Od pewnego czasu z moim Aniołem Stróżem chodziliśmy na spacery po Kotlinie Żywieckiej i cieszyliśmy się październikową złotą jesienią, choć przecież była też bardzo jesienią ognistą, wręcz nawet gęstą, jak gęstą jest krew, tak gęstą była od bordowej czerwieni. Pewnego wtorkowego popołudnia zobaczyliśmy go nad Białym Potokiem. Przeglądał się w prawie stojącej grynszpanowej wodzie, ale krystalicznie przeźroczystej. Stał długo. Pochłaniały go jakieś ważkie, ale smutne myśli. Podeszliśmy do niego. [...]

Idziemy na południe. Zachwycamy się niewielkimi wzgórzami od wschodu, które teraz są tryumfem złotej polskiej jesieni. Z południa ciągną do rynku i nad Wisłę turyści z dziesiątek kwater, pensjonatów i hoteli. Chłoniemy to miasteczko. Pierwsze wąwozy. Plantacje porzeczek. Pryzmy zebranych już z polowych zboczy dyni.

Idziemy. Ciekawi, co będzie za następnym zakrętem? Jaka atrakcja przyrodnicza? Jacy ludzie? Kazimierz! Tak, ten Kazimierz z legendarnego filmu opowieści Kuncewiczów, magicznym filmie o magii miasta dwóch księżyców. Chyba tu właśnie czujemy się dobrze. Daleko od zgiełku. Śród kolorowych drzew, głów dyń, pośród kolorów berberysów, tu gdzie nie dekoncentruje jaskrawość i wszechobecność Warszawki i jazgotliwość zbyt prosta północno-zachodniej prowincjonalności naszej cudnej jednak Ojczyzny.

Naszym zdaniem film Ridleya Scotta jest dziełem wybitnym. Ma się wrażenie, że scenariusz napisał Sofokles, nie Afleck i Damon, a przy tym mamy cudne widowisko na ekranie, które mamy prawo oczekiwać od kina amerykańskiego. Za Piłatem scenarzyści pytają - czym jest prawda i przedstawiają trzy wersje tej samej historii, które są jak najbardziej prawdziwe. Porywająca historia dla inteligentnych widzów, a dwie i pół godziny mija na jednym oddechu.

Z tego co wyczytałem, to korzenie filmu tkwią w aferach seksualnych Hollywood. [...]

Autonomia 25.10.2021r.

Dzień Ci Dobry gniewny Bonifacy. Minęło już dwa tygodnie od dnia naszego święta, które kiedyś było faktycznym świętem naszym, naszych wychowanków, ich rodziców, władz i całego narodu naszego. Nadszedł więc spokojny czas pewnych reminiscencji, które dokonują się we mnie, jak gdybym miała już z 55 lat i prawie 35 lat stażu w tak zwanej edukacji. To tylko pewne myśli i obserwacje w wyniku tego święta ostatniego.

Wiesz, przede wszystkim w mojej szkole go nie było. Żadnej akademii, jakiegokolwiek [...]

Pora mi się odnieść do konkursu chopinowskiego, którego niektórzy mi zarzucają, że nie słucham, co jest prawdą, bo generalnie nie jestem aż tak w nastroju melancholijnym, żeby sluchać mazurków i polonezów. Jestem w dobrym nastroju i ugruntowuję ten nastrój szarżami gitarowymi Iggy Popa lub industrialną romantyką suit Marka Knopflera, też gitarowych, a poza tym też klasyka - Strachy na Lachy, KSU i znowu rewelacyjne barwy indywidualizmu twórczego gitary mistrza i wirtuoza Jana Borysewicza. Poza tym, od kiedy Bóg wymyślił Deep Purple, to jesień, wiosna, lato, zima są tylko złote, więc sorry muzyko klasyczna. Poza tym, a się naraże, jednak Smetana i Mahler. No i jakoś tak jest, że w tym konkursie preferowani są grajkowie o wschodnich rysach korzeni, a ja uważam, że nikt nie ma takiej duszy do Chopina, jak duszę do Chopina i w ogóle do klawiszy fortepianu mają pianiści rosyjscy. Nikt w ogóle nie ma duszy do muzyki, jak duszę mają Rosjanie. My Polacy? Zgadzam się. W okolicach miejsc 4-6 czujemy, rozumiemy i potrzebujemy Chopina. Bardziej potrzebujemy go na pomniku, niż w głośniku.

Kwiaty dla Maty, a krzew gorejący ogniem szacunku dla Mc Donalds. Szacunek dla rapera Matkowskiego i amerykańskiej sieci restauracji za promocję zdrowych i smacznych frytek, czyli esencji polskiej kuchni - ziemniaka. Frytki nie tuczą tylko są po prostu smaczne, a te z restauracji McDonalda najsmaczniejsze. Koniec.

Hipokryzja celebrytów jest śmieszna. Lepiej dobrze zjeść u Mc Donalda, niż truć się zdrową, czy wegańską paszą. Pasze jedzą i zielonki zwierzęta gospodarskiej. Dopiero jak pasza jest bekonem i kotletem, to się ją je w postaci świniny i kurzyny z frytkami albo zieleniną przemienioną w bułkę, tą legendarną bułkę z Mc Donalda.

