Czy na pewno mnie kochasz?
Nie da się "chyba" kochać, żyć bokiem.
Kocha się całkiem, albo ani trochę.
Miłość to jedna droga.

Różnym płynie korytem, po różnym gruncie,
Ale z tą samą wodą,
Której wypić ludzie nie potrafią, nie mogą,
Zagubieni w przyciasnym surducie.

A wystarczy otworzyć usta i uszy.
Orzeźwienie przypłynie,
Samotność zaginie,
Śnieg miodem zaprószy na duszy.

Więc kocham Cię na pewno,
Na zawsze i wszędzie.
Nawet jak dredy uprzędziesz
Na swoim pięknym futrze, Ty moja królewno.

Quid Quidem

Śmiejemy się licząc grosze,
Czasami brakuje paru.
Wystarczy tego czaru,
By zetrzeć smutek na proszek.

Parzę herbatę z dzbanka
Dla smaku i oszczędności.
Nawet to mnie nie złości,
Bo słońce się plącze na firankach.

Tomo przynosi śmieci do domu,
Kości ukryte przezornie na łące.
Nie są za bardzo pachnące,
Ale i to nie szkodzi nikomu.

Warto jest powstać, gdy leżysz.
Rany gasną jak gwiazdy,
Żegnane dniem każdym.
Życie jest warte, by z Tobą je przeżyć.

W ludziach kryje się pogoda.
Lato, błękit i obłoki, wiatr coś szepcze,
Czasem chmur nieznośnie więcej,
Z których chłodna leci woda.
Mnie tornado wzięło w kleszcze,
Oślepiło śmieci wieńcem,
Aż iść dalej było szkoda.

W szarych strug zamieci
Nawet grunt już nie był miły.
Dwa przypadki świat zmieniły, [...]

Może jutro spadnie deszcz ze śniegiem,
A do butów wpadnie błoto,
Gdy obejmiesz mnie z ochotą
Stojąc pod zimowym niebem. Nie wiem.

Albo na loterii wygram mnóstwo rzeczy,
Polecimy na Bahama
Gdzieś na plaży rozpiąć hamak.
Słońce szeptem będzie smutki nasze leczyć.

Los jak pętla, albo lejce
Goni koniec dnia wieczorem.
Póki co, to Twoje dłonie
Niż dostają, dają więcej.
Czasem świeczka zapachowa płonie,
A w niej ćmy goryczy wypalają koniec
Zgrzytów, które gasi serce.

Quid Quidem

Zje ile zdoła, może zagnieść ciasto,
Zabawnie bogaty,
Oczy lśnią brokatem…
Bez miłości jakby we śnie zasnął.
I nawet latem
Ponosi straty.
W tej sali nie musi być jasno.

A Twoje faworki kruchym smakiem
Dotykają ust dotkniętych ustami.
I dźwięki i cisze moszczą już posłanie.
Snom zbędny jest żakiet.
Zwierzę między nami
Tulone drzewami,
Posłusznie grzeczne takie.
Okryte faworkami.

Quidem.art

Wszystko ma swój czas.
Oddechy między nami,
Palce między palcami,
Świateł miodowy blask.

I żaden się nie dłuży.
Nie stygnie zanadto herbata,
Zapach nie więdnie w kwiatach.
Skulony sen płynie w podróży.

Ciepła dłoń na Twojej szyi [...]

Na końcu każdego świata
Wiszą słowa dla ludzi,
Których piękno może zbudzić
Prawdziwego wariata.

Serca jak winne grona,
Cieknące sokiem krwi.
By dojść do takich drzwi
Trzeba próg siebie pokonać.

Podaję Ci rękę, [...]

Biegnące chmury i szum nagich drzew
Malujesz wiatrem i sennym oddechem
W uskrzydlonych liści przestrzeń.
Dla Ciebie jestem, bo każdy gasisz gniew.

A kiedy kładziesz stęsknioną głowę
I pleciesz sny w rytm mojego serca,
To nie potrafię pragnąć więcej,
Bo śnisz mój świat jednym słowem.

Razem bez końca na końcu świata.
Jesteś moim szczęściem Twoim jestem.
Zupełnie wypełniamy przestrzeń,
Wtuleni w futro psiego skrzata.
Pocałuj mnie jeszcze i wreszcie
Zaśnij piękna taka.

Całe wszystko,
Poranna kawa,
Żurawie nad stawem,
Horyzont tak blisko,
Gwiezdna muzyka…
Wszystko znika,
Jakbym we śnie przysnął.

Robisz coś tam,
Lekko złocisz włosy
Skrzydełkami dłoni.
Płomień śmiechu gna
I szeptem bawi ciszę.
Wtedy to wszystko,
Wysoko i nisko,
Z uśmiechem kołyszę.

Kiedy byłem szczeniacko mały
Wszystko było proste.
Zimy, lata, jesienie i wiosny,
Świat pełen słów wspaniałych.

Kiedy pierwszy raz upadłem
Na grzbiety życzliwych jeży,
Poczułem jak trudno się leży
Między młotem a kowadłem.

Z ostatniego uderzenia [...]