boję się że w moich oczach
odnajdziesz dom
że będziesz chciał w nim zamieszkać

a ja nie będę potrafiła
przestać wznosić murów
przez które trzeba będzie przeskoczyć

i w końcu
odbijemy się sobie
rzucając w przepaść

ona jest w twoich oczach
patrzysz na mnie
a ja czuję jej wzrok na sobie

gdy ściągam z siebie ubrania
jest na wyciągnięcie ręki

wychodzi z źrenic
jest piękna, wiesz?

zupełnie nie wiem
kiedy się w tym zatracam
i walczę o twoją obecność

byłoby prościej gdybyś wybrał
a tak?

jestem kobietą w czarnej sukience
o oczach w odcieniu zieleni

mógłbyś się w nich przejrzeć
gdybyś się nie bał zobaczyć pustki.

byłeś dla mnie jak papieros
kiedy w końcu chciałam spróbować się zaciągnąć

stłumiłeś płomień.

"Pain!
Oh let the bullets fly,
oh let them rain..."
- Imagine Dragons

zdania
rozsypane po podłodze
chcą zawrzeć układ
i ustawić się w szyku

między zakamarkami
mieszka ich najwięcej

te niewypowiedziane
w kształcie przypominają gwoździe
przybite do krzyża

gdy ja znów tak po prostu
gubię pióra
wyrywasz je ze mnie siłą

próbujesz zlizać rdzę

ona
introwertyk
sześćdziesiąt siedem kilo
przygnębienia

po czekoladzie nawet siedemdziesiąt
zależy od ciężaru
który stawia na barki

kolekcjonuje smutek
jego wielobarwność [...]

ona
kobieta
lat trzydzieści
metr siedemdziesiąt pięć
bólu

oddech
łapczywy ciężki
spazmatyczny
czasem
zależy od okoliczności [...]

“Walcz, bo ja nie mam już szans…”
~ Sarius

słowa odlatują jak jaskółki
wybierając cieplejsze miejsce
niż dłonie

które są zbyt puste
by objąć czyjąś obecność

ona?

od dłuższego czasu
milczy

i stawia cicho stopę
poza krawędź ostatniego piętra
na którym mieszka.

chciałaby umieć latać.
lecz spada.

kolekcjonuję słowa
jak porcelanowe słonie
układam równo od brzegu do brzegu

czasem stłukę jedno
niechcący
czasem celowo rzucę o ziemię

przecież z rozsypanych liter
można ułożyć

"s i e b i e"

na nowo
spróbuję

miałeś być
obok
iść ramię w ramie
strzepnąć kurz
z policzka
gdy zajdzie potrzeba

czasem nawet
złapać za rękę
i powiedzieć że
babie lato
we włosach
dodaje mi tylko uroku

miałeś być
tutaj
a nie na marmurze
z wygrawerowanym imieniem

Jesień nabiera
barw, by zimą móc spłowieć
po czubki koron.

ona wyciąga rękę
jak po okruszek chleba
a miłość?

choć mieści się w dłoniach
nie przychodzi przecież
do każdego

czasem musi wyrosnąć
jak ciasto pozostawione
na kamiennym piecu

w twoich oczach -
ląd

a ja wciąż szukam tratwy
by do niego dopłynąć

jesień przypomina mi o tobie
o tym jak gałęzie próbują utrzymać liście
a te chcąc szybciej dorosnąć
spadają

ty też spadłeś
z ósmego piętra

oni mówią:
popełnił samobójstwo
policzył do dziesięciu i skoczył [...]