Światło jest światem.
Zachwycasz spojrzeniem,
A potem z westchnieniem
Kocham Cię za to.

Balet obiadu, hiphop przez salon.
Linie falują i wzajem plotą,
Uśmiech rozmywa błoto,
Ręce tulą szalem.

Blizny duszy, dzikość serca.
Kraciasty koc na nocnym niebie.
Patrzymy w siebie.
Chwila nie zmieści więcej.

Nadzieja i Wiara są tak piękne…
I zawsze jest, jak było,
Że największą miłość.
Nie pragnę więcej
Niż Twoje ręce.

Malinowa wyspa cudów
W pajęczynie miasta
Nie umiera z nudów.
Twoim ciepłem wzrasta.

Wieczory ciszą się snują,
Noce nad nami okruchów gwiazdami
Słyszą, jak dłonie splotami
Milczenie całują.

Słowa całe w ustach
Iskrzą uśmiechem
I echem
Gaszą rozbite lustra.

Przy Tobie jestem,
A Twoje imię
Zasypia przy mnie
Z każdym gestem.

Zerwane korale w nawale obłych łez
Wypalają sine ślady.
Czasem nie ma rady,
Nie zmywa ich nawet chrzest.

Pamiętać nie jest w cenie,
Tego niestety bursztyn nie wie
Chłonąc ważki w nieważkim pogrzebie,
I żywą wciąż śmiercią się mieni.

Godzin lepkość słyszysz w szumnej ciszy, [...]

Zawsze stoję naprzeciw siebie.
W ogrodzie demonów na łańcuchach
Żarliwe szepty szarpią w gniewie,
Gdy serce w rozterce ich nie słucha.

W tej chłodnej szkole nie ma ścian,
Granice krat wytycza horyzont.
Karty podręcznika z otrzymanych ran,
Tuszem dla pióra czerwone wino.

Barwne okładki dawno zerwał wiatr, [...]

Pustułki krzykiem walczysz ze świtem.
Mało kto rozumie,
Jak piękne to imię,
Światłem pachnące w tłumie .

Kruchymi skrzydłami nad ulicami
Rozdzierasz powietrze.
Na każdym ich centymetrze
Kwiaty znaczone bliznami.

Widziałem jak płoniesz [...]

Biegnąca korytarzem szpitala.
Radość, jak wiatr w skrzydłach włosów.
Ukochany dar losu,
W nadzieję ubrana wiara.

W zieleni łąki goniąca Tomo.
Po lśnieniu spojrzenia
Piękno się mieni, ale nie zmienia.
Strumień życia w domu.

Przytulona na spacerze,
Blisko, aż serce przy sercu jest.
Spokojnie ciepła spośród rzęs,
Jak zranione przez myśliwych zwierzę.

Piękna w aksamicie skóry.
Nad nami niebo i góry
Dniami przygląda się rzece.
Innej nie chcę.
W słowach zawsze do niej lecę .
Świat z miłością nie jest ponury.

Kiedy śpisz
Słyszę kroki na szlaku.
Czuję dłonie, Usta pełne smaku.
Jak dziś.

W szumie dnia
Lśniące grzyby, kamienie
i spojrzenie.
Idziemy razem, Ty i ja.

Futro Tomo,
Wstążki zapachów.
I wszystko na szlaku
pachnie ciepłem domu.

Dzień mija słowami.
Huśtawka kończy lot,
Pozostał uśmiech I kot,
Jak Bóg między nami.

Mokrą od łez kotarę nocy
Złotym grzebieniem rozczesujesz sobą,
A w kryształowych kroplach rosy
Łąkę stokrotki okrywają młodą.

Objęłaś mnie, gdy świtem dzień
Otulił cień rozpaczy,
I płynę przez snów nowych kres,
A czas jak ja się ślimaczy.

Na fali fal nie patrzę w dal,
Bo dziś już najważniejsze,
Że jesteś tuż obok szczęśliwych słów
Ciszą od marzeń lżejszą.

