Dzienniki — fyrfle

Kwarantanna w domu z ogrodem i widokiem na Beskid Śląski oraz Żywiecki jest wiele znośniejszą niż zamknięcie w czterech ścianach mieszkania w bloku, lecz słowa Kasi Kowalskiej o córce sprawiają, że mądry zrozumie i wierzę w nas naród, który wierzę nie posłucha wieszczeń filozofa w randze profesora i nie wyjedzie w góry i nad morze oraz nie wyjdzie na ulicę demolować sklepy. Wierzę, że wieszczem jest nam lekarz profesor Łukasz Szumowski i jego do końca epidemii będziemy
karnie słuchać.

Kolumny wojskowych [...]

Z ziemi o kubaturze gdzieś dziesięć centymetrów wysokiej i może z dziesięć szerokiej wyrosły dwa, jak dusze bliźniacze, jak mężczyźni w kręgosłup wychowani, jak kobiety w mądrości i matczyności przez Boga mężom i dzieciom posłane, tak one stały na trzydziestocentymetrowych zielonych cokołach. Z tej zieleni jakby wydobywała się biel. Wydobywała się więc czystość, uczciwość, dająca spokój i przepowiadająca, że w tym pokoju, w tych mądrych przepowiedniach jest ziarnko piękna, które na końcu obrodzi i [...]

Jest problem. Lemingi i przedstawiciele gorszych sortów piszą dzienniki i pamiętniki z czasów zarazy. Wpisy też czynią na fb czy tłiterze. Czasem trafię na taki wpis i piszę co takim pisaniu sądzę. Jedni odpisują kulturalnie, a inni blokują lub wyrzucają. Nie wiem w sumie. Może sam powinienem zrobić przegląd zawartości znajomych wszelkich sieciowych i powypier... . Jak uda się przeżyć zarazę, to fakt, że wszelkie to totalne zostanie i zacietrzewione będzie kąsać i zatruwać jadem. Jeszcze czekam, poczytam i pooglądam [...]

Pięćdziesiąta czwarta miesięcznica ostatecznego mojego przybycia i osiedlenia się na Podbeskidziu, czyli na Żywiecczyźnie.Nie zdziwię się, jeśli dzisiaj mimo wszystko na ulicę wylegną nieprzebrane tłumy z radości i będą na tych ulicach tańczyć ze szczęścia. Całować się, obejmować, bo wesele musi trwać póty oblubieniec jest z weselnikami. Nie zdziwię się więc gdy wyjadą kładami, motorami motocrosowymi na Matyskę, autami ósemki będą kręcić paląc gumy, wyprowadzą na place autobusy i na dachach ich tańczyć [...]

Trochę byłem smutny z rana. Poszłaś do pracy. Boję się. O nas. Urząd nie został zamknięty przed petentami. A zresztą w pokoju jest Was cztery. Nie rozumiem podejścia "dobrej zmiany" do urzędników, traktują Was jak mięso armatnie. Nie ma uzasadnienia, aby urzędy były czynne i przyjmowani byli petenci, a ludzie przychodzą w swoim totalnym jełopstwie, chciwości i pocertolonym rozumieniu wolności. Poprzewracało im się w tępych łbach o tej pocertolonej postkomunistycznej liberalno-cwaniackiej demokracji, której [...]

Obudziliśmy się. To największe szczęście jakie może każdego dnia spotkać człowieka, gdy nie jest umierającym i bardzo cierpiącym. W dobie zarazy możemy być już umierającymi, ale jeszcze nie jesteśmy w jakimkolwiek jeszcze dyskomforcie. Po obudzeniu tuliliśmy się i słuchali muzyki, wiadomości i żartów. Poszliśmy się wysikać i znowu leżeliśmy i tuliliśmy się szepcząc sobie miłosne słowa. Wstaliśmy. Ubraliśmy się. Umyliśmy ręce, twarz i zęby. Wziąłem ostatnie skrzydło kotce. Położyłem je na kartonie w [...]

Obudziliśmy się. To największe szczęście jakie może każdego dnia spotkać człowieka, gdy nie jest umierającym i bardzo cierpiącym. W dobie zarazy możemy być już umierającymi, ale jeszcze nie jesteśmy w jakimkolwiek jeszcze dyskomforcie. Po obudzeniu tuliliśmy się i słuchali muzyki, wiadomości i żartów. Poszliśmy się wysikać i znowu leżeliśmy i tuliliśmy się szepcząc sobie miłosne słowa. Wstaliśmy. Ubraliśmy się. Umyliśmy ręce, twarz i zęby. Wziąłem ostatnie skrzydło kotce. Położyłem je na kartonie w [...]

