Moja dziewczyna jest piękna,
Kiedy za oknem zima
Na niej uśmiechu letnia sukienka.
W dłoniach zakochanych trzymam
Każdą sekundę jej serca,
Bo lepszej mapy nie mam
W chłodnej poniewierce.
Moja dziewczyna jest piękna
Kiedy siedzimy w domu,
A pogoda wredna,
Śpiąc pisać wiersze potrafi pomóc. [...]

W zmierzchu zasypiającego dnia
Ty, cichy #pocałunek i ja.
W granacie rozgwieżdżonej nocy
Ja, spragniony pocałunek i Twoje oczy.
Świtem okraszonym promieniami słońca
My i przelotny pocałunek bez końca.
I tak całymi przemijającymi latami
pocałunek jak obrączka między nami.
A kiedy życie wystawi nam rachunek
Wciąż będzie trwał serc naszych pocałunek.

Quid Quidem

W marszu pod górę
Słyszę nasz śmiech,
Na szorstkich turniach
Echo ech.
Dłonie splecione,
Plecaki puste,
Niebo czerwienią płonie
Jak Twoje usta.
Kiedy przystajemy, by odpocząć,
Szum wiatru w kosodrzewinie,
Jak daleki pociąg,
Czy dusza po winie.
Takiego marszu jeszcze nie było
Na moich drogach,
To ostatnia i pierwsza miłość,
Jak bungee do Boga.

Quid Quidem

Gdybym chciał napisać, moja Miłości,
wiersz o Tobie, najpiękniej i najprościej
Napisałbym po prostu Twoje imię,
tak prawdziwie jesteś przy mnie.
Albo narysowałbym rano
Z pamięci Twoją twarz roześmianą,
Albo wieczorem w gwiazdach
Srebrem inkrustowana lśniła by prawda,
Albo, jak teraz, w mroku i ciszy
Kocham Cię nawet kiedy mnie nie słyszysz.
Patrzę na śnieg, obok moje serce.
Bóg przez nas przepływa..
Czego chcieć więcej?

Quid Quidem

Bolące kolano i krzyk jak masz być cicho,
Zapodziany zeszyt, zapomniana randka,
Ostatni dzień w pracy, bo kłóciłeś się z szychą.
Oszust przyjacielem, na imprezie wpadka,
Dziurawa opona przed ważnym spotkaniem,
Choroba w rodzinie, gdy piękne wakacje,
O jedno za dużo powiedziane zdanie…
Do bliskiego szczęścia przegapione stacje.
Tysiące potknięć, uderzeń, pomyłek
Dźwięczy w mojej głowie młotami kowali.
Czy na pewno, mój Mistrzu, potrzeba aż tyle
Do wykucia jednego żywota ze stali?
Z pokorą przyjmuję, [...]

Błękit w zielonych cętkach,
Soczystość owoców tak piękna,
Obłoki w rześkim nurcie płyną,
A pod nimi człowiek z drabiną.
Żeby po niej wspiąć swoją duszę
Każde słowo na szczeblu muszę
Zobaczyć w cieniu tej jabłoni,
I widzieć jak w ciemności płonie.
A on milczy i opowiada
O rubasznych sąsiadach,
Płaczącej dziewczynie [...]

Maleńki mój promyczku,
uspokój serce swe.
To śpiewa jakieś licho,
zasypia też wśród drzew.
Choć ktoś przewrócił świat Twój,
Płomyki wpuścił weń,
Ty się już, dziecię, nie bój,
Zaraz zobaczysz dzień.
Nie szukaj teraz mamy,
Gdzieś tam złożona już do snu,
Strojna tak w biel i karmazyn.
Ty zostań ze mną tu.
Oczęta przymknij swoje,
Hałasy ścichną wnet,
Zmęczeni już gieroje
Do dom zbierają się.
Przez chwilę nie oddychaj,
Nie chcemy zabaw znów,
I broń Boże, nie kichaj,
Niegrzeczny czuwa nóż. [...]

Patrzysz na to prosto,
Twardą włócznią bólu.
Wszyscy Tobą broczą
W kakofonii chóru.
Jedno wielkie słowo
W orkiestrze głuchych drwali.
Rytm bity miarowo
Mroczny bębniarz wali…
A Ty przecież jesteś…
Jak garść ziemi z serc usypanej,
Miłością śniące dziewczę.
Dlatego Tobie klęczę!
Słowami okładam niezliczone rany.
Do sadu pójdziemy jeszcze,
W pszczół tętno się wsłuchamy,
Twarz niosąc wysoko i prosto,
Od naszej bramy do bramy,
Jak wielka jesteś nami - Polsko.

Quid Quidem

Tak wiele burz i bolesnej ciszy,
Mglistych i porwanych ech…
Drżenie galaktyk losem zakołysze!
A mną Twój śmiech!
Gorący aksamit, jak dusza Wenecji,
Dłoń oprowadza krainą płomieni,
A pocałunek szlaki jej pieści.
Turniami piersi orły westchnienia
W błękicie światła cieniem ciągłej śmierci.
Choć umiera chwila, znika tyle dróg,
Cała pieszczota lekarstwem się stanie,
Lekarzem my, nadzieja i Bóg.

KONIEC PROJEKTU

Quid Quidem

Drzwi przed Tobą, serce bije,
Chwila czeka aż przeżyjesz.
Serce wierzga, skóra płonie,
Jutro wieszczy Dzisiaj koniec.
Dłonie drapią ciepłą klamkę,
Wzrok przypuszcza wnyki w zamku,
Stopy ziemię wciąż całują,
Dusza ponad mur wzlatuje.
Lęk to dobry wywiadowca,
Jednak zegar jemu sprosta.
Coraz głośniej spada czas, [...]

Ta chwila ważna oznaczona w czasie
To mgnienie, jedno lśnienie ludzkiego kalendarza
Za piękna Twojej duszy z Bożej Woli zasiew
Za bycie źródłem największych nawet marzeń
Za dłonie drobne, ciężko pracujące,
Za delikatne usta, ściśnięte goryczą
Za serce od ran coraz ciężej drżące,
Za ciche łzy co milcząco krzyczą,
Za Twoje źrenice jak tygle słońca,
miłości wzrosłe w miliardach na świecie,
I za nadzieję którą jesteś do końca,
za bycie źródłem najpiękniejszych dzieci,
Za wieczór razem, śmiech i [...]

Nie mogę mówić "murzyn", bo to boli?
wskazać na Niemca, kata polskiej niedoli?
Nie mogę powiedzieć, że na dzieciach Ukrainy
Wściekłego barbarzyństwa leżą stosy winy?
Nie mogę mówić, że lewaka bzdury
Świat robią absurdalnie wręcz ponury?
Nie mogę być dumny z mojego Narodu,
Co przed Islamem Europę odgrodził?
Nie mogę czci oddać pochyloną głową
Nad Polski Golgotą narodową?
Nie mogę? Bo co? Bo ktoś zabrania?! [...]