Przedpołudnie w Zatwarnicy drugiego maja roku 2019. Przed koncertami w Cisnej postanowiliśmy pospacerować po wsi. W oczy natychmiast rzuciła się nam bardzo tragiczna historia tej wioski z czasów drugiej wojny światowej i czasu wojny domowej z lat 1944-1947, którą ówczesne władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zdecydowały się zakończyć akcją "Wisła". Wszyscy mieszkańcy Zatwarnicy zostali przesiedleni na tak zwane ziemie odzyskane. Teraz wiem, gdzie jest geneza tak silnego lobby ukraińskiego w polskim parlamencie. Czemu we [...]

- Halo! Witam serdecznie kochanych turystów! W czym mogę pomóc?

- Zmiana planów by była potrzebna panie Zygmuncie.

- Co chcielibyście państwo zmienić?

- Możemy do pana przyjechać jutro i zostać ze trzy miesiące?

- Jak najbardziej, nie widzę problemu.

- No to dziękujemy. Będziemy gdzieś w południe.

- Cieszę się, że morze i Kaszuby tak wam się spodobały. Morze pomóc chcecie przy gościach?

- A z chęcią. Może w ogóle się tam przeprowadzimy. Dalej aktualne by było zatrudnienie w administracji uniwersytetu?

- [...]

- Halo! Szczęść Boże!

- Witam Was gołąbki serdecznie i pytam, jeszcze raz pytam - gotwi jesteście na gości?
- Tak. Jesteśmy.

- Wiecie, że wojna może potrwać 5 lat i dalej chcecie ich przyjąć?

- Wiemy księże proboszczu. Wiemy i jesteśmy świadomi, że wszystko może się zdarzyć.

- To dobrze. Zatem będą u was jutro około godziny czwartej nad ranem. Trzy rodziny. Trzy matki i dzieci, od jeden do piętnastu lat. Jedna ma troje dzieci. Dwie dwoje. Dwoch chłopców, pięć dziewczynek.

- Dobrze. To bierzemy się za [...]

Niektóre chwasty są bardzo piękne. Mają bujny krzak i zachwycające kolory. Postanowiłem dać im szansę. Przekopuje je z trawnika na samą zachodnią krawędź ogrodu, tam gdzie są tuje i czarne bzy, niech tam rosną zdrowo i cieszą nasze oczy i pszczoły, na pożytek nasz i świata całego.

Dzisiaj pierwszy raz skosiłem w tym roku trawnik, wypełniający płaszczyznę ogrodu pomiędzy rabatami kwietnymi i warzywnymi. Jesteśmy w tych rabatach orygomalni na swój sposób. Jedna zrobiona z dziecięcego plastikowego basenu, druga z [...]

"Stanice ustalilim" w Zatwarnicy, ale zasadniczym celem naszej ówczesnej majowej eskapady była Cisna, gdzie odbywał się festiwal rockowy. Potrzebowaliśmy się wyszaleć, pośpiewać, poskakać. Nie spodziewaliśmy się, że będzie tak zimno. Wyjeżdżaliśmy pierwszego maja i jechaliśmy latem w przecudownych wiosennych wzgórzach Beskidów i na koniec zrobiliśmy sobie wielką pętlę bieszczadzką. W drugim dniu maja było jeszcze ciepło, a kiedy jechaliśmy do Cisnej, to już przebijaliśmy się przez burzę i potem deszcz był już [...]

- Zobacz nasz gacek Rysio leci.

- No, prosto do nas.

- Ciekawe co go sprowadza?

- Dobry wieczór dobrzy ludzie!

- Dobry wieczór. Co cię Rysiu sprowadza?

- Skargę przyleciałem złożyć?

- Na kogo?

- Co się dzieje?

- Na tych z harlequinów, znowu powyłazili z książek i orgie robią, najgorzej, że w dzień i spać nie mogę. No i Ania, Mirek! Żeby tak na wszelkie skrzyżowanie, każdy z każdym i po czterech na jedną. Video wasze uruchomili i te kasety dziadka oglądają, krzycząc, "co na ekranie, to na tapczanie!"

- No, tapczan przypomniał sobie nas z miodowego miesiąca.

- Ale wyście byli sami i w sypialni, nie z ludzkością całego globu i w pozycjach wszystkich kultur. Kos mówi, że dzieci mu od trzech dni nie jedzą, tylko czekają aż oni powyłażą z tych stron.

- No nic. Trzeba będzie harlequiny wynieść po cichu sąsiadowi do gołębnika i obserwować. Może być ciekawie.

W Bieszczady nie pojechaliśmy dla bieszczadzkich aniołów. Nie pojechaliśmy też dla spróchniałych lub nie kapliczek. Także nie dla legendarnych połonin, ani też dla równie legendarnych zakapiorów. Też nie dla ich ogólnej legendy. Nie po samotność. Nie po wędrówkę. Nie po modlitwę. Nie po medytację.

W Bieszczady pojechaliśmy dla muzyki, ściślej słowa zbuntowanego, acz pięknego, ilustrowanego piękną, ale zadziorną, bez cenzury muzyką. Pojechaliśmy w Bieszczady dla Lecha Janerki i dla KSU. Pozostałe było [...]

- Mamo, macie całe piętro wolne po nas - trzy pokoje, łazienka, kuchnia, ubikacja. Może byście wzięli jakiś uchodźców?

- Dom jest was wszystkich, jeśli się zgodzicie, to tak. Możemy ich wziąć, ale musicie pomagać, bo choćby finansowo, to będzie rwanie się z motyką na słońce.

