Ta moja część, już nie jednego plemienia,
My nie jesteśmy leniwymi baranami,
Grzęznącymi i poddającymi się cierpiętnictwu.

Od sześciu lat po prostu świętujemy Wigilię.
Ucztujemy. Dzielimy się opłatkiem państwa.
Przywróciliśmy życie spod skalpela kata.

Wspólnie nauczyliśmy się być dumnymi,
Z kilku tysięcy lat słowiaństwa i chrześcijaństwa.
Śmiało odpieramy ataki wasalistów [...]

Dotykaj mnie, wzbudź mnie, zaproś, roziskrz.
Pieść, pieść, pieść. Pieszczotami
Doprowadź do konwulsji w rozkoszy.

A potem jeszcze raz daj się zgłębiać,
Niech twoje piersi będą jak fala za falą,
Nim wygaśniesz w dygotach w błogość.

Wreszcie staniesz się trzecią tercją. Popędź na mnie.
Cwałuj amazonko w ogniu nieskrępowania,
Nieskromnością zakrzyczymy burzy grzmot.

I głośnymi oddechami powracając z niebios,
Akurat spotkamy przekolorowe poświaty przedświtu.
Wystygniemy i będziemy druhnami na weselu słońca.

Ma wszystko, co mężczyzna może mieć.
Żonę piękną, dobrą, w kształtach, o których
Celebrytki mogą pomarzyć i przebogatą w chęć.

Dokoła góry. Cudne, że wzruszenie
Kapie łzami jak bobrów stada i
Kilkanaście obieraczek cebul.

Jeziora do którego schodzą szczyty pasm górskich,
Przeniesamowicie przepięknymi zboczami
I pluskają się pomiędzy kadłubami żaglówek. [...]

Zbudowali nowy pomnik mamie tacie na cmentarzu.
Na sześcioro żyjących rodzeństwa złożyło się dwoje.
Wiele to mówi o stanie tej rodziny.
To mówi ogólnie o polskiej rodzinie.

Rodzą się pytania, otwierające dyskusję,
Która musi przejść, jak to tutaj, w zaciekły,
Pieniący się i tryskający jadem skrajności
Spór.

O sens rodziny.
Czy zaorać tradycję?
Czy szacunek, czy zachować taką wartość?
Przebaczenie - legenda, śmieszność?

Wdzięczność za życie? Pretensja o los? A co mnie to?
Zastąpić rodzinę wytworami naokoło ludzkimi?
Prokreację ideologiczne reprodukcją ludzi idealnych,
Tylko jaki kolor oczu zwycięży po wszystkich skokach do oczu?

Miłość małżeńską i w ogóle Miłość seksem?
Rodzicielstwo obowiązkowym szczęściem?
Boga zastąpić psychoanalizą.
Problemy, nieprzewidywalność gotowymi receptami na nicość?

Nieprzesłodzona słodycz i rześkość owoców.
Idealna słodkość, rozkosz i szczęście małżeństwa.
Wycyzelowana do w pół słodycz czerwonych win,
Od Lisbony, przez Kiszyniów, do Tbilisi.

Urocze wybudzające wschody słońca nad wschodnią ciszą fal,
Urzekające spowalniające zachody nad Klifem Rzucewskim.
Rozbrajająco baletmistrzowskie tańce kitesurferów
Nad rozbrykanymi falami Zatoki Puckiej.

Artystyczne akrobacje mistrzów windsurfingu
Po obu stronach cudnego Cypla Rewskiego.
Rozbrajające błękity czarującego [...]

Lubię, to chyba za mało powiedziane.
Uwielbiam te czerwcowe śniadania,
Kawy z grzanym drożdżowcem,
Obiady, kolacje,czerwone wino, rozmowy,
Muzykę, śpiew i taniec do późnej nocy.

Lato w cieniu dziesiątków czerwonych róż,
W świetle setek lampek jaśminowca,
Zmierzchy rozświetlone kołyszącymi się
Kolorowymi płomieniami pochodni
Nemezji, lewkonii i lwich paszczy.

Balkon w objęciach setek kwiatów.
Z niego przez wielokolorowe okulary,
W których soczewkami ich płatki,
Widok na Grojec i Beskidy,
A w nim spokojne tulące się szczęścia.

