Nie moja wina! Nie moja wina. Ani mała, ani wielka, bo żadna moja wina. Skoro mnie chcieliście rodzice, to mnie macie, ja tylko chcę mieć i być poza wszelkie granice wolności. Nie moja wina, ale Twoja się stała, jakim mnie ulepiłeś, to takim mnie masz, a ja wciąż aspiruje, do pięknego i jeszcze nowszego gnam, aż w końcu jestem nim i patrzcie na mnie, podziwiajcie, bierzcie przykład, naśladujcie, to ja mówię wam jak i kogo i czego już nie ma, bo nie o życie idzie wolności, tylko jeszcze raz podkreślę, aby młode było [...]

Halina do Bielska-Białej uciekła z wielkiego majątku ziemskiego pod Gliwicami na początku lat pięćdziesiątych. Była w tedy niewiele starszą niż nastolatka. Pochodziła rodu bardzo zamożnych ziemian z Żywiecczyzny i wielkiej magnaterii krakowskiej. Wojna sprawiła, że jej rodzice musieli opuścić swoje dobra na dzisiejszej Ukrainie, ale coś tam potrafili zachować majątku i w jakiejś części odtworzyć go na Górnym Śląsku. Mama Haliny umarła, a tata został sam z kilkorgiem dzieci, to szybko w domu pojawiła się macocha i [...]

Kiedyś mieliśmy rodzinny bar, w którym sprzedawaliśmy przede wszystkim piwo, ale i mocniejsze alkohole, drinki, wino, lody włoskie, oranżadę, czipsy, ciastka, cukierki i babcine ciasta oraz jej i mamy kwaśnicę, roladki z kapustą modrą i kluskami śląskim, bigos i krokiety oraz sałatkę żydowską z przepisu przedwojennego karczmarza starozakonnego z którym przyjaźnił się mój prapradziadek.

Bar był w naszym domu, a dom przy głównej ulicy we wsi, na wzniesieniu z którego rozprzestrzeniał się widok na Beskid Żywiecki i [...]

Trudny temat do opowiedzenia dla kogoś kto dostał od życia co dostać chciał. Nie mam jakiegoś wewnętrznego niespełnienia, jakiegoś smutku, jakiegoś kogoś do zrealizowania, tym bardziej w świecie na zewnątrz jest co miało być, a modlitwy są po to, aby jutro przyszło co jest dzisiaj, jeszcze bardziej zdrowsze.
Może zatem, gdybym nie miał cudnego rzeczywistego ogrodu, to namówiłbym Cię na wędrowanie śladami utworów Starego Dobrego Małżeństwa? Czy wróciłbym jeszcze raz do Szklarki, jak Karol Wojtyła wrócił do [...]

Podrygiwali w błocie po kostki trzymając się za ręce i śpiewali wraz z Lechem Janerką, którąś z jego nieśmiertelnych piosenek. Przyglądali się jeszcze artyście i artystom mu współtowarzyszącym na scenie. Szczególnie doceniali kunszt żony Lecha Janerki, którą nazwał "Wiedźminem" z powodu siwych bardzo włosów. Nic w tym zdrożnego, wszak sama tak o sobie mówiła.

Padał momentami ulewny deszcz podczas serii koncertów kończących się grubo po północy. Dookoła nich były tłumy i Bieszczady. Bieszczady zarośnięte [...]

Czemu zaczynam od lat osiemdziesiątych? Bo to początek mojej świadomości społecznej, politycznej i świadomości samego siebie, początek wchodzenia w odpowiedzialne życie. Jak ugryźć dzieje choćby tylko dziewięciu najbliższych nas sobie wtedy plus ich małżonków i dzieci? Trudne, więc nie będę się silił na jakąś chronologię. Niech zostanie zapisane, to co w duszy gra najbardziej.

Może zacznę od najmłodszego z nas,rocznik 1970. Myślę, że przełomowym dla niego momentem w tamtych latach był rok 1985. Przedstawiciele [...]

Przyjechałem do kotliny na początku jesieni 2015 roku, bo mnie ktoś pokochał i ja pokochałem ją. Rzuciłem 50 lat na Dolnym Śląsku i wiele innych dogmatów, sakramentów i najważniejsze - ludzi rzuciłem w cholerę. Szybko się okazywało, że ciemnogród, to był tam, a tutaj, wbrew powszechnym opiniom jest słodycz Babilonu i nieskrępowanie obyczajów Sodomy i Gomory, zatem papież stąpał owszem po tej ziemi i wszyscy się z tego cieszą, ale życie jest po to, aby płatać mu figle, czyli do kościoła iść trzeba i dbać oń [...]

