i znowu
jestem tu
po bokach pustych ścian
taka tu przestrzeń
i nie mieści
moich wnętrz
czy to jednak wnętrza
nie mieszczą mnie

a za oknem
taka przestrzeń
szukam swoich
czterech ścian

wcześniej
szukałam ludzi
ale oni
chyba szybciej się kruszą

Twe kruche ciało
na zimnej ziemi
upadło wraz ze śniegiem

i moje ciężkie serce
tej ciemnej nocy
jak Ty
przeszyte bladym blaskiem

na stalowej drodze
zatrzymałeś krok
przechylając oddech
kilka stopni w dół

i moje ciężkie serce
dziś z Tobą grzęźnie
wśród gęstej ziemi

zupełnie jak Ty
straciłam oddech
zgniatając klatkę
i krew pod nią

bo zabił mnie ból
którego Ty doświadczyłeś

zupełnie jak Ty
bo zawsze podążałam Twoimi śladami

Tak Cię kocham Braciszku...

nie obchodzi
absolutnie nic
nie...
w ogóle nie obchodzi
nie chce obejść
przychodzi i siada
na skraju
tuż obok

nie rusza
nie...
nie rusza
uderza

nie w serce
nie...
nie tylko
w całe ja
w każdą część
tego czym jestem

przywykłam

rzecz w tym
że straciłam
potrzebę

kochanie ciebie
zaklejania dziury po tobie
kochania za ciebie
kogoś
kogoś
bez kochania
za ciebie

zostawiłeś po sobie taką pustkę
że nawet nie zauważam tego braku
wypełniającego
wszystko

rzecz w tym
że straciłam
trochę więcej
niż bym chciała

trochę mało
we mnie potrzeb
chyba wszystko
po prostu jedno

rzecz w tym
że mi dobrze
w sumie
może być