finezja

Może kiedyś
Napiszę dla ciebie wiersz
Pachnący jaśminem
I nadzieją

Teraz nie pora

Pada deszcz
I świat jest mokry
Ulice toną
W powodzi słów

Tych bez znaczenia

Jeżeli miłość do ciebie jest grzechem
To grzeszę

Myślą
Ukrytą w zakamarkach pragnień
Która Ciałem się staje
Kiedy mówię
Kocham

Uczynkiem
Zrodzonym z pożądania [...]

Nie chcę zamykać oczu
na bezradność naszych dłoni
Bezskutecznie błądzących
Po krętych zakamarkach pragnień

Nie chcę myśleć
Że ból tęsknoty
Wystarczy ubrać w marzenia
Aby ciemność światłością się stała

Nie pozwalaj mi wierzyć
W niemożliwe
Kiedy umierają nasze światy
Stworzone ze spojrzenia i dotyku

Nic mów nic

Tylko sen potrafi dać chwilowe ukojenie

Przebierasz w palcach moje życie
Teraz już
Delikatne i kruche
Jak jesienny liść

Czas był dla mnie łaskawy

Zabrał tylko
Złoty kolor włosów
I soczystość skóry
W której zatracały się twoje pocałunki

Namiętność do świtu

Zostawił w zamian
Żal za grzechy

Te niepopełniane

Nasze morze
Przyszło do mnie w snach
Usta oddalone o kilometry lat
I ciepło, którego sercu brak
Dotykam Twoich myśli delikatnie jak łza....

w otwartych oczach
powieki skrzypią
obijając się o ściany rzęs

pomiędzy spojrzeniami chłód

owinięte żalem
ciepłe uczucia marzną

i już nie widać jutra ubranego w nadzieję spełnienia