Niezapominajki w kąpieli z jasności słonecznej, tej popołudniowej, nie za długo i nie za krótko przed magią zórz zachodu i zmierzchu, tam gdzieś tuż przed szczytem Skrzycznego. Nie wiedziałem, więc oczom moim nie wierzyłem, dlatego nie pomyślałem w pierwszej w chwili i jeszcze w następnych kilku. Dopiero, gdy powróciłem do siebie ze szczytów zachwytu, oniemienia, wzruszenia, to pojąłem czegom dostąpił. Oto niezabudka białolica pięcioskrzydła anielica czystości - jak nieliczny już gatunek kobiety i mężczyzny: ona [...]

Bardzo ucieszyła się kiedy w czasie zarazy rząd odwołał lekcję w szkołach i bardzo ucieszył się jej mąż. Zaraz oboje przystąpili do pisania programu umożliwiającego zdalne nauczanie nie czekając aż ministerstwo się zorganizuje. Cieszyli się bardzo, że będą razem w domu ze swoimi dziećmi i że jest okazja do opracowania nowych metod nauczania.Nie bali się o to, że przyczynią się do tego, że nauczyciele staną się niepotrzebni w wyniku ich programu. Wcześniej już rozmawiali, że taki czas może jak najbardziej [...]

Był bardzo rześki, ale i bardzo słoneczny poranek. Kuranty nie wybiły jeszcze siódmej, bo do siódmej pozostało jeszcze jakieś dziesięć minut, a jasne i zarazem bardzo ciepłe i radość tworzące w duchu ludzkim promienie słoneczne widziały już w biurze państwowej instytucji cztery indywidualności kobiece będące też w dużej części tej mikro populacji wielkimi indywiduami, które teraz akurat: pierwsza siedziała i piła herbatę, jedząc jednocześnie kanapkę wypełnioną masłem "Polskie Mleko", serem żółtym Gouda z [...]

Oni wtedy stanowili paczkę młodocianych rozbójników. Chyba nawet w końcu byli w jednej klasie albo w sąsiednich. Czekali na siebie i się doczekali. Nie uczyli się, więc czas skumulował ich w jednej klasie. Kochali pić piwo i inne alkohole, a potem fantazja uderzała do głowy, no to spłonęło czyjeś prześcieradło na płocie albo któraś z ostrewek na polu. Koty biegały po wsi z poprzyczepianymi do ogonów palącymi się zimnymi ogniami. Psy z kartonowymi budami na gumowych łańcuchach. Gaździny w kankach na mleko ze [...]

Pan Józef siedział we fotelu turystycznym w swoim ogrodzie w zachodniej jego części w południe pierwszego dnia wiosny,a słońce świeciło bardzo intensywnie, więc było panu Józefowi bardzo ciepło. Wystawił głowę do południowej części przestrzeni globu i zmrużył oczy, po czym oddał się wchłanianiu w twarz promieni słonecznych, czyli po ludzku mówiąc opalał się. W końcu przechylił głowę na prawy bok, podparł ją prawą dłonią wspartą na prawym oparciu fotela i zamierzał przyłożyć się do drzemki, albowiem [...]

Pan Józef Galica był góralem z dziada pradziada, ale jak wszyscy jego protoplaści: pradziad, dziad i łociec, nie angażowały się w cały ten folklor, tą jak mówił góralszczyznę, której symbolem jest góralka żympolonca na skrzypcach to ryyyyyyy yyy, yyy ryyyyyyyyy, ten smycek chodzący po tych cięciwach w prawo i lewo, i mordujący strzemiączko, kowadełko i trąbkę nie tylko ceprów.

Był sobie emerytem, to lubił sobie czasem usiąść w ogrodzie na turystycznym fotelu i patrzył sobie na rozwój wypadków dnia, ale nie [...]

Teraz był rentierem. Nim został rentierem, to większość swojego życia spędził walcząc dla swojego państwa w rozlicznych wojnach, które prowadziło z innymi państewkami lub z najeźdźcami spoza półwyspu. Teraz obywatele ufundowali mu rentę i poprosili, aby spisał historię swojego życia prozą i w poematach. Systematycznie czynił to.

Było przedpołudnie. Postanowił po śniadaniu przejść się na Agorę, popatrzeć na kolorowych przyjezdnych, porozmawiać z mądrymi, którzy pojawiali się tam idąc do sauny, świątyń [...]

