Twój oddech zlicza moje życie,
Przy nim odpoczywam
I milczę.
Dni możliwych dywan
Z plamkami dobrych zdarzeń,
Jak łąka w lecie,
Kiedy słońce praży.
Tak może być przecież.
Nie musimy cichnąć
Nigdy,
Dławieni strachu linką.
Czas nie zrobi nam krzywdy,
miłość da siłę,
A mamy jej tyle,
Że wypełnimy cały świat,
Więc nie płacz.
Chodź ze mną do jego końca,
Ty przy mnie w promieniach słońca,
Przez miliard naszych całkiem lat.

Z innej jesteście ulepione gliny,
Bezdusznej, suchej, z krzywymi ustami.
Siebie mierząc wysoko gardzicie innymi,
Różnymi ważąc rzeczy wagami.
Dwa lica na tarczy wydrapanym znakiem,
Ostre słowa tępym mieczem i sztyletem.
Miałka pustynia piachu pod kołpakiem
I strach przed międzysędziowskim meczem.
Wystarczy garść szkiełek,
Blichtr z cienkiej blaszki,
Wasz świat jest tani a kosmos nieważki.
Sędziny zza płota, arbitrzy spod magla,
Dumnie siedząc w kałuży
Wciągają z wysiłkiem światło do bagna
Byleby tylko dzień się nie dłużył.
Pełno was z każdej strony idei,
Każdą traktujecie jak szmatę do warg,
Jednak żadnej żeście nie zrozumieli
Pozostał tylko pustych haseł piarg.
Bezmyślnie uciszacie każdego kto krzyczy,
Gwoździe chętnie przytrzymacie do krzyża.
To boli, ale On was sumiennie rozliczy.
Wystarczy, że pokaże. Nie musi ubliżać.

Kichnięcia zegara lecą z kalendarzem.
Idę przez dzień pamiętając sen z Tobą.
Gniew bulgocze herbatą w samowarze,
Pustą słów mową.
Rozbiegam się czasem na wszystkie strony
Gasząc pragnienie kroplami rosy,
Jak na wichru skrzydłach wątły płomyk,
Co o węgiel prosi.
Słońce, kwiaty, kosmos bez granic,
Fantazja jak chmura i myśl jak piorun,
Śpiew i pijaństwo - wszystko to na nic
Kiedy, kochana, cichniesz śpiąc w domu.
Na mojej skórze, ustach i dłoniach
Ślady Twojego uśmiechu.
Jak pstrągi w strumieniu, pszczoły w jabłoniach,
Tkwi wciąż wspólnych rozmów echo.
Nic nie mam i niczego nie chcę
W świecie pijącym Twoje łzy.
Krawędź cienia warta jest więcej,
Jeśli po tej krawędzi spacerujesz Ty.

Pochylona głowa i w pamięci cisza,
Gdy ziemi tej rany odsłaniają zęby.
Dziś taka jest właśnie rocznica -
Dzień pamięci Żołnierzy Wyklętych.
Porzucone złudzenia, wykreślone jutro.
Tylko honor i poświęcenie opłacają myto.
Zaraza gwiazdy nadeszła boczną furtą.
Porzuciła prawdę silnie niedomytą.
Świat upojnie wesół w zwycięskiej paradzie
Największą ofiarę porzuca tym sępom,
Najdzielniejszych zimno pod tasaki kładzie,
Mimo, iż to oni wsparli świat, gdy cierpiał.
Żołnierze Wyklęci - debaty, wytyki, [...]

Śmierć świata zasypia,
Zima znika w jaskini.
Tęskne słońca drzewa skrzypią
Koronami szarymi.
Za oknem chaos, w mediach dwa światy.
Stos martwych patyków płonie.
Lodowe kruszą się kraty,
Uśmiech rodzą ciepłe dłonie.
Ostatni duch zimy usiadł dziś z nami,
Przy pierwszym ognisku.
Przeminął jak i my przemijamy sami,
I jak całe życie w mroku pryska.
A jednak, mimo ulotności,
Śmiech, fantazje, słowa jak ćmy latały
Wystarczyło tylko wzlecieć miłości ...
Zachwycasz sobą błękit w gwiazdach cały.

Miłości nie ma we wrzasku,
Nie znajdziesz jej również
W malinowym dnia brzasku,
Ani gdy plażą szumi południe.
Nie ma jej w różach i wierszach.
Nawet w pierścionku jej nie ma.
Miłość to haust powietrza.
Łza, kiedy śpiewasz,
To też cisza, gdy sprężyny skrzypią,
Ciepło dłoni w spacerze,
Myśl za myślą, co staje się modlitwą.
Jeden dom w wierze.
Miłość jest piaskiem lodowej pustyni
I wodą w piasków oceanie,
Ustami jest Twoimi
I Twoimi miłość jest ustami.

Twój oddech na skórze.
W ostygłej lawy
Szorstkości baklavy
Krwiste słońcem róże.
Dzień dniem gna
W plątaninie traw.
W snach
Ja kowboj, komandos, bohater,
Ty
Kina, gdzie film ze mną
Wyświetlają, całym światem.
Światem
Z tymi pięknymi ciszami,
Gdy Bóg uśmiecha się nami.

Milczenie więcej warte od słów?
Jeden obraz jak ich tysiąc?
Mam wrażenie jakbym znów
Do przedszkola trafił dzisiaj.
Gładkie maksymy, przemądre zdania,
Błyskotliwe zlepki skrytego znaczenia,
To nikogo jednak jakoś nie skłania
Do zwykłego, logicznego myślenia.
Jeśli milczenie tyle jest warte,
To skąd wiesz czy to nie aby
Głupiec idzie w zaparte,
Bo w słowach jest strasznie słaby?
A obraz? Fakt, ten kryje słów tysiące
Tylko zapytam - jakich?
To jak z kwiatami na łące:
Niby dużo, a okazuje się, że same [...]

Popioły Wołynia, Katynia i Auschwitz,
Szary kurz cierpienia na śniegach Sybiru.
40 dni smok pustki nad Chrystusem się pastwi
Drąc wszelkie życie na polskich polach tylu.
Zabory, krzyżacy, bolszewickie noże,
Plewiły ten naród niszcząc dobre frukta.
Niechaj wreszcie w końcu, miłosierny Boże,
Orzeł nasz doczeka uczciwego jutra…
Mimo hieny fałszu żrącej z lewej strony,
Skrzeku sępów, co prawdzie ubliża,
Mimo blichtru sklepów wyznania mamony
Stoimy wciąż mocno u stóp Twego Krzyża.
Pochylamy głowy pod marności [...]

Czytam słowa świadków Wołyńskiej Rzezi
W milczeniu ciężkim jak kamień.
Bestialstw dokonali sąsiedzi!
Ludzie których mordowani znali!
Torturowano nie dla wywiadu,
Czy czarnym wzorem Mengele.
Mięso darły demonów stada!
Żadnej ohydy nie było za wiele.
Potworne!
Wiem, Boże, że płakałeś wraz z nimi…
Człowiek na Ziemi jest wolny [...]