Ding dong, Ding dong
We mgle przenika mnie zimny smutek.
Juz swoje odliczył psiej wachty gong.
Już odszedł na zawsze Wiolutek.

Ding dong, Ding dong
I po co to było mnie wtedy ratować?
Za mało do pracy macie tu rąk?
Ja umiem przecież tylko składać słowa.

Ding dong, ding dong [...]

Żyjemy w korkach, pościgach,
Trąbiąc na wyprzedzane życie.
Nieważne w jakich grasz ligach,
lecz czy z peletonem zdążycie.
Kiedy się potkniesz - panika.
Klniesz na wszystkich dookoła,
Bo Twój peleton już znika
I chyba dogonić nie zdołasz.
Lecz kiedy upadniesz tragicznie,
Nie tak zwyczajnie, tak całkiem,
Zobaczysz jak te wyścigi uliczne
Są miałkie.
Wczoraj upadłem popchnięty.
Krew nie przestanie już kapać,
Ale dostrzegłem, zwinięty,
Co zanieść na koniec świata.
Niewiele, szczerze ujmując.
Wspomnienie [...]

Sam szedłem na szafot
Wspierając ciebie w bólu i chorobie,
Bo mimo obecnym, mrocznym trafom,
Dobry i kochany z ciebie człowiek.
Los nie był Tobie łaskawy.
Sznur podłych cieni spotkałaś,
Poczułaś też ogień ran krwawych,
Gdy cień Cię mrokiem kalał.
Kiedy tak patrzysz, jak moje ręce
Chwytają cię za poły sił ile,
Nie myśl, że uciec chcę przed cięciem. [...]

Hej bracie, bracie, życie jest piękne!
Dla każdej chwili warto jest trwać.
Choć czasem z bólu to aż uklękniesz,
Przeżyj to życie ucząc się stać.

Przez miasto idę powolnym krokiem
Nigdzie nie spieszę, nikt mnie nie goni.
W zaułki zerkam ciekawym wzrokiem
Na dni, co dawno wypadły z dłoni.
Tu mijam Tkacką, w kasztanach całą,
W wyścig pokoju graliśmy kapslami,
Do zmierzchu po polu jak dziki latałem,
A kumple ze mną, dzicz ramię w ramię.

Hej bracie, bracie, życie jest piękne!
Dla każdej chwili warto jest [...]

A jednak znalazłem miłość!
Ona istnieje! To fakt!
Dotknąłem jej twarzy. Tak było!
Zbierałem smak jej słodkich warg.
Tańczyliśmy razem w świetle nocy,
Nasze dłonie wędrowały po ciałach,
Cały świat przykrywaliśmy kocem,
Gdy Mleczna Droga na gwiazdach grała.
Tej samej nocy, po koncercie, ona
Była widownią, a my letnią sceną.
Śmiała się i klaskała, zarumieniona.
Niektóre jej gwiazdy do dziś się rumienią.
Miłość tak piękna! zapierała dech..
Gdybyście ją poznali też byście tak mówili.
Szkoda, że [...]

Kiedy jestem smutny
Kolory mają smak listopada,
Chłód jest jeszcze bardziej okrutny,
A serce szepcze niźli gada.
Na oczach siada czasu rosa,
Kradnąc powiekom ich sekrety.
Smutek, jak śmierci zimna kosa,
Wycina śmiech i podniety.. .
Ten smutek dzisiaj chciałbym poczuć...
Szarością i błotem ucieszyć wzrok,
Chłód chciałbym zabrać głodnemu kotu,
A serce niech bije choć raz na rok.
W tej chwili choćby i myślenie,
Jak nazwać ból i wlaną barwę nocy,
Piekącym toczy się strumieniem,
A serce nie chce wcale [...]

Kiedy właśnie zrosły się skrzydła
Ptak przestał chcieć latać.
Niewielka, ktoś powie, krzywda,
I tak była z nich łat szmata.
Zresztą parszywy z niego był ptak,
W końcu nie darmo gadali
O jego lichym stylu i groźnych kłach,
Ci, co go najlepiej nie znali,
A było tych nieznawców tylu! …
Chociaż ostatnio, dziwna sprawa,
Zdawało się, że lotem sięgnie nieba.
Patrzącym cieniom się wygadał,
Że siły ma z darowanego chleba.
Po coś się chełpił, poczciwy głupcze?
Zawistne cienie wsiąknęły w miąższ,
Aż [...]

Nie da się pamiętać jaki smak cudowny
Ma skóra całowana, pulsująca żarem,
Zwinięta rąk splotem rozkosznie gwałtownym,
Jak żądza księżniczki uwięzionej czarem.
Nie da się wspominać sztormów słodko dzikich,
Kiedy fale mięśni, wzajem burząc rytm,
Gonią oddechów rozpaczliwe szyki,
Gdzie na twojej plaży ja, a na mojej ty.
Nie da się rozważać sieci tornad włosów,
Czasem grających lejce spiętej nimi harfy,
Lub wilgotnym żniwom poddających kłosy,
By za chwilę ustami ożywiały martwych.
Nie da się [...]

