Jednym z najlepszych miejsc, w którym dokonuje się zachód słońca jest ogród. To też jest jedno z najwspanialszych miejsc, aby opowiedzieć o zachodzącym słońcu. Nim jednak słońce schyli swój lot ku zachodowi, tam gdzie najpierw mirabelki srebrń, niczym komunijnej sukienki prawda niewinna, nad nią ogromny orzech włoski w ogrodzie sąsiada, a dalej Magura Radziechowska, Skrzyczne, wreszcie za nimi Szczyrk, Wisła, Ustroń, czy Skoczów, to wschodzi gdzieś nad Beskidem Żywieckim, w okolicach przejścia granicznego ze Słowacją [...]

Wojna była dla Dziadka i Babci na pewno niesamowitym wyzwaniem. Musieli wyżywić chyba sześcioro dzieci i zapewnić im bezpieczeństwo w świecie, w którym rządziło absolutne zło, w którym sąsiedzi nawet nie uznawali siebie wzajem za ludzi, a nawet bywało tak w rodzinach. Absolutne okrucieństwo, bestialstwo i podłość nie mieszczące się w głowie były codziennością. Dobrze, że Dziadek był fachowcem i mógł zarobić na chleb oraz miał szacunek u nawet Niemców. Swoi go zatem sprzedać za bardzo nie mogli, bo Niemcy [...]

Mieszkali w Ćmiłowie, obok Lublina. Urodzili się pewnie na początku dwudziestego wieku. Chyba mieli sześcioro dzieci, w tym moją Mamę. O Babci nic w zasadzie nie wiem. Domyślam się, że przy tylu dzieciach była gospodynią domową, czyli wychowywała dzieci i dbała o Dziadka. Prała, gotowała, sprzątała, chodziła w pole, uprawiała ogródek i hodowała przydomowe zwierzęta. Być może dużo czytała, bo zaszczepiła to w mojej Mamie. Nie wiem kiedy zmarła. Nie wiem gdzie jest pochowana. Nie wiem czy jej grób jeszcze i Dziadka [...]

Czterysta jeden zero zero, to był kryptonim radiostacji bazowej, czyli serca "fabryki" - dyżurki komendy powiatowej, a czterysta dziesięć, to były kryptonimy wydziału prewencji tejże komendy, zaś piętnaście, to był jeden z kryptonimów ogniwa patrolowo-interwencyjnego w tymże ogniwie tejże komendy. Samo piętnaście należało do nich. To był ich indywidualny kryptonim. Ludzie w powiecie często podsłuchiwali Policję na krótkofalówkach i kiedy usłyszeli, jak zawsze ten sam dyżurny wywołuje ten patrol, który miał [...]

Papież Euzebiusz I mógł to zrobić i wreszcie zrobił. Mógł, bo Papież Franciszek jak zapowiedział tak abdykował. Oddał się mieszkaniu w domu świętej Marty i podróżom metrem po wiecznym mieście oraz nagrzewaniom zbolałych części ciała słońcem nad słonecznym Tybrem. Czasem zaglądał do tego polskiego kardynała i sortował mu warzywa do zup dla biednych i bezdomnych. Filozoficznie rozmyślał, czy każdy bezdomny jest biedny? A Papież Euzebiusz tymczasem robił swoje, pchając kościół o lata świetlne do przodu. Dał [...]

Wtorek jest. To dobry dzień na prozę. Trochę tych wierszy do wstawienia mam, ale dla mnie to mniej ważny dział pisania, choć, gdy piszę o osobie dla mnie najważniejszej, to tak nie jest. A talerz dobrze skomponowanej zupy fasolowej każdemu się należy i to nie wiem, czy nie powinien być żarełkiem w poniedziałek, bo wtedy tych sił potrzebujemy najwięcej. A za talerzem dobrze skomponowanej fasolowej powinien iść drugi talerz, na którym są ziemniaczki tłuczone, porządny kopiec surówki i wielki gruby soczysty schabowy. [...]

Ogrodnik przekazuje ogród, jego bogactwo, stąd takie nagromadzenie przekazu w jego pisanej twórczości, że trudno o zrozumienie. Chaos, więc go podsumowują czytelnicy i słuchacze, ale jednak wierni.

A pewien minister, to powiedział, że wiejskie dzieci są lepsze od miejskich, co właśnie podchwycił pewien wiejski ogrodnik amator i taki samowyrodek pisarski i rozwinął myśl ministra, że górskie dzieci wiejskie są lepsze jeszcze od dzieci wiejskich nizinnych, bo chodziły do szkoły pod górkę, a wracały ze szkoły z prądem [...]

