fyrfle

Obudziliśmy się. To największe szczęście jakie może każdego dnia spotkać człowieka, gdy nie jest umierającym i bardzo cierpiącym. W dobie zarazy możemy być już umierającymi, ale jeszcze nie jesteśmy w jakimkolwiek jeszcze dyskomforcie. Po obudzeniu tuliliśmy się i słuchali muzyki, wiadomości i żartów. Poszliśmy się wysikać i znowu leżeliśmy i tuliliśmy się szepcząc sobie miłosne słowa. Wstaliśmy. Ubraliśmy się. Umyliśmy ręce, twarz i zęby. Wziąłem ostatnie skrzydło kotce. Położyłem je na kartonie w [...]

Wczoraj zaraz z pierwszego ranka przez okno jak duch, wpadł jasny wesoły promień słońca do pokoju. Wcale nie pytał mnie o pozwolenie wiedząc o mojej dozgonnej zgodzie i wdzięczności. Zatańczył zafalował i zrobił dwie ósemki, po czym rozpromienił się w złocistą jasność jeszcze mocniej uniesiony i odurzony wypełniającą pokój wonią kwiatów hiacyntów. Chwilę trwał w tym zauroczeni, a zaraz potem przyklękną na jedno kolano i bardzo głęboko schylił głowę przed czuprynami z gęstych niebieskich płatków. Potem po [...]

Każdego dnia pomieszkujemy w zieleni. To jasny przyokienny kącik w kuchni. I choć północne to okno, to oprócz jasności są w nim i przy nim wielkie złoża ciepła. Właściwie celniej jest powiedzieć, że jest to źródło naszych codziennych porcji zadowolenia i dumy. Rozpierają nas, kiedy widzimy to kochające się stadko zielonych roślin w tak bardzo wielu jej odcieniach i w takiej różnokształtności. Są malachitowe gondole, są szmaragdowe drabiny do ekstazy poprzez piękno. I codziennie obcujemy z pistacjowymi gejzerami [...]

Dzisiaj pomieszkałem chwilę w błękicie.To było zwykłe beskidzkie niebo. Czułem się taki spokojny. A zaraz potem było przytulnie. Następnie wzruszająco. Wreszcie przelewał się przez mojego ducha i ciało zachwyt. Hmmm. Mówią, że błękit jest zimnym kolorem. Może czułem to ciepło, bo w sumie w tym błękicie, w tym niebie, ja to my. Jastrząb strzegł szczęścia mieszkańców beskidzkiego błękitu.

Pod błękitem, w którym sobie pomieszkiwałem stanęły lecąc skowronki. Szare ptaki śpiewające w złotym kolorze. Jakby [...]

Jak wygląda życie w czasie zarazy? Spokojnie. Dwa razy poszedłem na zakupy. Wzięłaś urlop i będziemy sobie w domu. Powinno być dobrze o ile nie zainfekowaliśmy się wcześniej - ja w autobusie na przykład, a Ty w pracy. Twojej pracy o dziwo jeszcze nie zamknęli. Ja uważam, że to skrajna nieodpowiedzialność pracodawcy. Moim zdaniem kompletny brak szacunku dla życia ludzkiego. Brak człowieczeństwa. Dobrze, że Ty jesteś rozsądna. Uczciwe podejście do pracy rozróżniasz od chorej ambicji. Zresztą u niektórych pracodawców [...]

Poranki wreszcie są jasne. Nawet wtedy kiedy niebo przysłonione jest chmurami z których pada deszcz. Nad górami na wschodzie unosiła się biała łuna od wschodzącego słońca próbującego przebić się swoimi promieniami przez zwaliste deszczowe chmury. Dzisiaj słońce jednak nie miało szans przebić się. Tam na wschodzie wciąż są jasne miejsca w chmurach - znak, że za nimi jest ognista kula i wędruje po nieboskłonie. Deszcz jest spokojny i ciepły. Nie ma wiatru. Oczywiście jeszcze jest tak, że nie otworzymy wybudzając [...]