- Ja mamo jestem sceptyczny. To nie ma ram prawnych. Umowy z nimi raczej podpisać nie można, a oni , znaczy rząd, zakładają, że nie można ich wypieprzyć.

- Typowo katolicka postawa! Braciszek od dudków liczenia!

- Nie. Praktyczna. Są [...]

To były najtrudniejsze Święta Wielkanocne dla mnie w XXI wieku, chyba w ogóle od 1989 roku, czyli od przemiany ustrojowej. Najtrudniejsze, ale bardzo bardzo radosne, mimo, że kosztowały nas niesamowitą ilość sił fizycznych oraz gehennę psychiczną. Zwłaszcza czas Wielkiego Tygodnia i Triduum Paschalnego obfitował w obdzieranie nas ze złudzeń, co do człowieczeństwa wielu ludzi i w bolesne uświadamianie sobie, że mamy miękkie serce, no to teraz następuje kolejny etap, w którym sprawdzamy, jak twarde mamy ... .
Czas Świąt [...]

- Kocham Cię.
- Kocham Cię.
- Ciuchy zawiozłam pod Dromadera. Pustki. Kilka foliówek z ziemniakami i trochę ciuchów.
- Euforia skończona. Ludzie już nie chcą pomagać.
- Nawet nie mają z czego. Inflacja pożarła entuzjazm, nawet nadzieję.
- No i jednak oni pracują na tą rezygnację ludzi.
- Też, ale bierność naszych, to wielki wstyd.
***
- Piotr, jest źle, po tych sześćdziesięciu dniach chcą kazać im wracać i kończyć z pomocą finansową. Jeśli do tego czasu nie załatwimy im mieszkań i pracy, to jesteśmy w [...]

Albowiem było to ongi, kiej droga jego do Zbawienia wiodła przez urokliwy Dolny Śląsk. Zawiózł był żonę do lekarza ginekologa w mieście powiatowym słynącym z tego, że niczym się nie może poszczycić. Nikt tam się nie urodził, co by go kroniki uwzględniły, ani nie było tam zamku, czy bitwy. Jego żona w ten dzień z nim nie wróciła, została z ginekologiem, właściwie pod nim, na owym "samolocie" się to dokonało. On wrócił do domu z inną pacjentką ginekologa. Nie ukrywał, że zadecydował jej oddech, czyli serce, co w matemaycznie zapisuje się symbolem 70 F. Nie miał pojęcia i nie dociekał, czym się kierował ginekolog. Najpełniej tłumaczy ginekologa poezja i feminizm - chodziło oczywiście o głębię wnętrza żony mężczyzny, który wrócił do domu bogatszy o 70 F.

Sprowadził się do wsi pod Beskidem Śląskim w 1949 roku. Nie wiadomo skąd. Dociekali, ale za każdym razem i każdemu z osobna, opowiadał inną historię, za każdym razem równie ciekawą , równie wciągającą tutejszych i turystów.

Od razu przystąpił do budowania swojej chatki. Ludzie uduchowieni, dobrzy mówili, że maltę na betonowe wylewki mieszał mu w drewnianej balii sam Bóg Ojciec, a więźbę zrobił sam Jezus, Cieśla z Nazaretu.

Dom postawił nim zaczęła się jesień. Potem złożył kaflowy piec, zbił łóżko, [...]

- Dzień dobry panie Heńku!

- Dzień dobry! Pani Haniu! Niech mi pani powie, jak pani to robi, że pani jest taka piękna!?

- No właśnie nic. Po prostu taka jestem.

Tak zazwyczaj rozpoczynały się nasze dialogi na chodniku. W czasie spaceru. W drodze do kościoła. W codziennej wędrówce pana Henryka przez życie. Przeszedł dosłownie i w metaforze wiecej niż nieodżałowany Sted. Na drodze też zgasnął płomień i światło jego życia.

Nie wiem czy człowiek rodzi się w tajemnicy. Nie sądzę. Czasem jednak umiera w [...]

KR: Co tam?
Mama gadała z tą A?

RW: Tak. Skończyłam. Ponad godzinę!

KR: Wspominałyście podstawówkę, czy co? :)

RW: I żłobek :)

KR: Co ustaliłyście?

BB: Kto? Co?

RWM: AA

BB: Mhm

RWM: Nic. Mają się odezwać po świętach, ale raczej nic z tego.

KR: Szkoda. To może niech proboszcz z ambony powie, że szukają na wynajem, może ktoś się zgłosi. Czy nie chcecie go prosić?

RWM: Powiem mu. Z rozmowy z K i A, wynika, że Ukraińcy mają złą opinię u tutejszych.

KR: W(ta kosmetyczka) nadawała 2h, że pracę [...]

Trzecia dekada dwudziestego pierwszego wieku. Podbeskidzie. Józef Galica i żona Józefa Galicy Maria, żyli sobie bardzo spokojnie i bardzo szczęśliwi sobie żyli, w trzypiętrowym domu, z którego ludzkość i Ziemia dostała czworo dobrych i wykształconych dzieci z łona Marii Galicy i ojcostwa Józefa Galicy. Teraz cieszą się życiem, rodzinami i pracą w aglomeracji śląskiej, w Krakowie, w Londynie i w Reykjaviku. Galicowie mieszkali na parterze. Trzy piętra pozostawały wolne. Wszystkie miały balkony i tarasy, to odpoczywali na [...]