Wiersze — fyrfle

Pszczółki w przestrzeni balkonu latają
Nektar ze serc georgini zbierają
Za nimi przylatują tłuściutkie trzmiele
Ach jak do szczęścia trzeba niewiele

Przyleciała też o talii osy pewna osa
Spytać czym jest owa biała komosa
Wieść gminna zwie ją w pieśni lebioda
Czyli po stokroć zdrowie i jeszcze uroda

Matki żony w kotlety schabowe stukają
Jak dzwony niedzielny obiad obwieszczają
Oto Żywiecczyzna smaczna kolorowa
Wzór Ci Polsko bądź normalna zdrowa

Popołudniem po Bożemu odpoczywają
Chwalą Boga Polskę swojsko kochają
Mąż i żona on jak tutejsze wszystkie
Pielgrzymują pod Krzyż na Matyskę

Tęsknię do Ciebie
Do smaków Twoich tak cknię
A gdy...całuj pieść

Lęgowiskiem gwiazd
Pomidorów roje dziś
Moc wyobraźnią

Po prostu w rajskim miejscu
Żyjemy piękniejsi niż marzenie
Przez które mknie Leo,
A w nim podróżują szczęśliwi ludzie
Do bajkowej Pragi,
Aby romantycznie pospacerować mostem Karola,
Może nawet powitać świt,
Trzymając się za ręce
I wzruszonym po policzkach
Popłyną im łzy szczęścia do Wełtawy,
Która na chwilę zastygnie
Salutując kochankom
Będącym już na celowniku miłości.

We wsi grasują pioruny.
Prowadzają się z pijanym wiatrem pod rękę.
Grzmocą więc bez opamiętania,
W co popadnie,
Choć bęcki sromotne zbierają
Przeważnie wierzby i lipy
Nad potokami,
Rozpadając się w drzazgi [...]

Odkąd okazało się w Pewli Ślemieńskiej
Że są tam kobiety płci żeńskiej
Spadło znaczenie ruchu LGBT
Bo nikt nie wie kto kim jest
Proboszcz z radości wystawił dziady drezdeńskie

Pamiętasz Panie Boże
Jak modliłem się do Ciebie
O cierpliwość konsekwencję pracowitość
Zdrowie miłość i wspólnotę w dwojgu nas
Jeszcze skromność w niewielkim
Zamiast mętlik filozofii prawd

W zasadzie mówię Ci zatem dziękuję [...]

A jednak tym razem Herbert miał rację
Choć wypijemy piwo na krzyżu
Patrz chmurzy się
O błyskawice
Wyjdą super zdjęcia
Chwyćmy łańcuchy
Wejdźmy szybciej
Nie urońmy niczego [...]

Mamusiu za mało miałem
Ciebie dla siebie trzeźwą
Choć spędziłem z Tobą
Najcudowniejsze chwile dzieciństwa
I wczesnej szczenięcej młodości

Zbyt często a właściwie
Nawet mogę powiedzieć gęsto [...]

A teraz. Tak ubolewam, że w fotografii nie mogę jeszcze zawrzeć zapachu aksamitek i swojego wzruszenia tym zapachem, ich wielorakimi kształtami i barwami oraz tego procesu wyobraźni, który każe mi widzieć je źródłem procesu ostatecznie nazywanego potem poezją

Sierpniowe słoneczniki zaś personalizują wielkość i moc człowieczego szczęścia, które raz posiane w duszach i sercach rośnie do niewyobrażalnych rozmiarów i tryska w nich kolejnymi ogniskami radości, w których następuje proces tworzenia się błogosławionych owoców - spełnionego życia w miłości, mądrych uczynkach krzewiących dobro egzystencji wielu ludzi.

Jeszcze chcę ci opowiedzieć o gronach pełnych pomidorów koktajlowych, tych symboli drobnych przyjemności, które winniśmy sobie darować w codziennym życiu, między świtem, a zmierzchem, żeby radosnymi przystąpić do konsumpcji raju nocy, kiedy mamy być jedną wielką rozkoszą z dwojga płonących ciał.

Przeważnie ludzie przeżyją swoje życie
Garstka żyje w swoim życiu
Reszcie uda się żyć
W swoim życiu kilka
Może kilkanaście chwil
No i jest jeszcze rzesza tych
Którym wydaje się że żyją
[...]

O! Kakaowy pies bez kagańca.

Właściciele psa śmieją się,ale i wstydzą

Uwagą dwulatka.

Duża piaskownica, to właściwe miejsce
[...]