Hej, czytelniku, czy to ty szeptałeś
kłamstwa w jej uszy na mój temat?
udało ci się, życzliwa duszo, nanieść
tyle trucizn, że zabiłaś w końcu kwiat.
Niestety, mój nieustanny cieniu,
nie ja upadłem na bruk szorstkich łez,
to jej głowa w strugach rynsztoka się mieni.
Tak, mówię ci otwarcie, mnie boli też,
ale mój los to mistrz kuźni kata,
zabrał córkę, zdradzał najbliżej,
hartował mnie przez te wszystkie lata.
Ja się, koleżko, spokojnie wyliżę.
To ona upada jak Ikar gdy wzlatał.
Ty wciąż w cieniu, martwy [...]

Szedłem swoją drogą,
Jak mnie uczyłaś, mamo,
Bez ukłonów wrogom,
Mimo gęstym ranom.
Dziś idziemy dwoje,
Samotni mgły krajem.
Czasem ja postoję,
Czasem Ty ustajesz.
Wnuki już daleko,
Choć głosy wciąż słyszysz.
Rozlało się mleko [...]

Przez cichą noc skrada się czas
Skrzypieniem sekund, szelestem cieni.
Zabija powoli przyszłość w nas
Przeszłością, której już nikt nie zmieni.
I ja w niej znikam, milknie zbity puls
W asfaltowym bagnie zanurzany.
Nie czuję serca, oddechu ani ust,
Nie bolą czernią zalewane rany.
Wszystko przestaje mieć tu znaczenie.
Uśmiechy, dotyk, nawet nadzieja.
Przed chwilą nasze były przestrzenie.
Teraz, choć wciąż ja, to już nie ja.
Lepkiej czerni fala stopniowo sięga szyi,
Płucom zabrakło wcześniejszej woli,
Jeszcze tylko pamięć sennie kwili,
Ale i ona kładzie się powoli.
Stoisz na brzegu. Patrzysz bez drgnienia,
Pamięć szarpnęła ostatkiem sił.
Tak czas smolisty nocą świat mój zmienia.
Zgasł dzień, światło, śmiech. Gaśniemy i my.

Quid Quidem

Wszystko.
Kwiaty, co kiełkują z bólem
Tak blisko,
Słowa, którymi czule
całuje się usta,
Sny bezsenne w gwiazdach
Całe schowane,
Dotknięta nareszcie prawda
Nad wspólnym ranem.
Wygrałeś w końcu, mroku.
Dobiegłem do końca snu
Gotów do skoku.
Na sam lot zabrakło tchu.
Nie pragnę już świata,
Barw, brzasku, nut.
Twarz przy gruncie chce latać,
A serce spadając zaśnie już.
Ostatnie słowo - zaskoczenie,
Że tak się kończy wszystko,
Co chciałem objąć ramieniem
I mieć blisko .

Każdy ma gwiazdę. Każdy,
Przechodząc przez życie,
Nie chce stracić swojej gwiazdy.
Ot, gorzkie miodu picie.
Jazdę do domu
Rozpala zachmurzony zachód
I rozstrzygnąć nie ma komu,
Stanąć czy mknąć dalej trasą.
Zawsze dylemat i zawsze strata,
Chociaż, ośmielony życiem,
Nie chcę beze mnie świata,
Bo istniejąc daję świat w rozkwicie.
Pozostaje płynąć z nurtem ciemnej rzeki
Spijając po drodze zachody słońca.
Pozostaje szukać hen krain dalekich,
Aż tak dalekich, że szukasz bez końca.

Quid Quidem

Dlaczego tak jest, że ogień parzy,
Lecz nie aż tak, jak pali słowo?
Dlaczego zawsze do marzeń
Doczepia się przyszłość prozą?
Noc jest aksamitną pościelą,
W której nie śpimy oboje,
Aż o brzask się nie zmielą
Gwiazdowych świateł stroje.
A kiedy deszczem igieł
Słowa skrzą gniewnie wokół,
Łzą wspominając na szybie, [...]

Tu, gdzie staruszek karmił gołębie,
Pod światłem latarni na parku skraju,
Tu można poznać sens życia głębiej,
Widząc jak ptaki czekają.
Jesień z szelestem zamiata liście,
Staruszka dawno już nie ma.
Po co, gołębie, wy tu przyszłyście…?
Bezproduktywny dylemat.
Ptaki tak jakoś się na mnie spojrzały,
Chcąc bym zrozumiał choć trochę,
Że w tym cierpienia i życia sens cały,
Byś poznał miłość nim będziesz prochem.

Quid Quidem