Burz będzie w bród, drabiny kłód,
Kamienna droga czeka,
Tu tylko my, gorący lód
I brzasku świateł rzeka.
Do sennych ust dobiega tchu
Leniwa myśl od serca,
Że dobry Bóg zrobił, bo mógł,
I w losu oddał ręce
Pięknego jak Ty człowieka.

Pajęcze usta ukrytych korzeni
Z błot tkając ziaren strzeliste sny,
Klecą bezmyślnych grzyw okrzyk,
Wiatrem czesany z przyzwyczajenia.

Z ich gawęd nostalgiczny szmer
Pełen rycerzy, traktów, pochodni lęku,
Niebu wyjada gwiazd srebrzyste piękno
Kotarą łataną przez liściasty kler.

Tak z dołu tragiczny Luny przędzie los,
Lecz kroku miesiąca to nie powstrzyma.
Czarci splot szlachetnej sfery się nie ima,
Choć suty rychło martwych płatków trzos.

Dla zagubionych spektakl pełen zamyślenia,
Jak warkot kłów brać, groźbami w oku grzmiący.
Światła nie połknie cień bagiennych kończyn,
Do pięt nie sięga wszak orbicie drżący wieniec.

Pomruk silnika, noc dławiące cienie,
Miodowe flary ulicznych latarni.
Stłumiony strzał drzwi przywołuje Narnię
Płynącą słońcem w Twoim spojrzeniu.

Jesteś. Jesteś obok. Przy mnie.
Twój zmęczony oddech
Roztapia głosy skute chłodem,
A mrok zbity uśmiechem ginie.

Zwykłość tak nagle przestaje gnić. [...]

Psi los pachnie suchym chlebem
Ręką zawisłą w pustce chłodu
Niezaspokojonym głodem
I milczącym niebem.

Pielgrzym pełen zaskoczenia
Przemaka płaszczem z kartonu.
Samotny punkt na rozdrożu słonym.
Skamieniałe westchnienie bez imienia.

W kieszeniach wymięte marzenia, [...]

Wypowiedziane, to drżące powietrze.
Na papierze, kamieniu, drewnie,
Pisane sucho, wesoło czy rzewnie,
Monotonny wicher nieświadomie zetrze.

Tylko w sercu i głowie
Stają się diamentem żywej krwi,
Co otwiera każde drzwi,
Tak szeroko, jak człowiekiem jest człowiek.

Są matką i ojcem, przyjacielem i wrogiem. [...]

Noce wraz z dniami wędrują parami,
W kieracie zwykłego poloneza maturzyści,
Których pragnienia wschód z zachodem ziścił,
Gnane wiatru darami.

Taniec na odkurzacza rurze,
Psie uszy w uśmiechach całe.
Wiruje bal studniowy, a niebo takie małe…
naszych spojrzeń podróże.

Ciała, jak płaszcze duszy, [...]

Ma cztery kolce i jest pięknym kwiatem.
Bywa pąsowa z pasji
Migoczącej świecami kolacji.
Zachodzące słońce nad roześmianych światem.

Północ cichutko frytki smaży.
Tomo i ja przed domem.
Wszystkie łzy są tak samo słone,
Z koszmarów i marzeń.

Rzekę otula kołysanek mgiełka
Pod mostem przestrzeń pusta,
Kiedy całuję Iskierkę w usta.
Ostatni w mroku znika uśmiech z lusterka.
Spełniony sen wilka.
Następna chwilka.

Quid Quidem

Targi pełne kurzu, kadzideł i krzyku.
Ulice, wąskie jak przekonania,
Słoneczny nóż łatami ogarnia.
Świat kwików i wytwornych szyków.

Suk barwami kapie,
Tańcem brzucha sieje.
Wiele się dzieje,
Bo na chodnikach tłuści siedzą gapie.

Leniwie idę frunąc wiatrem z Tobą
I całe ogarniam lotem ptaka miasto,
Jebemeta granicę bezkresną i ciasną,
Spoza chmur ją widząc, dzięki Bogu!

PS. Współautorem wiersza jest Iskierka. Dziękuję, Kasieńko

Quid Quidem