Bolące kolano i krzyk jak masz być cicho,
Zapodziany zeszyt, zapomniana randka,
Ostatni dzień w pracy, bo kłóciłeś się z szychą.
Oszust przyjacielem, na imprezie wpadka,
Dziurawa opona przed ważnym spotkaniem,
Choroba w rodzinie, gdy piękne wakacje,
O jedno za dużo powiedziane zdanie…
Do bliskiego szczęścia przegapione stacje.
Tysiące potknięć, uderzeń, pomyłek
Dźwięczy w mojej głowie młotami kowali.
Czy na pewno, mój Mistrzu, potrzeba aż tyle
Do wykucia jednego żywota ze stali?
Z pokorą przyjmuję, [...]

Błękit w zielonych cętkach,
Soczystość owoców tak piękna,
Obłoki w rześkim nurcie płyną,
A pod nimi człowiek z drabiną.
Żeby po niej wspiąć swoją duszę
Każde słowo na szczeblu muszę
Zobaczyć w cieniu tej jabłoni,
I widzieć jak w ciemności płonie.
A on milczy i opowiada
O rubasznych sąsiadach,
Płaczącej dziewczynie [...]

Maleńki mój promyczku,
uspokój serce swe.
To śpiewa jakieś licho,
zasypia też wśród drzew.
Choć ktoś przewrócił świat Twój,
Płomyki wpuścił weń,
Ty się już, dziecię, nie bój,
Zaraz zobaczysz dzień.
Nie szukaj teraz mamy,
Gdzieś tam złożona już do snu,
Strojna tak w biel i karmazyn.
Ty zostań ze mną tu.
Oczęta przymknij swoje,
Hałasy ścichną wnet,
Zmęczeni już gieroje
Do dom zbierają się.
Przez chwilę nie oddychaj,
Nie chcemy zabaw znów,
I broń Boże, nie kichaj,
Niegrzeczny czuwa nóż. [...]

Patrzysz na to prosto,
Twardą włócznią bólu.
Wszyscy Tobą broczą
W kakofonii chóru.
Jedno wielkie słowo
W orkiestrze głuchych drwali.
Rytm bity miarowo
Mroczny bębniarz wali…
A Ty przecież jesteś…
Jak garść ziemi z serc usypanej,
Miłością śniące dziewczę.
Dlatego Tobie klęczę!
Słowami okładam niezliczone rany.
Do sadu pójdziemy jeszcze,
W pszczół tętno się wsłuchamy,
Twarz niosąc wysoko i prosto,
Od naszej bramy do bramy,
Jak wielka jesteś nami - Polsko.

Quid Quidem

Tak wiele burz i bolesnej ciszy,
Mglistych i porwanych ech…
Drżenie galaktyk losem zakołysze!
A mną Twój śmiech!
Gorący aksamit, jak dusza Wenecji,
Dłoń oprowadza krainą płomieni,
A pocałunek szlaki jej pieści.
Turniami piersi orły westchnienia
W błękicie światła cieniem ciągłej śmierci.
Choć umiera chwila, znika tyle dróg,
Cała pieszczota lekarstwem się stanie,
Lekarzem my, nadzieja i Bóg.

KONIEC PROJEKTU

Quid Quidem

Drzwi przed Tobą, serce bije,
Chwila czeka aż przeżyjesz.
Serce wierzga, skóra płonie,
Jutro wieszczy Dzisiaj koniec.
Dłonie drapią ciepłą klamkę,
Wzrok przypuszcza wnyki w zamku,
Stopy ziemię wciąż całują,
Dusza ponad mur wzlatuje.
Lęk to dobry wywiadowca,
Jednak zegar jemu sprosta.
Coraz głośniej spada czas, [...]

Ta chwila ważna oznaczona w czasie
To mgnienie, jedno lśnienie ludzkiego kalendarza
Za piękna Twojej duszy z Bożej Woli zasiew
Za bycie źródłem największych nawet marzeń
Za dłonie drobne, ciężko pracujące,
Za delikatne usta, ściśnięte goryczą
Za serce od ran coraz ciężej drżące,
Za ciche łzy co milcząco krzyczą,
Za Twoje źrenice jak tygle słońca,
miłości wzrosłe w miliardach na świecie,
I za nadzieję którą jesteś do końca,
za bycie źródłem najpiękniejszych dzieci,
Za wieczór razem, śmiech i [...]

