Pamiętam twoje dłonie 
Zapach opuszków palców 
Jak ciepły piec w marcu.
Ta pamięć w nim płonie.

Pamiętam twoje spojrzenia.
Jak błękit nieba na plaży, 
A do tego szept wspólnych marzeń. 
I ta pamięć w popiół się nie zmienia. 

Pamiętam rozmowy, kłęby zioła… [...]

Niesłone łzy tchnieniem lata płoną
W dyskretnym poszumie mokrego winylu.
Tak ciepła na twarzy ta jedna z chwil tylu.
Noc powieki mi ściele Twoją dłonią.

Nie umiem tańczyć radości w smutku,
Kropelki wędrują dywanem.
Pieszczoty mi znane
Z ciszy długą nutką .

Kałuże chlapią śladami moich stóp
To Teraz jest takie piękne...
Z pękniętego pucharu chropawym jękiem. ..
Bez Ciebie z Tobą tańczę tu.
I znów, i znów, i znów
Aż do snu. I znów.

Quid Quidem

Stoisz w zastygłym tornadzie.
Złoty kurz zasypiającego dnia
Aksamitnie na ustach się kładł,
Posypując piersi nagie.

Życie pędzi na ślepym ośle .
Chwyć się wiatru!
Leć wyżej kukieł teatru.
To naprawdę proste.

Pominięty śmiech nie wróci.
Smak skóry stanie się smakiem.
Dni bylejakie
I bylejak ludzie zatruci.

A wystarczy polecieć
Wybuchnąć śmiechem w jaskini
Opalać się w zamieci,
Nim życie minie.
Chłopak szepcze dziewczynie.

Quid Quidem

Roztańczony motyl ust wachluje uśmiechem.
Na sąsiedniej planecie kołysze muzyka.
Brakuje szelestu palm i symfonii cykad.
Kobieca kometa, wciąż podziwiam jej echo.

Latarnik skalistym grzebieniom wyszeptał
Życzenie, porwała je bryza,
I zerwała samotność z pustego już krzyża.
W słowach cała fontanna, wytrwała i lekka.

Wiolonczela z zazdrością podziwia Twoje linie
I nie brzmi tak gorąco,
Jakby wiatr nocy gwiazdy w żartach strącał.
...Kiedy znów przyjdziesz?
Sen chętnie uniesie Ciebie nad mostem.
W piecu rozpali, rozweseli wiosną.
Z minuty zrobi tydzień
I zatańczy zachłannie z Twoją troską.
Dni zamigoczą, dzieci urosną,
A chwila ta wróci, jak znów do mnie przyjdziesz.

Quid Quidem

Płakałabyś ze śmiechu patrząc na nią,
Jak bada swoje odbicie,
Wita mnie w zachwycie,
Z korzeniem wyrywa trawę, drania.

A kiedy leżę na materacu
rozdaje buziaki na patrolu
Notując uchem co wiatr szepcze w polu.
Potem uśmiecha się do mnie i zgrywa pajaca.

Czasem łzy słońca skrzyłyby Ci z radości [...]

Wszystko tak się zmienia,
Czasem bez przyczyny,
Lecz częściej istnienie
Zmieniają zwykłe czyny.
Ot, psiaka weźmiesz, 
Przytulisz do serca
I czujesz jak pustki brzemię 
Wypełnia ciepło, a więcej 
Prawdy w liźnięciu językiem
Niż w eonach nocy nieprzespanych
Zdobionych bólem i bezgłośnym krzykiem. [...]

Psy, to ludzie bardziej czasem, niż sami ludzie.
Kochają każdym ruchem ogona,
Dłużej niż świat stary kona,
Choć często śpią w budzie.

Ludzie, to bardziej czasem psy niż te zwierzaki.
Gryzą na oślep dary losu,
Na łąkę wychodzą z krzykiem i kosą.
Ten świat bywa samotnie smutny taki.

Bandaż hamuje rzekę życia [...]

Dom to tylko serca i kawałek nadziei,
Że nie zabraknie oddechu w biegu,
I garść niczego
Co we wszystko się zmieni.

Tomo na gruzach ciekawa człowieka 
Powoli kruszy mury dziecka,
Wypełnia ciszę tęsknoty lekko, 
Jak misę kruchych  dni ciepłe mleko.

Czas usiadł na drzewie i macha do nas, [...]

Powolny cień przetapia złoto.
Przyglądam się, jak patrzysz w milczeniu.
Świat zasypia, a sen falami się mieni. 
Nasza chwila, Pięknoto. 

Wczoraj jest jutro, kiedy jutra nie ma.
…Ile jeszcze minie dni
Zanim domu otworzę drzwi?...
Dziś jest tylko między nimi drżeniem. 

Kiedy traci się wszystko nie mając nic [...]

Samotny, pogięty w pętli groteski,
Trochę obity bokami,
W eksploatacji tani,
Szuka nie opery, a raczej burleski.

Potrafi różne rzeczy,
Cienie mędrców ze wschodu
Całują mu pięty z głodu.
Nie umie tylko siebie wyleczyć.

Z ogłoszenia poszukiwana [...]

Woda spływająca po biodrach.
Wodospad Swarovskiego.
Łzy morza głaszczą w biegu do brzegu.
Chwila falująco modra.

Ośmiornice dłoni wnikają w cienie
Zamazanej światłem skóry. 
Chwila, dla której
Szept rumieńcem się mieni.

Kobieta staje się falą,  [...]

Co ja Ci zrobiłem takiego złego,
że dzisiaj zamiast nienawiści wciąż ta miłość,
mimo wszystko to, co złego było.
Ja nie chcę już tego.

Daj odetchnąć, daj mi żyć, proszę.
Zrób coś z tym głupim sercem.
Niech już nie kocha Cię więcej,
beznadziejnym stając się Gavroche’m.

Proszę Ciebie z całej siły. Całym sobą. [...]