Przyjechała rodzina
Co mieszka w onym mieście
Tylko siedemdziesiąt siedem przecznic
Na lewo od Franciszkańskiej 3
Z zamiarem że pójdziemy pod konkatedrę
Wyburzyć pomnik
A może jeszcze inne ze trzy

Milczeliśmy
Przeczekaliśmy jak leonidów kamieni roje
A potem jakoś tak wspólnie [...]

Co z aromatu kwiatów czeremchy,
Nad rwącym nurtem potoku,
Kiedy nie porwał i nie odurzył
Dziewczynę i chłopca w zauroczenie?

Ma sens kobierzec z płatków magnolii,
Jeśli na jego końcu nie ślubują
Miłości i wierności, w zdrowiu i chorobie?

Po to ma zaczynać się wiosna,
Aby nie kończyła się jesienną aleją,
Którą spacerują śniegiem przyprószeni małżonkowie -
Drept w drept, dłoń w dłoni?
I spotka ich śmierć, nie wieczność?

Zrobiliście kiedyś może takie zdjęcie
Pierwiosnkom nad miętowym w południe
Nurtem górskiego potoku

Gdzie w dalszym planie jeszcze
Materac zieleni łąk nadmuchany
Powietrzem z traw i ziół
Wyściełany prześcieradłem zawilców

A wieńczy tę fotografię jakby alegoria zbawienia
Szczyty gór w aureoli z błękitów nieba
Promieniującej z korony którą złota jasność słońca

Jeśli widzieliście taki kadr
Zobaczyliście mój autoportret

Czym jest szczęście? Widziałem jak powietrze stawało się gorące od iskier śniegu zmrożonego w biel świetlistą, jak żołnierskie kości na nigdy niekończących się frontach wojen. Widziałem góry wyswobodzające się z uścisku ślepoty duszących lodowatą szarością mgieł. Widziałem niebo stające się błękitem tak niebieskim, że piękniejszym, niż bukiet albo naręcze nawet, zebranych chabrów i lnów. A potem dopełnił się poranek lasem i wron chóru cerkiewnego szorstkością, choć wychwyciłem zadry cudne, jakby Iggyego Popa chryp, a może nawet samego Ozzyego Osbournea, porywający do pogo rwetest.

Co by to było gdyby się tak wydarzyło
Ty w moją a ja w twoją wszedłbym rolę
Naprawdę nic a nic by to nie zmieniło
Kochalibyśmy się wciąż całą bożą dobę

Dzień w dzień noc w noc bralibyśmy życie zachłannie
Wspólnie w porozumieniu niczego nie zmienilibyśmy
Lubimy tłusto i suto więc dziękujemy za mannę
Dostawalibyśmy szczodre owoce naszej modlitwy

Prosilibyśmy o życie pełne wzruszeń emocji i miłości
W odpowiednich chwilach bogactwo nowych przestrzeni
W których nadzieję i wiarę ludziom kochamy tworzyć
Zatem zamiana ról niczego w nas i dla was nie zmieni

Czasem chciałbym ci napisać
Coś pięknego metaforycznego i wzniosłego
Ale skutecznie zniechęca mnie internet
Bo kiedy widzę tyle pięknych sentencji
Udostępnianych na profilach przez ludzi
Którzy codziennie po prostu są esencją zła
To po prostu piszę o tym co widzę
Jak czuję i jaką ta codzienność naprawdę

Że wkrada się we mnie starcze uporządkowanie
I potrzebuje mieć zawsze w kieszeni drzwi samochodu
Kila monet do myjni przy stacji benzynowej

W koszyczku na kuchence mikrofalowej też
Uzupełniam srebrniki i miedziaki [...]

Powiadają do mnie - nie robisz przelewów
Choćby nieregularnych na Radio Maryja.
I pytają - czy wiesz, że tak skazujesz na Golgotę
Zbawcę twojego jedynego Jezusa?

Odpowiadają im zaraz, też mnie pytając -
Czy wiesz, że przelewając na konto Radia Maryja,
To krzyżujesz Chrystusa?

Zaraz nie pozostają dłużni ci pierwsi i pytają -
Czy wiesz, że kiedy rzucasz do puszki [...]

To są zieleńsze odcienie zieleni, aż zaróżowione od zawstydzenia, że takie poczucie szczęścia budzą i są źródłem tak wielkiej miłości ludzi, ich poczucia, że trafili do miejsca, w którym ukrywa się ktoś kto uciekł z Królestwa Niebieskiego i paradoksalnie wykradł dla ludzkości z niego wszystkie odcienie zieleni, by w życiu choć na moment trafili do krainy baśni, gdzie jest się treścią ballady romantycznej ze szczęśliwym początkiem, radosnym rozwinięciem i błogim zakończeniem.

