Dziś pamięci nici tkają arras Wzgórza,
W każdej zaś wpleciona niewinnego krew.
W ciszy śmierci krzyczą, by całkiem wyburzyć
Fałsz, który Jezusa śmiercią w ludziach jest.
Spójrz na Boga w ranach, skrzepłe strugi życia,
Oddech nie szeleści w ustach lekiem słów.
Oto Krzyż Chrystusa, Ukraina dzisiaj.
Zdejmijmy go razem, zmyjmy rany znów.
Powiedz ile razy Bóg, którego czcimy,
Musi ginąć piekieł szarpany szczękami?
Jakim czopem tajnym zabito wam winy,
Skoro nie umiecie twarzą stać z faktami?!
Ten Boga [...]

- Pan do kogo? Czego szuka?
- To mój dom! Ja tu żyję!
- Gadać byle co, to łatwa sztuka,
Brudny żul już lepiej szyje.

- To mój dom! Mówię przecież!
Fotografia przy zegarze…
Niech Pan spojrzy na te dzieci!
Ten pośrodku z moją twarzą.

- Panie, tera takie rzeczy w świecie,
Ten obrazek pewnie z ramką..
- To ja jestem! Mówię przecież!
- Radzę żebyś się Pan zamknął..

- Pan mi grozi?! Jakim prawem?!
Kto tu kazał Panu stać?!
- Panie, dam darmową radę,
Idź pan stąd, zamiast głupio piać.

- Oż ty [...]

Bąblowaty bursztyn w mroku liści.
Śmieję się i tak szybko oddycham,
Światło krzywizny ciał pieści.
Uśmiechasz się, uśmiech wzdycha.

Chóry rozgrzanych szelestem szeptów,
Liście rodami siadły za ścianą
Jak fani rakiet i setów
W tle dyskusji z morską pianą.

A kiedy promieniem niepokoju
Wślizgnęły do piersi suche trzaski,
To pragnienie ognia zdroju
Niepokój spłoszyło piaskiem…

Pnączami swych dłoni zachłanny cień
Spijał hawajskich skier ścieki
A nad nim niebo dwojga tchnień
Oplotły dwie wrzące rzeki

Koniec rozbłyskiem ich supernowej...
A potem słowa, słowa, słowa… Miłość lipcowa.

Hej dziewczyno
Chmury miną,
Łzy popłyną,
uroda nie.

Za krótkie życie,
w ciepłym rozkwicie
By znaleźć w zachwycie
Za długie dnie.

Schnie cieniem kiść [...]

Przymocowałeś dokładnie skrzydła.
Włożyłeś gogle, kask, rękawice,
Powtarzasz reguły, zasady, prawidła...
Już patrzą w napięciu kibice.

Projekt solidnie został sprawdzony,
Rysunki kreślili najlepsi spece.
Części nieraz przez ciebie liczone
Z precyzją topiły hut piece.

Sponsorzy, rajcy i media, [...]

Kochana Czesiu,
U nas był złoty ostatnio wrzesień,
Potem była zima ze śniegiem,
Wiosna i znów lato biegiem.
Moja mama wspominała
Wojnę, kiedy była mała.
Zabrano wam kolory wtedy,
Dołożono mrozu do śniegu.
Rozsypano strach z popiołem,
Zostawiono puste stoły.
Kochana Czesiu, przykro mi,
Że zgasły wtedy Twoje dni,
Że Niemcy uderzyli Cię batem,
Że nie dostrzegłaś pokoju latem.
Przepraszam Cię za cierpienie,
Nie mogłem tego zmienić.
Wtedy mnie jeszcze nie było.
Choć… co by to zmieniło?..
Byłbym taki sam jak Ty, [...]

Na drodze kamienie i strugi dżdżu.
Słońce przez zapomnienie
Zajrzało tu,
A my, jak warkocz wariata.
Uśmiechy na końcu świata
I każdy śmiech gromko tonie
Wzniecony przez skrzydeł dłonie,
A my jak upalne tornado
Rytmiczną kawalkadą.
Dwa pędzle mistrza cieni
I posrebrzeni i pozłoceni. [...]

