Siedzisz przy mnie nago.
Harry Styles śpiewa.
Widzę piękne ciało,
które przywdziewa
Aksamit jasnej skóry.
Twój zapach, jak wędrówka
przez łagodne góry,
Bóg z radości utkał.
Ocierasz się biodrem o mnie
i słuchasz w sieci beatu.
Patrzę jak Twoje dłonie
Szepczą "znów mnie przytul".
Poszarpany, zbity, oszukany,
Leżę oddechem falując
A uśmiech, jak paw zakochany,
Granic nie potrafi ująć.

===
1) Obrazki nieuchwytne

Gdybym chciał narysować powietrze
Rysowałbym rozwichrzone drzewa
I liście mknące na wietrze
I obłoki spacerujące po niebie
Gdybym chciał narysować miłość
Narysowałbym Ciebie

===
2) Tak to jest

I to jest tak
Że jesteś moim kochaniem
Że zgasłe słońce stanie
I ciemność jak ptak
Rozwinie swoją opończę
Chłodno kryjąc czas
pochylając tylko raz
Nad milczącym końcem
I wtedy okruch pięknego
wciąż będzie lśnił
To moja myśl Ciebie
Jak złota pieczęć
Czasu naszego
Bo czasem jestem dziś w [...]

Jestem częścią marszu!
Tysięcznym krokiem po grzbiecie bruku.
Jestem kęsem paszy
mocarza napinającego gniew w łuku.
Jestem piórem drapieżnika,
ostrzem szabli tnącym brudne szaty.
W tej ziemi straży stoję szykach,
choćby naprzeciw tkwił łeb rogaty!
Jestem miłością pokoleń starszych,
grudą błota z łez naszych kobiet,
bo wiara moich trzewi farszem
i dla niej robię to, co robię!
Dlatego stoję! w marszu krocząc
z tysięczną rzeszą serc Polaków
lewacki posąg topiąc stopą w błoto,
w pokorze i ku chwale Pana Krzyża znaków.
Więc tak! Mówiąc jak najprościej
Jestem biciem serca Marszu Niepodległości

Miłość jest głazem jak obłok na błękicie,
wielkim ciężarem lotnym jak sokół,
ziemią po której kroczy życie,
słońcem rozkwitłym łzą w oku.
Miłość to gwiazda neutronowa,
co przyciąganiem rozrywa stare światy,
to kącik szyi, w który szloch chowasz
i palce stęsknione, splecione w kraty.
Miłość to magik, w kosmicznie czarnym fraku,
z pustej przestrzeni zimnej jak sen śmierci
wyciąga dwie planety i w jedną je złożył, [...]

Ciężar podniesionego kamienia
to prawda dotknięta tu i teraz
wystarczy jednak inne "tu"
i ciężar do zera zmienia się już.
Prawda to dłoń mojej mamy,
prawda płynie razem ze łzami,
prawda w cierpieniu mojej dziewczyny,
prawdą są wszystkie moje przewiny
i rana, z której płynie żal.
To prawdy mroczny, gęsty szal.
Zatyka usta, zagłusza słowa, [...]

Łzy płaczliwego nieba
i pozbawione krwi liście.
Lato świat już pogrzebał,
ozdobił wiatrem soczyście.
Miodowe światła płomyków,
suche szelesty kroków.
Śmiechy z daleka już milkną,
wesołość staje gdzieś z boku.
Jest jak pęknięcie na kości,
kłębem milczenia opięta,
przestrzeń bolesnej przeszłości, [...]

Nie ciemność przynosi najwięcej szkody,
lecz w niepatrzeniu bezmyślne zawody.
Nie milczenie bywa źródłem ciszy,
a fakt, że głosu nikt nie usłyszy.
Nie bezruch jest martwoty znakiem,
tylko życie bylejakie.
Świat ma już piętnaście miliardów lat,
ty okruch okrucha drobiny drgnienia jego trwasz.
Kosmos ogromem pochłania słowa,
ty w średniej szufladzie możesz się schować.
A jednak... A jednak!
Kiedy stajesz się światłem, ciemność ginie.
Słowem tworzysz piękno, które nie minie.
Ruch, taniec, drżenie, nawet serca bicie
są nutą w bezdennym natury zachwycie.
A chwila, kiedy jesteś - raz i tyle -
mieści wszystkie wszechświata chwile.
Obrazem Boga jesteś przecież:
Wyborem i drogą, twórcą i dziełem.
Człowiekiem.

Mamo, czemu brzydka jest tamta dziewczyna?
Kochanie, nie mów tak, bo sprawiasz cierpienie.
Jej wygląd, to nie jest żadna jej wina.
Po prostu los jej DNA błędnie zamienił,
a tam wszystko jest o nas zakodowane:
Kolor włosów, płeć i nawet to twoje znamię,
Co wygląda jak ślad łapki misia.
Mamusiu, ale czemu los chciał, żeby ona dzisiaj
wyglądała inaczej niż inne wokół dzieci?
Przypadek, mój promyku, ot bywa tak na świecie.
Ale ona się śmieje, tak samo jak my, Mamusiu...
Tak, cieszy się życiem, choć więcej znieść [...]

Wolność jest chwilą mojego wyboru.
Jest twardym kamieniem w butach,
gdy górską ścieżkę wybieram z uporem.
Jest resztką wody na spierzchniętych ustach
obok wilgotnych warg i źrenic dziewczyny.
Wolność to szum oceanu milionów głosów
i żagiel w strzępach, jeden jedyny,
wybrany, zaślubiony, wiarą ofiarnych stosów
niepokonany, choć kruchy.
Wolność dokładnie tyle waży,
ile wszystkie podniesione z drogi łańcuchy.
Ubrana w diadem kolczasty, co praży
iskrą ego, jak elektryczne pastuchy
w ciasnej zagrodzie dzikiego [...]

Śpiące serce dwojga

Dziś zasnął Psot
Ot, ktoś mógłby rzucić - to tylko kot..
Zanim tak jednak powie
niech usłyszy podobne - to tylko człowiek
Albo, gdy serce twoje kona
niech rzuci - to przecież tylko żona...
A czym jak nie płaczącym sercem
mogę pożegnać duszę Logikemona?
Co, jak nie szloch i czarna cisza
zapełni jego mruczenie, którego już nie słyszę?
Mój anioł złamany jest w połowie
za swoim przyjacielem
choć to przecież nie człowiek.
Przyjaciel. To znaczy tak wiele.
To znaczy, że był kiedy krwawiły jej [...]