Jeden upada, drugi już drepcze.
Wszyscy czekają czkając racami.
Wszechświat ponad falującymi głowami,
A one liczą na coś jeszcze.

Splecione dłonie, nadzieje i plany.
Muzyka zagłusza ciszę.
Pozy pozory kołyszą,
Konsylia zwołują nad snami.

Nie patrzę tam już. [...]

Moje dłonie
Dotykały marzeń
Nie bojąc się starzeć.
Ciała szczytny koniec.

I te dzielne stopy,
Para upartych osiołków.
Ze wszystkich wyszły dołków,
Przeżyły i roztopy.

A pierś wypięta? A serce?
Pamiętam,
Wszystko pamiętam.
Ciebie najwięcej.

To piękne ciało.
Wszystkie jego siły
Dla szalonego ducha były.
Piękne, choć za mało.

Quid Quidem

Ile lat trzeba żyć, żeby być szczęśliwym?
Ile szczęście trzeba udawać, żeby przeżyć?
Każdy w to nieszczęsne szczęście wierzy,
A wszyscy przynajmniej raz je zabili.

Są słowa, które znają wszyscy,
a nikt nie rozumie.
W gadającym tłumie
Prawda umęczona milczy.

Ile księżniczek w to wierzy, [...]

Pójdźmy gdzieś, zróbmy coś

Z wiatrem pobiegniemy wzdłuż drogi
Przez krajobrazy i kamienie
I padniemy z drżeniem,
Gasząc płonące nogi.

Szepty liści poprowadzą dalsze kroki,
Między snopki słonecznych włosów,
Cięte przez leśnych koron kosy.
Bagna obejdziemy bokiem. [...]

Wszędzie, dokąd szliśmy, 
Szło szczęście samo, 
Pod rękę z wiarą. 
Świat taki mi się przyśnił. 

Dobra, kamienista droga, 
Rozmowy z nocą,
A gwiazdy tak migocą! 
Jak szept uśmiechniętego Boga. 

Będę pamiętał Twoje dłonie,  [...]

Kiedyś to było fantazją,
Dziś jest końcem drogi.
Nieskrępowany żadnym progiem,
Żadnych "to moje", czy "ja z nią" .

I nagle noc odkrywa prawdę,
Że bez połowy duszy
Człowiek sam się dusi,
A z nią zniesie piekło każde.

Dziś wołania miasta rozpalone słyszę [...]

Nie płacz, moja ukochana.
Podbiegnę trochę do przodu,
I siądę na domu progu.
Poczekam na Ciebie do rana.

Razem szło się nam szczęśliwie.
Mógłbym nieść Cię na rękach,
Siły brałbym z Twojego piękna,
Jednak musiałem szybciej przybiec.

Czasem tak się po prostu zdarza,
Że serce chowamy w kąt,
Później z tego będzie sąd,
Ale uczciwy, Gospodarza.

Gdy i Ty pokonasz czasu morze,
Ale nie śpiesz się, bardzo proszę,
To utulę, ujmę za dłoń i ogłoszę
"A to reszta mojej duszy, Panie Boże"

Quid Quidem

Pływak klasycznie tnący falę 
Parsknięcie, wymach ramienia… 
Pieszczoty w lesie, w letnim upale. 
Plecy świecą potem, źrenice skrzeniem… 
Twarz zagłębia się w wodę, w ruchu miarę. 

Lustro coraz bliżej, plusk i wydech. 
Dłoń przecina światy spijając chłód wody… 
Stojąca postać w lawinie szyderstw. 
Pęka, gdy serce wyrwali sposobem
Jednak wciąż stoi we własnej krwi pyle…  [...]

Tuż przed snem

Tuż przed zaśnięciem
Widziałem za oknem śnieżycę
Wokół migoczącej słabo świecy.
Słyszałem też jak świeca krzyczy.

Obraz wykrzywiły tłuste łzy.
Dłonie jak szpony żarły posłanie
A głowę rozsadzał tej świecy krzyk.
Z mojego bólu świeca zbudowała szaniec. [...]

Białych obrusów, lśniących lichtarzy,
Złocistych sztućców, zapachu ciast,
Z sieci ściągniętych życzeń i marzeń,
Czy skrzących na granacie nieba gwiazd.

Kolejki przy kasach, puste portfele,
Muzyce kolęd hałas pozasłaniał słowa,
Na błocie podwórek szarość się ściele,
A miłosierdzie się rozkłada w mowach.

I nie ma czasu by stanąć i zapytać:
Dlaczego prawda tak za gardło chwyta?
Czemu Bóg może być a człowiek nie musi?
Gdzie zaczyna się serce a kończy polityka?
Co powoduje, że ludzie są głusi? [...]

Ostatnie słowa.
Czas, życie, głowa.
W ruinie domy,
Romansów tomy.
Tam, gdzie nic nie ma, to my.

Teraz tylko obłęd
Z pominięciem kolęd.
Na tej wyspie
Gdzie sny bliskie
Jak bańki pękły z rozpryskiem.

Na końcu potrzebna kropka
Na potężnych środkach,
Nieważka jak lotka…
I wyleciało ostatnie słowo do Boga.
Szkoda.

Quid Quidem

Życie to puzzle.
Poukładane ładnie
Cieszą harmonią,
Choćby tkwić na dnie
W resztek kuble.

Ale to ty kierujesz dłonią.
Wiatr zamiata tylko liście
Pod uśmiechem kota.
Ja tylko ci się przyśnię,
Rano ślady szybko spłoną. [...]

Jak smakuje chleb, którego nie zjadłem?
Milczysz, patrząc na miny wokół…
Tak samo jak wino zostawione na dnie.
Tak samo, jak postawiony nocą ostrokół.

Ludzie stawiają wszędzie ogrodzenia,
Wznoszą gdzie mogą szorstkie ściany...
Co w końcu mamy do stracenia?...
Prócz tego, że siebie mamy?

Wystarczy, że zrobisz pierwszy krok. [...]

Odległość to jest takie miejsce
Między kamieniem a tamtą gałązką,
Czasem większe, czasem mniejsze...
A gdzie miłość? Podniosło rączkę.

Czas to my, w łódce, na rzece.
Na brzegach stoją dni…
Mogłoby być ich więcej…
A gdzie miłość? Zalśniły dwie łzy.

Kochanie, w miłości nie ma czasu
I ona nie mieści się w odległości.
Wytłumaczę ci to najprościej.
Jeśli my to drzewa, to miłość jest lasem.

Quid Quidem

Między błękitem a mrokiem
Grzech pocałunku
Bez warunków.
Gdzieś szepczą złe firany z okien.

Pąk dłoni aksamitnie płonie
Niosąc echo do ramion,
Aż się przełamią
I zatańczą na koniec.

Mężczyzna, kobieta i szczęście.
Kubek herbaty
I polne kwiaty.
Czego chcieć więcej?

Quid Quidem