eyesOFsoul

chciałabym czasem wyjść poza nawias
postawić przecinek zamiast kropki
mieć jakiś ciąg dalszy

bo gdy chodzi o ścisłość
czuję się ciągle niedokończona
jakby ktoś rozpoczął mnie czytać
i zaraz później odłożył na półkę

niechciane

mam wrażenie że bardziej składam się z drzazg
niż z całości
że moje końce świata
rozchodzą się we wszystkich stronach
że ta skorupa
zaczyna mi już za bardzo ciążyć

mam wrażenie że nawet jeśli wzięłabym się w garść
przeciekłabym sobie przez palce

czy mógłbyś mi powiedzieć gdzie jestem
i który to już raz umieram?

ja już przestałam liczyć
na cokolwiek

podobno są gorsze nieszczęścia na świecie
niż ja

ale wciąż trudno mi uwierzyć
że mogłabym być twoim początkiem
z którym można zacząć od nowa

fascynacja - to całkiem dziwne zjawisko
kiedy przed czubkiem nosa
wyrasta ci myśl tylko o niej

i ani się obejrzysz
a tkwisz w tym po uszy

powtarzam ci więc że nie warto
stać nad przepaścią ust
by w nią skoczyć

dwanaście żeber niżej -
Ty,
całość mojego świata

* synowi, 23.01.19

nie jestem w nastroju
do wierszy
do życia
do 365 dni w roku
w których muszę oddychać

ręce opadają jak piersi
z roku na rok
jest coraz gorzej

czasami zastanawiam się
kim bym była
gdyby nie ty

- dwie litery
potrafią wywrócić dom
do góry nogami

a ja tylko staję na głowie
i myślę
która perspektywa jest lepsza

dzielisz mnie na czworo
jak włos z głowy
co spada

niezauważenie

kiedyś była inna
łatwa
mogła zmieścić się w dłoni

dziś widzę jak przez lata
nabrała kształtów
i ciąży mi na ramieniu

kiedyś była wszędzie
nigdzie
tak łatwo było ją znaleźć
jak i stracić

dziś kiedy jest
chciałabym ją wyrzucić
a kiedy jej nie ma
tęsknię

niedawno znów usiadła obok mnie
tak samo martwa jak wtedy
w tramwaju

zawsze żałowałam że nie mogłeś zniknąć
jej z oczu

to uczucie przychodzi znienacka
kiedy próbujesz rozciągnąć czas
wszystko wokół pęka
siedem lat nieszczęść

to i tak zbyt łagodna kara
dla ciebie

nie jestem anną z wierszy
chociaż wciąż próbujesz mnie przebrać
w różową sukienkę

mamo to nie powinno aż tak boleć

kiedy ściagam z siebie ubranie
i widzę te wszystkie twarze
odbite na moim ciele

kiedy przestajesz być jedynym światem
zastanawiasz się w końcu
czy to co było między wami
było prawdziwe

patrzysz w lustro i sprawdzasz
czy poznajesz twarz
którą jeszcze parę lat temu
tak kochał z uwielbieniem

widzisz cięgi w oczach
zmarszki inną historię
niż życzyłaś sobie w dniu ślubu
jesteś a może tak ci się tylko wydaje?

świat biegnie dalej
bo to jest przecież tylko jedna tragedia z miliona
tych nieistotnych

trzeba żyć nawet jeśli nie wiesz
czy dasz radę wstać jutro z łóżka

byłeś zbyt nieobecny
by być widzialnym

a jednak oprócz mnie
był ktoś jeszcze
kto wydobył z ciebie
wszystkie historie

odkąd odszedłeś
stałam się kolejnym rozdziałem
który włożysz między kartki

byłeś

a teraz tam gdzie cię nie ma
pisze się historia
o mnie

bez ciebie