Trucizną każde słowo Twoje,
A ciosem każdy dotyk Twój,
Szyderczy śmiech krąży wciąż w głowie,
A szeptem swym zadajesz ból...

Uwikłani w krystaliczną sieć
Ukryci na dnie oceanu
Pochowani w głębi naszych serc
Ci mali, nic nie warci - zapomniani
Wracasz czasem wspomnieniami
By przywołać ich śmiech
Wracasz, choć nie musisz...
Czy słyszysz bicia ich serc?

Lekka jak motyl, pląsa w zieleni
Lecz zimne oczy, zwierciadło duszy
Sama jest cieniem wśród innych cieni
Serca z kamienia nic nie poruszy
Dusza motyla gna ją przez życie
Kolorem skrzydeł zachęca mile
Zobaczy kwiatka, przysiądzie skrycie
Zawsze jak motyl, wszędzie na chwilę
Zaraz odleci i próżne żale
Nie warto nawet się o to kłócić
Wciąż gnana wiatrem poleci dalej
Nawet nie wołaj, i tak nie wróci...