Jak podróżuje, to zawsze idę na kawę do Mc Donalda, legendarną gorącą szarlotkę od Mc Donalda lub boskiego Mc wrappa z kurzęciną i zieleniną i tonami przesmacznych prozdrowotnych sosów. Bo w życiu chodzi o smak. Smak, to szczęście. Szczęście zatem, to na pierwszym pomnikowym miejscu Mc Donalds. Bogu niech będą dzięki. God bles Mc Donalda. Thank You America.

Przecudnej urody jesienne żywe kwiaty seniorom w dniu im przeznaczonym, ich mądrość honorującym, im będącym mądrości dobrej kontroli dla pustej lub śmieciowej dzisiaj młodości.

Może w ramach edukacji w mądrym dobru, młodzi, uczniowie dzisiaj wszystkich poziomów szkół, winni tydzień wakacji obowiązkowo spędzić w DPS, w Domach Seniora. Myć, zmieniać pampersy, słuchać, modlić się z nimi i odpowiadać na ich pytania - A ty co? Z kim? Po co? Jakie masz wartości? I posłuchać, kiedy ci mówią - Twoje życie to śmietnisko.

Niemcy i totumfackie im państwa oraz narody, miały za krótkie ręce na Londyn, na Anglików, na Brytyjczyków, to próbują ustanowić suprepaństwo totalitarne Unia Europejska, stąd taki atak na państwo polskie i tych Polaków, co nie chcą być pod niemieckim batem i takie wsparcie dla polityków, pisarzy i ludzi kultury i nauki, którzy podpisują się dobrowolnie na nowej volksliście. Taki jest sens wywiadu, który udzielił Gazecie Polski Wódz Polaków Jarosław Kaczyński. Polecam lekturę tej polskiej publicystyki. Tymczasem Polska jest piękna, jak widać na zdjęciu, kiedy jeszcze wolno myśleć i mówić po polsku. Wszystko zależy od nas. Bo może być tak, że autobusem nr 5 nie dojadę do Fabryki Śrub, bo autobus będzie tylko dla Europejczyków zdeklarowanych i zaszczepionych, a potem będzie już tylko deja vu i w autobusie linii 5 będzie napis NUR FUR DEUTSCHE.

, Film w ramach Klubu Filmowego "URANIA". Liczymy na piękne artstyczne kino multi kulti znad Sekwany. Zatem do zobaczenia za 2 godziny, przy pierwszej recenzji.

No i co chcieliśmy dostaliśmy. Multi Kulti tak egzotyczne, że przyznam szczerze, nawet po całej butelce łąckiej małmazyi, nawet ja bym na takie pomieszanie egzotyki ludzkiej nie wpadł. Zatem film krzyczy. Francjo!!! Co chciałaś, to masz i róbta se co chceta Francuzi! A nasza chata, Panie Boże, daj Boże, módlmy się, niech będzie jak najbardziej skraja. Normalnie oddam [...]

Nim dojechaliśmy, to wspaniałe przestrzenie Śląska, Świętokrzyskiego, Mazowsza i Lubelszczyzny z okna pociągu "Morcinek". Na polach jeszcze setki hektarów kapusty. Krótki odpoczynek, herbata, i idziemy w miasto na chybił trafił. Rynek. Trochę ludzi jest. Kupujemy lody. Nie kusi nas pijalnia "Wedla". Nie! Kusi, ale bardziej przestrzenie. Kobieta sprzedaje drożdżowe koguty, ponoć symbol kurortu. Bazar jeden i drugi. Galerie i specyficzne ubrani ludzie przy nich. Szale, apaszki, kapelusze, chusty, rozwichrzone włosy, w nich wiatr, twarze ogorzałe, zmęczone cierpieniem za miliony i hektolitrami spożycia.

Kościół św. Anny. Modlitwa. Skromny. Nie złoty i bardzo skromny. Naleśnikarnia. Obiecujemy sobie, że jutro tu przyjdziemy na obiadokolację. Cmentarz Żydowski i to prawie wszystko, co po nich zostało. Szkoła z aulą koncertową. Przecudne kolorowe wzgórze z lewej strony. Postanawiamy iść przed siebie. Zobaczymy, co przyniosą kolejne kroki.

Dla mnie, to najbardziej film o tym, że Niemcy nie nakręcili i nigdy nie nakręcą pewnie filmu rozliczeniowego z ludobójstwa, jakie uczynili ludzkości przez 6 lat II wojny światowej. Jestem przekonany, że ich mentalność nie zmieniła się i słuchają tego swojego Wagnera, czytają tego swojego Manna, pełni buty i wyniosłości, i ze spokojem podpisują kolejne układy gospodarcze z Rosją, dążąc w ten sposób do zniewolenia ekonomicznego Polaków Bałtów, Ukraińców. Cóż strategia przestrzeni życiowej na wschodzie, idea rasy [...]