A grzyby lekarzom i nauczycielom oraz prawnikom zbjerali synowie jednego ze sąsiadów. Byli piekielnie obeznani z lasem. Mieli swoje cudowne miejsca i tam zbierali przecudnej urody borowików, czerwone kozaki, rydze lub kurki i zanosili szacownym przedstawicielom palestry, przysięgi Hipokratesa i siłaczkom oraz siłaczom miasta i wsi. Tu mała dygresja odnośnie grzybów. Nad jednym z przeciwpożarowych stawów, w sumie jeszcze poniemieckich, rosły takie jakby prawdziwki, tylko korzenie i kapelusze miały czerwone, wpadające w bordowe. [...]

Co jeszcze było naszym udziałem w pracach leśnych, nas dzieci w wczesnych kilkunastu latach, aż do 1989 roku, kiedy to zmieniliśmy system polityczny, gospodarczy i otworzyliśmy też puszkę Pandory do innego systemu religijnego i obyczajowego. Ano młodniki trzeba było przecinać. Nasadzenia kosiło się z traw i ziół przez kilka lat, a potem leśniczy pozwalali młodziutkim drzewom rosnąć. Szybko pojawiała się konkurencja dla młodych szkółkowych drzewek. Były to samosiejki brzóz, czeremch, dębów, klonów i wszelkich innych [...]

W lasach pszczyńskich dobrze się myśli i rozważa. Sam przejazd przez nie jest medytacją, modlitwą i opowiedzeniem się po stronie Boga. Przejeżdżamy przejeżdżając przez te lasy przez miejscowość Kobiór, a tam w tamtejszym kościele rekolekcje głosił kilka tygodni temu ksiądz Adam Szustak, co na pewno świadczy o wielkiej otwartości i odwadze tamtejszego proboszcza. Tradycyjny Kościół Katolicki jest pełen obaw, że ojciec Szostak tak bardzo nie pasuje do polskiego typowego księdza i wiernego, że wcześniej czy później [...]

PAŹDZIERNIKOWY OGRÓD 3

Październik w ogrodzie beskidzkim jest bardzo deszczowy, a zatem wszędzie dookoła domu jest bardzo grząsko, bardzo mokro i bardzo wilgotnie. Rozmięka gleba, a głowy słoneczników, rudbekii i aksamitek nabierają wody. Pod wpływem jej ciężaru aksamitki i rudbekie kładą się na błotnistej glebie, a słoneczniki upadają twarzami w kałuże, siejąc popłoch wśród szczygłów, sikorek, wróbli, które właśnie trwały wczepione w ich głowy i smacznie zajadały się oleistymi ziarnami. No i kotów, które [...]

Lasy Pszczyńskie. Piękne i życiotwórcze Lasy Pszczyńskie. Lubię wracać przez nie z Tychów. Przyglądać się sarnom i łaniom pasącym się wzdłuż drogi krajowej nr 1. Lubię oglądać te wspaniałe pomarańczowe zachody słońca, a nawet totalnie czerwone. Lubię oglądać wschody księżyca, który też jest za każdą pełnią inny, ma inną wielkość i bardzo różne kolory przywdziewa. Teraz jestem tutaj i jadąc mogę rozmyślać o czasach bardzo dawnych, ale nie tak dawnych, abym nie był ich uczestnikiem.

Las, a w nim mała [...]

Jadę przez jesienny las między Pszczyną, a Tychami, który zdaje się, że pochłonął Piasek i Kobiór. Ty Kochana prowadzisz lidera niezawodności, a mnie te drzewa u początków przyodziania się w jesienne zachwycające kolory przenoszą jakoś w nieistniejący już świat ludzi w tamtym lesie i w tamtej leśnej osadzie. Chyba u genezy tych przenosin jest pogarda z jaką spotykają się ludzie niewykształceni na internetowych stronach literackich. Pogarda, którą zadają im ludzie piszący prozę i wiersze, będący ludźmi [...]

Nuda zaczyna się w wielkiej aglomeracji śląskiej, na trzecim piętrze dziesięciokondygnacyjnego budynku mieszkalnego, kuchnia i dwa pokoje, czyli góra czterdzieści metrów kwadratowych, nie wystarczą, aby półtoraroczniak i trzylatek nie nudzili się, więc przychodzi piątkowe popołudnie lub sobotni ranek i Jasiek komenderuje - pa pa, baba Ania, po czym pokazuje na kurtkę przeciwdeszczową, tą od baby Lidy.

Kiedy już przyjadą w Beskidy, to zabieram ich do kotłowni, gdzie na materacu ułożonym na pryzmie węgla z KWK Rydułtowy [...]

Opowiadając trzynastego października o pechu, trzeba mi zacząć od genezy, czyli, że trzynastego października 1307 roku został aresztowany Jacques de Molay i było to ponoć o godzinie trzynastej. Został aresztowany wraz z prawie wszystkimi braćmi zakonu Templariuszy. Sfabrykowano wcześniej przeciwko nim oskarżenia i na ich podstawie poddano ich najwymyślniejszym torturom, po których żywcem palono ich na stosach. Samego wielkiego mistrza spalono dopiero 18 marca 1314 roku. Już w płomieniu stosu rzucił klątwę na swoich [...]