Nie marnować dni.
Przecież wiem. Z kim. Dokąd.
Chcę i się spełni.

Aniołów spotkałem w Beskidach już kilkanaście.
Trochę inne, niż te, co osiedliły się w Bieszczadach.

Wiem, że Aniołów nie ma w Tatrach,
Przynajmniej tych, które mają,
Inne skrzydła, niż czarne, bo obcować muszą,
Z duszami obleczonymi w ciała bez wrażliwości.

Beskidzkie Anioły, które spotkałem,
Wszystkie miały, jak Bóg przykazał,
Pióra w odcieniach niebieskich,
Czasem upstrokacone były brokatem złotym.

Włosy Beskidzkich Aniołów są przeważnie miedziane,
Czasem tylko skrajnie rude
Lub blank czysto [...]

Segregacja śmieci, przez nas, mieszkańców tutejszej wsi,
Czyni polską złotą jesień, jesienią jeszcze barwniejszą
I świadczy o zasobności naszych portfeli
Oraz sytości i spełnieniu, naszego zbożnego bytu.

Przed tak wielkim naszym tutaj otwarciem na ekologię,
Opadają nawet mgły, kraśniejąc ostatecznie,
Szukając sobie do południa, kolorowego liścia klonu,
Aby na nim wyschnąć i powrócić do krajowego zasobu wód.

Może gdyby skazańcom podawać znieczulenie,
Może wtedy kara śmierci przyjęłaby się powszechnie.
Może zamiast papierosa, przed wyrokiem
Kroplówka ze znieczuleniem i środkiem rozweselającym.

Dziecku, które zaraz rozerwą na strzępy w kobiecie.
Może rzecznik praw dziecka powinien powiedzieć - spokojnie.
Spokojnie bejbe, wujek doktor znieczuli cię,
Nim zacznie czynić swoją postępu powinność.

Nie wiem, co w tym zdjęciu piękniejsze?
Jednak opowiadam się za niebem.
Tak zresztą powinno być.
Niebo powinno okazać się ostatecznością.

Wieczną ostatecznością cudowną.
A Eden w nim będzie cudny, jak mi ukazał się
Październikowy świerk w peruce z bluszczu.
Owoce z rajskiego ogrodu,
Niech będą miały skórkę i miąższ,
W odcieniach miłości: [...]

Niektórzy na szczęście tylko, mówią mi:
Ty się nie wtrącaj, fotografuj te kwiatki.
Nam zostaw ziemię, a na niej ludzkość.
My zrobimy porządek. Nasz nie twój.

Jesteście pewni, jak zawsze od tysiącleci,
Że czynicie dobrze, zło czyniąc człowiekowi.
I zło czyniąc tej ziemi, wy z obcego ulepieni.
Opłacani przez zło i to żołd jest obcy, wrogi.

Wstydzicie się prostych oczywistych słów:
Ojczyzna, racja stanu, myślenie państwowe,
Patriotyzm, miłość do ziemi ojców. Matka.
Gardzicie: Szczęść Boże. Bóg zapłać.

Krzyczycie na mnie śliną brudnej nienawiści.
Kiedy piszę strofy, w których nie pozwalam.
Donosicie, denuncjujecie, żądacie, tupiecie.
Wyrzućcie go, milczcie go. Omijajcie.

Jeszcze raz powiem, napiszę, przekażę.
Tu my, a oni tak jak my chcemy, jeśli już...
Niezmienialne ma pozostać fundamentem.
Kurtynie możecie zmieniać sukno, kolory.

Żywiec 14.10.2021r.

Bądź pochwalona Siłaczko!

W pierwszych słowach mojego listu,
Daję Ci te słoneczniki, aby rozświetlić Ci
Serce i umysł pentagramem słońc,
Z których cierpliwie, pracowicie lej miód
Mądrości, dobroci i troski w rozumy
Twoich szczególnych uczniów,
Może bardziej podopiecznych,
Bo są specjalnym wyzwaniem ekstremalnym,
A przecież miała to być typowa klasa
W szkole integracyjnej,
A wyszło jak zwykłe,
Czyli nauczycielki stare szczwane lisice,
Wzięły sobie normalne dzieci,
A Tobie młodej [...]

Oczy słoneczników
Zapuszczają żurawia
W zieleń koniczyn
Wypełniających trawniki ogrodu

Najpiękniejsze oczy
Poza tymi najcudowniejszymi

Czasem Bogu udaje się ulepić,
Człowieka dobrego, jak dobrą jest,
Październikowa śliwka węgierka.

Bo nie da się zarzucić cokolwiek
Październikowej śliwce węgierce,
Gdyż jest niewysłowionym dobrem.

Stała się smakiem najdoskonalszym,
Nawet wtedy, gdy jest już od słońca,
Trochę przymarszczoną pobrużdżoną.

Dzielnie przeżyła prawie przymrozki,
Kiedy jej kwiat miał ledwo godzin kilka,
Kiedy z kwiatu wyłonił się owoc.

Przetrwała wielodniowe deszcze
Maja i czerwca, o głodzie słońca
I o prawie [...]

Chcę z tych dni wykopać księży kazania polityczne.
Przeciw polskiej racji stanu, zupełnie niepatriotyczne.
Grzebiące w psychice żołnierzy granicznej straży.
By służyli ewangelicznej utopii, sutannowym się marzy.

Chcę z księżych kazań wykopać interes Rosji.
Gdy je słucham bulgoce we mnie i dostaje torsji.
Panie kompozytor, jak Orzelski, waść plumkaj serenadki.
Nie przepraszaj nikogo za Ojczyznę, za czyny Matki.

Pierwsi, odprawiajcie mszę błagalne koncelebrowane.
Proście, aby pracownicy marketów w niedzielę, [...]

Życie mężczyzny polega właśnie na tym,
Że kolejne płomienie kolejnej świecy,
Zapalają dłonie ukochanej kobiety,
To początek, wszystko i koniec.

Liczy się tylko drugi człowiek,
Którego kochamy, który nas kocha.
W sumie, z którym, tworzymy szczęście i jesteśmy szczęśliwi.

Jesień, to jak koniec powiedzieć. Wrzesień, to jak smutek powiedzieć. Nawłoć, to jak perspektywę pozbawić horyzontu. Michałki, słowo, jak koniec miłości i początek tęsknoty.

Jesień, to jak nadzieja umarła powiedzieć. Wrzesień, nie sposób nie myśleć i nie uwierzyć - wojna! Węgierka, nie cudnym smakiem, a synonimem powrotu i kieratu jest. Chryzantema, nie Słoneczny Brzeg, a jakby depresja i w smutku zaniechanie, tęsknoty grzech.

Jesień, to jak samobiczowanie powiedzieć. Wrzesień, to jak rozdrapać rany jest. [...]

Samotny anioł błękitny.
Typowy beskidzki anioł stróż.
Sierota po babci Anieli.
Pan właśnie wręczył jej klucze,
Do mieszkania, w spółdzielni Ojca.
Pomyślał - panaceum na anielski smutek,
Najlepszym będzie
Herbatka we wrześniowym ogrodzie
Hani i Mirka.

A potem już połknął szczęścia bakcyla. [...]