Nie mogę mówić "murzyn", bo to boli?
wskazać na Niemca, kata polskiej niedoli?
Nie mogę powiedzieć, że na dzieciach Ukrainy
Wściekłego barbarzyństwa leżą stosy winy?
Nie mogę mówić, że lewaka bzdury
Świat robią absurdalnie wręcz ponury?
Nie mogę być dumny z mojego Narodu,
Co przed Islamem Europę odgrodził?
Nie mogę czci oddać pochyloną głową
Nad Polski Golgotą narodową?
Nie mogę? Bo co? Bo ktoś zabrania?! [...]

Twój oddech zlicza moje życie,
Przy nim odpoczywam
I milczę.
Dni możliwych dywan
Z plamkami dobrych zdarzeń,
Jak łąka w lecie,
Kiedy słońce praży.
Tak może być przecież.
Nie musimy cichnąć
Nigdy,
Dławieni strachu linką.
Czas nie zrobi nam krzywdy,
miłość da siłę,
A mamy jej tyle,
Że wypełnimy cały świat,
Więc nie płacz.
Chodź ze mną do jego końca,
Ty przy mnie w promieniach słońca,
Przez miliard naszych całkiem lat.

Z innej jesteście ulepione gliny,
Bezdusznej, suchej, z krzywymi ustami.
Siebie mierząc wysoko gardzicie innymi,
Różnymi ważąc rzeczy wagami.
Dwa lica na tarczy wydrapanym znakiem,
Ostre słowa tępym mieczem i sztyletem.
Miałka pustynia piachu pod kołpakiem
I strach przed międzysędziowskim meczem.
Wystarczy garść szkiełek,
Blichtr z cienkiej blaszki,
Wasz świat jest tani a kosmos nieważki.
Sędziny zza płota, arbitrzy spod magla,
Dumnie siedząc w kałuży
Wciągają z wysiłkiem światło do bagna
Byleby tylko dzień się nie dłużył.
Pełno was z każdej strony idei,
Każdą traktujecie jak szmatę do warg,
Jednak żadnej żeście nie zrozumieli
Pozostał tylko pustych haseł piarg.
Bezmyślnie uciszacie każdego kto krzyczy,
Gwoździe chętnie przytrzymacie do krzyża.
To boli, ale On was sumiennie rozliczy.
Wystarczy, że pokaże. Nie musi ubliżać.

Kichnięcia zegara lecą z kalendarzem.
Idę przez dzień pamiętając sen z Tobą.
Gniew bulgocze herbatą w samowarze,
Pustą słów mową.
Rozbiegam się czasem na wszystkie strony
Gasząc pragnienie kroplami rosy,
Jak na wichru skrzydłach wątły płomyk,
Co o węgiel prosi.
Słońce, kwiaty, kosmos bez granic,
Fantazja jak chmura i myśl jak piorun,
Śpiew i pijaństwo - wszystko to na nic
Kiedy, kochana, cichniesz śpiąc w domu.
Na mojej skórze, ustach i dłoniach
Ślady Twojego uśmiechu.
Jak pstrągi w strumieniu, pszczoły w jabłoniach,
Tkwi wciąż wspólnych rozmów echo.
Nic nie mam i niczego nie chcę
W świecie pijącym Twoje łzy.
Krawędź cienia warta jest więcej,
Jeśli po tej krawędzi spacerujesz Ty.

Pochylona głowa i w pamięci cisza,
Gdy ziemi tej rany odsłaniają zęby.
Dziś taka jest właśnie rocznica -
Dzień pamięci Żołnierzy Wyklętych.
Porzucone złudzenia, wykreślone jutro.
Tylko honor i poświęcenie opłacają myto.
Zaraza gwiazdy nadeszła boczną furtą.
Porzuciła prawdę silnie niedomytą.
Świat upojnie wesół w zwycięskiej paradzie
Największą ofiarę porzuca tym sępom,
Najdzielniejszych zimno pod tasaki kładzie,
Mimo, iż to oni wsparli świat, gdy cierpiał.
Żołnierze Wyklęci - debaty, wytyki, [...]