Wilgoć nie z łez cieknie sznurem po oknie,
Skrzeczący gniewem świat nieustannie moknie.
Rzeka pulsuje nienawiści biegiem,
Rwą trawę nurty z bezwolnego brzegu.
Ty w kamień milczący cicho się zanurzasz,
Przemaka buty gwałtem zdradliwa kałuża.
Klnąc stoisz zwieszony jak płacząca wierzba
Krzyczysz w milczeniu, w bezruchu wierzgasz.
Puste i sennie zmęczone drżą dłonie,
Wszystko wilgotne od deszczu płonie.
Może uspokoi to wszystko cichy sen,
Bo to nie jest dzień dobry ani dobry dzień.
Czasem rysujesz na asfalcie [...]

Ile warte są obrazy?
Nic. Kolory, pixele i fach montażu.
Skłamane tysiące razy.
Malują prawdę kłamstwem dla gaży.
Ile warte są słowa?
Nic. Dźwięk, definicje i żonglerka myśli.
Miażdżą zalewaną głowę.
Pająki ukryte wśród słodkich kiści.
Ile wart jest świat?
Nic. Martwe kamienie i pleśń życia.
Fizyka krat.
Miłość, nadzieja i potem cisza.
Ile warte jest życie?
Wszystko.
Bo Bóg jest na szczycie.
I jest tak blisko.

To wielkie słowo początku ducha,
Ziarenko piękna i nadziei,
Światło i moc gdy wokół zawierucha,
Ścieżka w kolczastej kniei.
Nagle dłoń moja puszczona opada,
Nogi podcina sznur biegnącego czasu.
Dziecko pożarła barwnej pustki zdrada,
W proch słowo zmieniając szeptem kwasu.
I nie ma już jej.
Cień drży jeszcze chwilę
Tęskniąc do domu, z którego został lej, [...]

Cicho przydreptała trzecia nad ranem,
Ubrana w bezkresny granat Swarovskiego.
Czuję przez sen, jak cicho wstajesz,
By złowić zdobione sekretami niebo.
Kot wrócił z patrolu w ciepło twej pościeli,
Zamruczał pocieszając i skulił się w sen.
Obaj już dawno żeśmy zrozumieli,
Że miłość do Ciebie, to jest szczęścia Zen.
Zamykam oczy, uśmiechnięte usta,
Morfeusz niesie seans pocieszenia.
Miła fantazja, strojna w tytuł Prousta,
Kojąc wyświetla cudowne marzenie.
Śnię z wypiekami, jak trzecia nad ranem
Prowadzi Ciebie w strumień gwiazd ogrodu,
A ja przebudzony zaraz zasnąłem,
Wdzięczny za tą chwilę i za Ciebie Bogu.

Dwa w jednym

W szklanym pryzmacie biel sączy barwy,
Skradzione wiatr wiesza na burzy,
I nagle warczących chmur ton twardy,
W spektralny uśmiech się zanurzył.
Zbierasz ten widok zachłannie wzrokiem,
Jak koliber spijający nektar z kwiatów,
I, choć razem ze mną w deszczu mokniesz,
Dziękujesz za ten dar Stwórcy światów.
Stoję przy Tobie na lśniącej łące,
Jednak inne skwapliwie spijam piękno,
Wzrokiem całując Twoje rzęsy drżące,
Dziękuję Bogu modlitwą bezwiedną.

Quid Quidem

Ukochany Synu
W darze pędzącego na oślep świata
Otrzymasz chwile, które przeminą,
I moją miłość, co ich jest warta.
Najdroższa córko,
Tobie złoży czas w dłonie
Marzeń i snów pełne podwórko,
Które moja miłość posprząta na koniec.
W minionych sekundach nasze kroki
Równym rytmem na spacerach grały,
A każdy z nich wydawał się rokiem. [...]