Jednym z najprzyjemniejszych momentów w tych naszych spacerach o zachodzie słońca, aż do zmierzchu, a czasem już pełni ciemności jest ten kiedy schodzimy do doliny Białego Potoku i nagle - jak na komendę - zaczynają śpiewać wszyscy panowie kosy. Jest już prawie ciemność, a oni są wtedy tak bardzo nastrojeni i wydają z siebie najpiękniejsze melodie. Tak jakby cały dzień koncentrowali się na kumulowaniu ich w sobie, zapamiętywaniu i o zmierzchu wydają je ze swoich aparatów głosowych. Melodie są wyśpiewane perfekcyjnie, [...]

Powoli, ale zdecydowanie idziemy na wzniesienie, które ostatecznie ma 455 metrów wysokości. Teraz przysłania ono szczyty Beskidu Śląskiego. Łuna wywołana zachodzącym słońcem staje się coraz obszerniejsza, coraz jaśniejsza i jeszcze bardziej intensywnieją kolory. Teraz obejmuje już południe widnokręgu. Nad samą ziemią jest biała jak surówka powstała w wyniku wytopu metalu w hucie. Nieco wyżej staje się żółta,ale w tą klasyczną żółć miejscami wdziera się biel jądra. Potem ta żółta wstęga nagle staje się [...]

Wczoraj tuż przed zachodem słońca wyszliśmy na spacer. Akurat kiedy znaleźliśmy się za zabudowaniami wsi na łące, to słońce zachodziło nad jedną z gór Beskidu Śląskiego. Było jasną, prawie białą ognistą kulą, z której zadawały się wyrywać do nas pomarańczowe wstęgi światła. Jasność wspinała się aż do ciemnej zdawało się deszczowej chmury, która unosiła się nad Beskidami i nad zachodzącym promieniście słońcem. Jasność słońca była tak silną, że obrzeże tej ogromnej chmury stawało się białym [...]

Widok z okna jest dzisiaj przecudny. W prawym górnym rogu początek zbocza Skrzycznego w śniegu, a nad nim bladziutki błękit nieba, w którego marzec wmontował malutki biały obłok. Potem przeglądam tą panoramę w lewą stronę i widzę te wszystkie szczyty nad Polaną Radziechowską - Magurki i Kopy. Niestety zastanawiają mnie bardzo ubogie nazwy tych szczytów, bo dookoła same Magury i Magurki, Kopy. Moim zdaniem za dużo ich. Nad nimi ogromna połać błękitu z archipelagami białych chmur. Tak białych,tak cienkich, że [...]

W zasadzie pierwsza rocznica rozwodu. To było jak mgnienie oka. Kilkanaście minut i po sprawie.

Wracamy z Dolnego Śląska. "Pozostaliśmy sami ,bez taty, bez mamy." Teraz na ziemi jest już tylko pokolenie nasze - dzieci. Nie wiem za bardzo co napisać. Może, że nasze teraz musimy układać jak najsensowniej w relacjach rodzinnych jak tylko się da. Problem w tym, że nie w każdym przypadku się da.

Wiatr, śnieg i deszcz. To w przyrodzie, a my musimy iść dalej, walcząc z przeszłością, która rozszarpuje teraz. Trudna to walka, [...]

Teraz był rentierem. Nim został rentierem, to większość swojego życia spędził walcząc dla swojego państwa w rozlicznych wojnach, które prowadziło z innymi państewkami lub z najeźdźcami spoza półwyspu. Teraz obywatele ufundowali mu rentę i poprosili, aby spisał historię swojego życia prozą i w poematach. Systematycznie czynił to.

Było przedpołudnie. Postanowił po śniadaniu przejść się na Agorę, popatrzeć na kolorowych przyjezdnych, porozmawiać z mądrymi, którzy pojawiali się tam idąc do sauny, świątyń [...]