Dzisiaj musimy iść z żywymi do szczęścia!
Co to znaczy iść z żywymi do szczęścia?
To nie biczować się błędnie zadanym pytaniem -
Co zrobiłeś dla Polski, Kraju, Ojczyzny?
Ile zamówiłeś mszy i za jaką kwotę dla kościoła?
Tylko to znaczy pytać - Polsko! Coś zrobiła,
Abym był wolny, syty, szczęśliwy i bogaty?

Dziś w nowych zwycięstw laury trzeba stroić głowy!
Zatem co to w uwiędłe nie stroić?
To rozliczyć kapłanów z opłacalności wiary
Zwykłemu zjadaczowi chleba wiary powszedniego?
Żądać od nich i [...]

Śpiewa Pan o Polakach hańba
Dwa buty prawe i podsumowuje
Ch..e i badziew
I żąda Pan pewnie jak bohaterzy
Koweru Kobranocki -
Nikomu się z tego śmiać
Pan pewnie wierzy że śpiewa miłość
I tylko prawdę

Wiem do kogo Pan pluje
I wiem że Panu nie jest hańbą
I nie są badziewem
Które maszerują aby zabijać dzieci

I jeszcze policjanci to opryszki

Dlatego lubię sobie do Pana muzyki zatańczyć
A nigdy fałszu Pana słów nie zaśpiewam

Jedna z psychologii mówi
I jej akurat wierzę -
Małżeństwo, to więź ekonomiczna,
Duchowa i cielesna.
Kiedy jedna tylko z tych więzi zanika,
To małżeństwo powinno przestać istnieć,
Bo trzeba być, nie trwać -
Prawda Panie Boże?

Mówią, że my Polacy trwamy w trójkącie,
Bo to nie jest już kochanie,
A w tym trójkącie jedni tak naprawdę
Kochają Niemców,
A drudzy Rosjan.

A ja?
A ja, jak się do tych słów mam?
Kilkaset złotych emerytury mojej podwyżki,
Sprawia, że rzekomy Ruski
Jest mi ekonomicznie bardziej [...]

Dzisiaj jest piękny wieczór.
Odpuszczam.
Dzisiaj jest piękny wieczór.
Pijemy wino.
Znów jest dwudziesty czwarty.
Miesięcznica pierwszego dnia wielkiego szczęścia.
Tańczymy.
Odpuścicie też.
Niech połączą nas różowe jednorożczce
W uśmiech.

Dziękuję przenajcudowniejszy losie
Że podarowałeś ludzkości ziemi i wielkiemu zdziwieniu
Przypadek i nazwałeś go fyrfle

Cieszę się że jestem tobie bardzo bardzo Ananke
Tak bardzo bardzo bardzo jak bardzo wysoko
Umieściłeś i moim imieniem nazwałeś księżyc Jowisza

Wysławiam cię losie
I ofiaruję tobie te czołem bijące strofy
W membrany uniesienia

Wielbię wielbię cię radości i rozkoszy pucharami
Opojem jestem w tym wielbieniu ciebie
O najsłodszy

Dziękuję Ci za słoneczne tylko dni
Dziękuję za świetliste tylko [...]

Od siedmiu lat proboszcz na pielgrzymki mnie namawia.
Boga w świętych miejscach wschodu i zachodu wysławiać.
A ja ze zwykłym biurem podróży, nawet nie w wakacje,
Zwiedzam tylko Polskę - jej świątynię i świeckie atrakcje.

Owszem cieszą mnie zdjęcia dzieci z Islandii i Stanów,
A mi szkoda czasu i wybieram Lanckoronę i Baranów.
Dżerba, Madera, Zanzibar, Antyle, Gujana i Lazurowe Wybrzeże,
Rozumiem, ale ja sobie Licheń po raz dziesiąty odświeżę.

Francuz szampanem i koniakiem się puszy,
Zamiast na Podlasie po ducha [...]

Sąsiad miał kiedyś Syrenę 104,
Koloru kość słoniowa.
Tą ze skrzydłami drzwi,
Chwytającymi wiatr w ich włosy,
Kiedy w czasach hipisowskich,
Jechali do Złotych Piasków,
Bo życie, to był tylko słoneczny brzeg.
Tęsknię do człowieka jednej miłości.
Z dwóch suwów.