew
skoro skowronek
w trawie się chowa

urządził Bóg
wspaniale świat
człowieka
na podobieństwo

tylko
za krótkie życie
dał
epitafium
biografią

piloci w obłokach
marzę
nie liczę baranów
śmieszne

leżeć na trawie
wilka dostanę
dzisiaj po deszczu
mokra

piloci
wysoko nad głową
nie sięgną ptaki
królestwo

tylko orzeł
nie co
zbliżył się
zataczając kręgi

kruki wrony
śmierć
orzeł
siła

nastawmy uszu
posłuchajmy wiatru
szelestu liści
będziemy wiedzieć
dokąd zaprowadzi

rzadko kto słucha
anioły tracą skrzydła
za plany nieudane

wiatr zmrozi
liście pospadają
najwcześniej
pogubi Jesion

ziemia stwardnieje
śnieg przykryje
bez szelest
nie podpowie
sosny nie potrafią

są gorsze dni
choćby ten
z rąk wypada
nie klei się nic
gorzej być nie może
myślisz sobie
w drewnianym
kościele
cegła na łeb

nim zliżesz rany [...]

poświęcenie

odejmij sobie od ust
wtedy dowiesz się

przepych

duszę psuje
śmieje się z piekła
co do czego
trwoga [...]

ołowiane żołnierzyki
na strychu w kartonie
dziecko dorosło
może bawi się w wojnę

ale w tę prawdziwą
w której można zginąć
gdyż bohaterzy
raczej nie przeżyją

matka zapłacze żona
i córka
okryta sztandarem
na którą łzy uronią

bo to jest wojna
ta prawdziwa
gdy ołowiany szwadron
w kartonie
gdzieś na poddaszu

ciała
dotyk
ekstaza

zakochani w sobie
zawsze tak będzie

obietnica

dwa małe światy
schodzą się

by później
pogarda
dla tych którzy
nie kochają

naucz się kochać
kochanie znikąd
nie przychodzi

i nie pozwól
odejść
nie będąc zaborczy

trudno być sobą
kiedy coś umyka
jakby patrzył
w lustro weneckie
za którym widzę
zagubionego siebie

ściany oszustki
których nie opuszczę
nie mają drzwi ani okien
taki dom ze szkła

widzę niebo
nocą każdą
ale ptakiem nie jestem
któremu łatwo się wzbić

a choćby
przecież nad głową
to samo
zatem
przestrzeni brak

naucz mnie patrzeć
chociaż wiele w życiu widziałem
jakoś nie odcedziłem
i stałem się
kim się stałem

noce nie odżałowane
dni również takie są
że nie wiem dokąd iść
a może w tą
lub w tą [...]

nigdy niedosyć
serce zawsze porwie gdzieś
być motylem
krótko ale pięknie
jedną wiosnę
lub jesień
przeżyć tą

z tobą
oj brzmi ślicznie
a potem stygnie
nie ma perepetuum mobile
każdy ogień
kiedyś musi zgasnąć
ale puki co
kochaj
kochaj mnie

i nastanie świt
ale wcześniej kór zapiej
nowy dzień
ta sama nadzieja
z którą jestem na ty


Gabriel Radzikowski
Wągroda 22

bratnia mnie dusza
a i siostra moja
trójca
nie przednajświętsza
bo przecież aniołem
nie jestem

i staną nowy świt
z którym
moja nadzieją
w te gnijące liście upadła
znajdując sobie dom

nie jesteś daleko
żaden most nie dzieli
mam cię w sercu kochanie
i tylko to się liczy

kiedy myślę o tobie
taki jestem szczęśliwy
kochać kochać
tak mógłbym
w nieskończoność

nie wiesz
bo jestem słaby
i nie mam odwagi
by o tym ci powiedzieć

słowa
jak one są ważne
uplotę most ze słów
po którym przejdę

i wtedy będę szczęśliwy