Zapakowała do torebki kanapki z serem szczypiorkiem i rzodkiewką. Koniec drugiej dekady lutego, a rzodkiewki i brukiew rosły w ogrodzie w najlepsze, plonując sowicie stawały się smakiem surówek i kanapek. Jeszcze do butelki nalała wody z kranu. Przywilej i wielki pozytyw mieszkania w górach. Ujęcie wody wieś miała w potoku, gdzieś tam wysoko na zboczu Magury. Wodę źródlaną mieszkańcy, a zatem i ona mieli w kranie. Otworzyła też lodówkę i wzięła plastikową niebieską miseczkę,w której było skrzydło z kurczaka dla [...]

Ci, którzy odbyli już taką podróż, to podsumowali ją powiedzeniem "wszędzie dobrze tam, gdzie nas nie ma". Zaś ci, co takiej podróży nie przepracowali w swoich duszach, w swoich sercach, w swoich głowach, to oni tym pierwszym nie wierzą i wyruszają gremialnie do swoich "ziem obiecanych" i często nie zauważają, że podróż trwa już ponad czterdzieści lat i mannę trzeba (tak samo jak w miejscu skąd postawili pierwszy krok) wypracowywać nabrzmiałymi żyłami dłoni, potem ciurkiem spływającym z głowy po plecach, że [...]

Mirosław!!!
Mirosław!!!
Mirosław!!!
Mirosław!!!

Hej!!! Heeee! HEEEEEEEEEEEEEJ!!!

Cytaty!!! Jesteście taaaaaaaaam!!!

Dajcie głooooooooossss!!!

Niech usłyszy Was cała Internetiaaaaaaaa!

Siostry i Bracia w ogromnych połaciach ludu naszego drugiego narodu wybranego, króluje plotka, a jej imię to sprzątaczka, mecenas, a nawet pospolita dewotka. Ale my tutaj żadnych undergroudów nie uczynimy, a po prostu na ubiegłotygodniowej myśli się zasadzimy, do kolubryny naszej ją wsadzimy i w dzisiejszy poniedziałek ponownie czyli apiat [...]

Księstwo Cieszyńskie. Jak pisał jeden z najwspanialszych synów jakich wydała ta ziemia między Olzą, a Wisłą, to jest ona usiana tysiącem religii protestanckich, które mają miliony kompleksów wobec najważniejszej i w sumie panującej religii na tamtej ziemi i w Polsce, czyli religii katolickiej. Katolicy to diabły, a katolicyzm to piekło. Papież więc im Belzebubem. Żyją sobie więc protestanci w większości w Księstwie Cieszyńskim i w większości żyją doktryną protestancką, która wyewoluowała w setki przesądów, [...]

Szykował się wielki świąteczny zjazd rodziny. Mama, a zarazem babcia postanowiła, że będzie zatem uroczyście, świątecznie, tradycyjnie, a zatem normalnie pod względem kulinarnym. Przyjeżdżają do nich, więc normalnością i oczywistością jest, że zadbają o nich jak goście mają być bogato przyjęci, bo to oczywistość i wypija ją się z mlekiem matki. Tym jest w istocie prawdziwa polskość i jest esencją Polaków i Polek urodzonych choćby jak oni w latach siedemdziesiątych i sześćdziesiątych ostatniego stulecia [...]

Sędzimir był szczęśliwy. Czuł się wolny, twórczy i przede wszystkim był kochany i sam dawał miłość, która dawała szczęście jej. Powodowała jego miłość, że czuła się kochana i tą mocą pracowała na poczucie szczęścia innych, choć wiedziała, że raczej go nie osiągnął, bo szczęście rozumieją przez mieć i przez sukces. Często Sędzimir tłumaczył to rodzinie, znajomym i przechodniom w ich życiu, ale nic z tego nie rozumieli. Bo jak może współczesny człowiek zrozumieć, że szczęście to nie [...]

Chodził po domu z puszką żywieckiego piwa i zaspokajał nim w smaczny sposób pragnienie po pracach w zimowym ogrodzie. Przyglądał się pięknu kwiatów na komodzie, pianinie, parapetach, metalowych stojakach, na ścianach. Sycił konieczność w nim karmienia się kolorami i kształtami. Flora jest wspaniałością dla człowieka. Jego poczucia komfortu życia. Świadomości, że życie jest tym czym powinno być dla siebie, ludzi i Boga w ostatecznym rozrachunku. Podchodząc do okien patrzył też co w ogrodzie, co lub kto na ulicy? Co [...]