Zapomnieliśmy, że jesteśmy ciągle w 1wszej ławce, w szkolnej ławie... Codziennie wychodzimy i codziennie są nowi nauczyciele życia, prymusi w osiąganiu swojego idealnego wizerunku. Wychodzimy codziennie, łudzimy się, że będzie lepiej... Ale zapomnieliśmy o 1wszej ławie. Zapomnieliśmy, że dyplom czeka na nas na końcu Łudząc się, że jesteśmy już kimś.... upadamy. Zapominając to - przegrywamy.

Myślę iż tylko astronauci są w stanie zrozumieć, istotę, znaczenie życia... Ta wszechogarniająca pustka, samotność, kosmiczna przestrzeń bez dna...Wielka Niemoc.

Tragiczna przeszłość może łączyć nas jako naród. Lecz gdy obecnie dzielą się ludzie na "prawdziwych" i "nie prawdziwych" obywateli, to zapominamy, że była i jest tylko jedna ojczyzna, tylko jedni Polacy. (Czasami mam wrażenie, że to życie jest filmem)

Robiąc wszystko szybko, goniąc za czymś, tylko uciekasz od chwili, która już jest... A nie dogonisz nikogo ani niczego co pragniesz... skracasz tylko czekanie na nie wiadome.