Wczoraj zaraz z pierwszego ranka przez okno jak duch, wpadł jasny wesoły promień słońca do pokoju. Wcale nie pytał mnie o pozwolenie wiedząc o mojej dozgonnej zgodzie i wdzięczności. Zatańczył zafalował i zrobił dwie ósemki, po czym rozpromienił się w złocistą jasność jeszcze mocniej uniesiony i odurzony wypełniającą pokój wonią kwiatów hiacyntów. Chwilę trwał w tym zauroczeni, a zaraz potem przyklękną na jedno kolano i bardzo głęboko schylił głowę przed czuprynami z gęstych niebieskich płatków. Potem po [...]

Każdego dnia pomieszkujemy w zieleni. To jasny przyokienny kącik w kuchni. I choć północne to okno, to oprócz jasności są w nim i przy nim wielkie złoża ciepła. Właściwie celniej jest powiedzieć, że jest to źródło naszych codziennych porcji zadowolenia i dumy. Rozpierają nas, kiedy widzimy to kochające się stadko zielonych roślin w tak bardzo wielu jej odcieniach i w takiej różnokształtności. Są malachitowe gondole, są szmaragdowe drabiny do ekstazy poprzez piękno. I codziennie obcujemy z pistacjowymi gejzerami [...]

Dzisiaj pomieszkałem chwilę w błękicie.To było zwykłe beskidzkie niebo. Czułem się taki spokojny. A zaraz potem było przytulnie. Następnie wzruszająco. Wreszcie przelewał się przez mojego ducha i ciało zachwyt. Hmmm. Mówią, że błękit jest zimnym kolorem. Może czułem to ciepło, bo w sumie w tym błękicie, w tym niebie, ja to my. Jastrząb strzegł szczęścia mieszkańców beskidzkiego błękitu.

Pod błękitem, w którym sobie pomieszkiwałem stanęły lecąc skowronki. Szare ptaki śpiewające w złotym kolorze. Jakby [...]

Jak wygląda życie w czasie zarazy? Spokojnie. Dwa razy poszedłem na zakupy. Wzięłaś urlop i będziemy sobie w domu. Powinno być dobrze o ile nie zainfekowaliśmy się wcześniej - ja w autobusie na przykład, a Ty w pracy. Twojej pracy o dziwo jeszcze nie zamknęli. Ja uważam, że to skrajna nieodpowiedzialność pracodawcy. Moim zdaniem kompletny brak szacunku dla życia ludzkiego. Brak człowieczeństwa. Dobrze, że Ty jesteś rozsądna. Uczciwe podejście do pracy rozróżniasz od chorej ambicji. Zresztą u niektórych pracodawców [...]

Poranki wreszcie są jasne. Nawet wtedy kiedy niebo przysłonione jest chmurami z których pada deszcz. Nad górami na wschodzie unosiła się biała łuna od wschodzącego słońca próbującego przebić się swoimi promieniami przez zwaliste deszczowe chmury. Dzisiaj słońce jednak nie miało szans przebić się. Tam na wschodzie wciąż są jasne miejsca w chmurach - znak, że za nimi jest ognista kula i wędruje po nieboskłonie. Deszcz jest spokojny i ciepły. Nie ma wiatru. Oczywiście jeszcze jest tak, że nie otworzymy wybudzając [...]

Jednym z najprzyjemniejszych momentów w tych naszych spacerach o zachodzie słońca, aż do zmierzchu, a czasem już pełni ciemności jest ten kiedy schodzimy do doliny Białego Potoku i nagle - jak na komendę - zaczynają śpiewać wszyscy panowie kosy. Jest już prawie ciemność, a oni są wtedy tak bardzo nastrojeni i wydają z siebie najpiękniejsze melodie. Tak jakby cały dzień koncentrowali się na kumulowaniu ich w sobie, zapamiętywaniu i o zmierzchu wydają je ze swoich aparatów głosowych. Melodie są wyśpiewane perfekcyjnie, [...]

Powoli, ale zdecydowanie idziemy na wzniesienie, które ostatecznie ma 455 metrów wysokości. Teraz przysłania ono szczyty Beskidu Śląskiego. Łuna wywołana zachodzącym słońcem staje się coraz obszerniejsza, coraz jaśniejsza i jeszcze bardziej intensywnieją kolory. Teraz obejmuje już południe widnokręgu. Nad samą ziemią jest biała jak surówka powstała w wyniku wytopu metalu w hucie. Nieco wyżej staje się żółta,ale w tą klasyczną żółć miejscami wdziera się biel jądra. Potem ta żółta wstęga nagle staje się [...]