Powrócę zatem do dzieciństwa i nastolecia, czyli do lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Mieszkałem wtedy w lesie w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na Dolnym Śląsku. W marcu bywały wtedy nieco cieplejsze dni ze słońcem. Odkrywało się wtedy kopce z ziemniakami. Nasze były na polu za płotem ogrodzenia posesji. Ziemniaki, które my nazywaliśmy kartofle albo zamiennie pyry jesienią okrywaliśmy słomą, ziemią, liśćmi dębu i jeszcze raz ziemią, aby nie zmarzły. Okrywa musiała wytrzymać mrozy do 30 [...]

Skąd depresja, gdzie należy upatrywać jej źródeł? Blisko mi do tych, którzy powiadają, że trzeba gdzieś ich szukać u początków pomylonego dzieciństwa. Ale ono nie jest pomylone. Ezoterycy niektórzy twierdzą, że dusza sama decyduje się wcielić w te nie inne ciało, w tym nie innym miejscu ziemi, w tej nie innej rodzinie lub bez rodziny. Stawia sobie bardzo trudne zadanie wybrnąć i stać się jakimś kolejnym doświadczeniem w drodze do swojej jakiejś tam absolutnej nirwany, czyli jakiegoś ekstatycznego zjednoczenia z [...]

Pan Jaromir był w Gdańsku. W ówczesnym swoim stanie świadomości i potrzeb, to na pewno nie pojechałby z własnej nieprzymuszonej woli do Gdańska, ale lipcu 1989 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej i w wyniku tejże w grudniu tegoż roku został skierowany na kurs pielęgniarski do Centralnego Szpitala Marynarki Wojennej w Oliwie przy ulicy Polanki, a to oznaczało, że położony był na przeciwko prawie domu Elektryka Wszystkich Elektryków. Codziennie więc pan Jaromir mógł się przyglądać wypasionym [...]

Potem przyszedł wieczór. Otworzyli czerwone wino. Rozlali do kielichów ze sobą przywiezionych i długo rozmawiali. Lekarze zabraniają łączyć antydepresantów z alkoholem, ale on nie przestrzegał tej zasady od czasu gdy próbował się zabić łącząc duże ilości alkoholu i z codzienną dawką Anafranilu i Pernazyny. Zaczął lepiej spać i szybciej przechodziły mu lęki, fobie, natręctwa i myśli o wszelkich pomysłach na zutylizowanie się. Nie pił codziennie, tylko w piątek i sobotę oraz w kolejne miesięcznice ich poznania [...]

Była druga dekada kwietnia 2018 roku. Pan Kleofas Manderla mieszkał z żoną Anną w Rewie. Był marynarzem, który zarobił tyle, że mógł sobie pozwolić na zejście na ląd, bez konieczności liczenia w przyszłości się na ZUS lub tym bardziej KRUS. Żona prowadziła z córkami pensjonat. Przyjaźnili się z małżeństwem z sąsiedztwa. On kolejarz - maszynista, ona nauczycielka klas jeden trzy. Też prowadzili pensjonat ze swoimi dziećmi.

Sąsiad na szkolenie zawodowe miał jechać do ośrodka kolejarskiego w Ustroniu, ale nie [...]

Potem siadasz we fotelu. Zmęczenie jest mniejsze, senność prawie zupełnie odeszła. Życie toczy się dalej. Sięgasz po książkę. Najpierw jedną, potem drugą, wreszcie trzecią. Czytasz. Fragment pisma świętego. Felieton Pilcha. "Życie kształtami słów pisane". Jak trzy czytania na mszy. Najbardziej dzisiaj intryguje cię rozważanie trzeciej z ksiąg. Spokój jaki w tobie budzi świadomość, że nie wziąłeś udziału w kolejnej edycji antologii. Wiesz po prostu kim jesteś i co w sobie. Zmierzyłeś swoje siły na zamiar [...]

Czasem tak jest, że ciało zaczyna drżeć i w końcu wstrząsa nim deliryczny dreszcz, a z klatki piersiowej jakby wybiegło stado demonów i jest to jakby zstąpienie z kolejnego stopnia depresji na niższy poziom, gdzie bliżej ciut do uchwycenia chęci życia.

W tym momencie słychać otwierane drzwi z piwnicy do garażu. W progu widzisz przechodzącą szybko do auta żonę. Mimo lęku miłość jest większą i z automatu ruszasz do niej. Żona wsiada do auta i mości się we fotelu. Ty pochylasz się i czujesz jak leci ci ślina z [...]