Wiersze — fyrfle

Wystarczy mi, że poczuje wiatr
Na rozgrzanym czole i w tej resztce srebrnej
Co dawno już bujną czupryną była
I już wiem że to jest poezją
Kilkoma wytchnienia wersami

Wystarczy mi, że zobaczę znów wiatr
Którym teraz falujące płatki
Różowej kućki kwiatu piwonii
I z jego żywiołu woli poczuję
Jej przesłodki krótki żywot [...]

Bóg raczy wiedzieć o mnie,
Wtedy kiedy wiem o sobie.

Bóg kocha mnie jakim jestem.
Stąd też modlę się prosto do Niego.
Twierdzę, że modlitw moich słucha,
A potem po prostu realizuje ich treść,
Czyniąc moje życie jakim je chcę.

Może dlatego że realnie modlę się,
A nie klepię regułki marzenia lub śnię.
Moje życie trwa tylko po jego kres,
Więc fałszem byłby w nim cel,
Zatem po prostu ja teraz i tu jestem,
Chcę w nim dobrze czuć się.
Nie za mało i nie za wiele chcę.
Właściwie mając Ciebie mam co chcę.

Z Ciebie [...]

Kolejny bury jak kot czerwcowy dzień
Ponury bezsłoneczny i deszczowy
Albo mgieł dotykających chmur
Zasłaniających zielone zbocza Beskidów
A gdy się rozproszą znowu deszcz

Jest jak jest nie ma nad czym lamentować
To na pewno nie jest jakikolwiek problem
Nawet gdy mszyca wyssie wszelkie kwitnienie jaśminom
Lub gdy na krzewie róży zamiast złotej korony
Suchy badyl niczym w polu miast kapliczki pątnikom
Wróblom ze starych hadrów i kapelusza strach

Trzeba żyć i po piękno życia iść w tym co jest
Więc kubek kawy kieliszek [...]

Otworzyliśmy oczy Panie
I podziękowaliśmy Ci serdecznie
Za słoneczny dzień budzący się w nas
Za koguta pienie za słońca blask
Za naprawdę namiętną noc
A Ty Ojcze po prostu jak to Bóg
Zesłałeś szparagi na nasz stół
By życie na całość
Broń Boże na ćwierć a nawet pół

Nim wstaliśmy z łóżka ucieszyliśmy się
Kolejnym ze sobą życia dniem
A Ty Panie wypełniłeś ruszt grilla
Oscypkami boczkiem i kurzencinom
Ach jak prostą droga do Emaus
Gdy idzie się we dwoje w Radziechowach

Obmyliśmy oczy i ofiarowaliśmy [...]

Raz tylko pomiędzy nurtem pod mostem
Zakwitł piękny wierzbownicy kwiat
Nagle i kompletnie niespodziewanie
Jak wbrew prawom ludzkim Ty i ja

Niech budzą dzwony szczęśliwe dni
Dni płodzą dni po wieczność w radosnym my

Pod mostem na Wieśniku płynie wartki nurt
Spojrzeniami codziennymi czerpiemy zeń ekspresję
A potem chwytamy się statków miłości burt
I pozwalamy jej nieskończoną w nas progresję

Dzwony dzień za dniem budzą szczęśliwe dni
Obudzone rodzą dni po wieczność w radosnym my

Miłość z wody pod mostem na [...]

Wprawdzie powiedział o nich ponad pozostałymi
Że zawsze można na nich liczyć
A ziemia jest tą ziemią
Po której najchętniej stąpał

Ona wolała inność otwartość
Widziała wokół siebie bezmyślne posłuszeństwo
I widziała swoją przyszłość tutaj

W jej klasie nie było
I dookoła nie było roczników
Tak zwanego pokolenia osiemdziesiąt dziewięć
Tak nie było chłopców trzeźwych

Umiała gotować ale bardziej potrzebowała
Filozofii Tischnera Twardowskiego Wojtyły
Pojechać na koncert Linkin Park
Pewnie że do [...]

Czasem miał ochotę na dziecięctwa sutą repetę
I w proboszcza sadzie chciał zerwać szarą renetę.
I jeszcze pierś twoję utulić swoją chciał dłonią,
Jak w ósmej klasie Zośki pod koszteli jabłonią
Gdyby tak proboszcz ich psoty zauważył,
Rodzicom skargę na cmentarz zanieść by się odważył?

Miał ochotę dla pielęgnowania wesołej pamięci,
Kompletnie odlecieć, odlotowy numer wykręcić.
Gdy po geburstagu wyprowadzają bratowe braciszków,
Przyczaić się i powypijać z niedopitych kieliszków.
Bluźnierstwo mu już przychodzi z wielkim mozołem,
Aby mszalne wypić w trakcie sumy przed kościołem.

Czasem by pobiegł boso przez rzepaków ścierniska,
I przybiegł do Soły, na brzegów jej zakola i uroczyska,
W nurcie bystrym pluskał się jak Bóg stworzył nagusieńki,
A potem podglądał z KGW panie, kiedyś hen panienki.
Wspominał jak to trofeum większym od borowików koszy,
W ósmej klasie obu Donatom rozpięcie biustonoszy.

Ale teraz opowiem o zdarzeniu w Kępnie,
Które zakończyło się bardzo pięknie.
Go na dworcu pekape zobaczyła,
Się nie certoliła.
Ławka poczekalni. Ona mdleje on drżąc stygnie i mięknie

W ogrodzie kwiat
W sercu maj a majem
Człowiek kwiatów brat

Posłuchaj opowieści o Matce Polce z Tarchomina
A przestaniesz tańczyć i zrzednie ci mina
Jej piersi wywoływały myśli niespokojne
Jak stukasy na niebie we wojnę
Zapamiętaj błogosławioną w której limerykarz gmina

Na konieczność nauki zareagowałem
Zabawą włóczęgostwem i miłością
Zabawa była przednia
Poszedłem nawet na pielgrzymkę
Pielgrzymka prowadzi do nieba
Więc byłem tylko raz
A włóczędze po Wrocławiu oddałem 6 lat
Miłość przetrwałem pracą
Potem marzeniem o miłości
Jeszcze dorzuciłem modlitwę
Pracę przetrwałem o wódce i Stachurze [...]

Czasem na klatkę lub do łazienki
Przylatują wielkie czarne muchy
To i skrzydła mają jak szybowce
Nie zostają
Po kilku godzinach umierają

Dobrze by było gdyby do nas
Przychodzili ludzie i umierali
Ze swoich religii wolności
Kapitalizmu ideałów pracy
Kota przyjaciół tik toka [...]

Wyobraziłem ich sobie jak siedzą w niebieskiej
Już bez toten tancbudzie
Borges i on który ściska
Gałązkę Jabłoni

Rozmawiają o jego tłumaczeniach wierszy Argentyńczyka
Bez obłędu patrzą na brookliński most

Wreszcie wstali poszli
Wsiedli do białej lokomotywy
Pojadą i nic im przez zawieję w Michigan [...]

Gdy urodziłem się była wiekowa
Jej duch
A to co innego
Był jak oda do młodości
Jak puszczy duch

Mama nie była sama
Kochała nas
Uwielbiała książki
Przeczytała całego Dickensa
I to ją różniło od współczesnych [...]