Są jak te reklamowane
Na portalach internetowych
Sześćdziesięcioletnie celebrytki

Figura rzekomo dwudziestolatki
Ciało ponoć osiemnastolatki
Skóra niby szesnastoletnia

Myślę że prawda była zawarta
W genialnym filmie
Ze śmiercią jej do twarzy

Prawda leży w mauzoleum Lenina
Mauzoleach Mao Kima Papieży
I w opadłych płatkach róż

Poszedł niby piła cyrkulorki w foszta
Wbił się jakoby klin w rdzeń kloka
Tak oczywiście że miał na sobie obcisłe
Oczywiście że obcisłe było jaskrawe
Oczywiście wypełniło normy stylu

Nie nie nie on nie jechał byle gdzie i czym
Na plecach wiózł cool trendy owendy
Jechał w stronę zachodzącego słońca
Pedałował jedynie słusznie ku jemu
Temu nieubłaganie rewolucyjnemu postępu

Jutro przyjdzie do kościoła w spodniach khaki
Na kant i ze ściągaczem nad kostkami
Pod którymi trampki z markowym zawijasem
Jeszcze z córką w sukience komunijnej
W tenisówkach w trzy paski i koszykiem płatków bzów.

Dzisiaj zaparzyliśmy czajnik herbaty,
Po czym usiedliśmy w wygodnych fotelach,
Na tarasie z panoramą Beskidu Żywieckiego
I spokojnie kontemplując piękno przyrody,
Czekaliśmy na obfity życiodajny deszcz.

Twoje arcy sprawne dłonie wyplatały z wełny
Arcydzieło,
Ja z nadciągających szarych chmur wypruwałem
Kolorowe nitki i wyplatałem z nich kosze
Pełne wielobarwnych wierszy.
Ot takie tam zwyczajne cuda czyniliśmy
Sobie, nam, wsi, miastu, regionowi i krajowi.
Starczy, nie jesteśmy zachłanni zazdrośni o świat.

I [...]

Bo w codzienności chodzi o to, żeby nie było
Tak zwanych i do bólu znanych pustych przebiegów.
Przechodząc obok ukochanej osoby
Nie zapomnieć powiedzieć, że jest najpiękniejszą,
Najcudowniejszą, najczulszą, najmądrzejszą,
Oazą dobroci i jeszcze oczywiście
Przytulić, pocałować, uśmiechnąć się.

Idzie o to w każdym darowanym naszemu życiu dniu,
Aby jak najwięcej dostrzec, zwłaszcza ludzi.
Obdarować uśmiechem, serdecznym spojrzeniem,
Skłonić głowę, podać rękę, zdjąć nakrycie głowy,
Pocałować w [...]

Proszę przyjmij rozmowy ufne kaszubskich wróbli,
A może wolisz monumentalne zielone piękno
Rewskiej wierzby - siostry Zatoki Puckiej.

Jeszcze jest błękit Boskiego nieboskłonu,
Jest też słońce koloryzujące szare chmury,
A one pragną ziścić się w wiosenny deszcz.

Bałtyk chce przebić błękit firmamentu Nieba,
Jak czeladnik dąży przerosnąć mistrza,
Niebieściejszą soczystością błękitu.

Wiatr nie kryje się ze swoją szaloną radością,
Dmucha w żagle, jak wena pisze wiersz
Ze wszystkich słów niecenzurowanych słowników.

Wierzę, że kiedyś Pan tak po prostu,
Wskrzesi wszystkie zamordowane dzieci
I ich na nieszczęsną pamięć skazane matki.

Pierwsze i drugie powrócą uśmiechnięci,
Nie dręczeni pamięcią płodową i sumieniem.
Piaskownice wypełnią się najistotniejszym.

Modlę się w nadziei o purpurową różę,
Która bez kolców przytuli i umyje stopy
Wszystkim z miłością czekających jej miłości.

Ufam dojrzejemy, to ziści nam i spuści.
Czarny kot z białą gołębicą zamiauczą i zagruchają
- Tak tak asani, tak tak mopanku. Kochajmy się.