Czekam, by wyrok zapadł, szczęknęły słowa.
Rozsuwa się zgrzytając brama jutra.
Gdy ruszę, wczoraj zostanie. Nic nie da się ukraść.
Stoję na progu. Nawet wiatr się schował.

Zresztą… Kto by stamtąd cokolwiek brał?
Ot, garstka marzeń, kilka planów, jeden sen.
Uschnięty kwiat krwawnika. Niewiele, wiem.
Jednak ja też niewiele bym chciał.

Wziąłbym sen i kwiat krwawnika, i jeden plan.
W tym śnie przemycam Ciebie,
Jak brzeszczot w więziennym chlebie.
Krwawnik leczy rany, a w planie przyszłość mam.

Dlatego [...]

Leniwym lotem liścia
Omdlała następna godzina.
Wtem myśl w chwili zawisła.
Jedna myśl, a cały czas zatrzyma.

Że przecież były piękne chwile,
Lśniące uśmiechem zęby,
Czerwona sukienka, białe koszule,
Pachnące grzybem dęby.

Były szczęśliwe rozłąki, [...]

Uśmiech i ruch bioder, zielono złote oczy.
Palce splątały się w walce,
Reszta rusza w krok ich tańcem…
Smakujesz jak zimna lemoniada w spiekocie.

Biegniemy przed deszczem ze śmiechem,
Nie zasypiam patrząc Ci w źrenice...
Nagle słońce czernią krzyczy!
Śmiertelny grom roztoczył się echem.

Coś z trzaskiem pęka. [...]

Słowa
One milkną tuż po opuszczeniu ust,
W ciszy drżą powietrzem sunąc wstęgami,
Gdzieś świat, gdzieś księżycowy kurz,
A tutaj tylko my, między słowami.

Spojrzenia
To łąka i las, stracony czas,
Policzki i szyja, serce rytm wybija,
A w oczach, na rzęsach, źrenicach
Boleśnie się zachwycasz. [...]

Ja to spieprzyłem, wybacz ukochana.
Myślałem, że będziemy razem po prostu,
Że polubisz wzajemnie moją mamę
I odwróci się ode mnie ta cholerna czerń losu.

Nie dbałem o Ciebie. Nie pokazałem co czuję.
Nie zrozumiałem, że to Ty jesteś darem.
Poniewczasie tego żałuję.
Znosząc losu ostatnią karę.

Tyle błędów… tyle głupoty z mojej strony. [...]

Defiladowy krok, wymach rąk.
Przez pusty plac maszeruje Zdumienie.
Po wydeptanych śladach, z kąta w kąt,
Jednakim ruchem ramię za ramieniem.

Że za maskami znów tylko maski,
A lśniący chrom prawdy suchy kijek zdziera,
Gdy lustro pęka z trzaskiem.
We młynie skrzypi miarowo kierat.

Każdy na dłoniach ma liczne rany, [...]

Kompletnie sam. W całej przestrzeni,
Gdzie ludzie się tłoczą, czują i znają
Jak stadka wróbli na miejskiej zieleni...
Znikają, powoli, lecz wszyscy znikają.

Odarty z piękna przeszłości,
Bezradny po odrąbaniu ramion i nóg,
Opluty świadek śmierci największej miłości,
Zmęczony błogosławieństwem, które zesłał Bóg.

I w tej bezmiernej studni wszystkiego, [...]

Uchwyciłem cię, motylu, w liści locie,
Kiedy wybiec chciałem z parku,
Twój obraz tą drogę zamknął.
Nawet nie cały, a jednej z barw odcień.

Wypuściłem cię, motylu, z niezdarnych rąk.
Bałem się o Twoje skrzydła.
Ich blask wokół mnie zatoczył krąg
I już wiedziałem, że wygrasz.

Tęsknię do ciebie, motylu, cicho,
Żeby znowu bezmyślnie nie spłoszyć.
Tylko pokaż mi się jeszcze, proszę.
Nawet przypadkiem przychodź.

Quid Quidem

Na czystym, śnieżnobiałym talerzu
Zalśnią migotliwie iskry świateł,
Kiedy kalendarz chłodno uderzy
W grudniowych świąt piniatę.

Serca rozgorzeją jak płomienie świec,
Życzenia słodko łamane wzajem,
Ciasto zapachem zmysły będzie piec
A pasterska miłość zarządzać krajem.

Ja jednak nie przyjdę, [...]

Całe to życie jest warte tyle,
Ile utrzymasz w garści ziemi
Mocno i długo na tyle,
By miłość puściła korzenie.
W mojej została już resztka piachu.
Ogródka z tego nie będzie.
Siedzę na ganku, oglądam zachód
I snuję trwania przędzę.
Za całą radość, za wszystkie rany,
Za ufność bliskim
Mam w garści ot, kilka ziaren.
Dziś to jest dla mnie, jak widać, wszystkim.
Za takie dary chcę podziękować,
Tylko już nie ma komu.
Aż po horyzont wciąż pusta droga,
Piaszczysta linia z serca do domu.

Quid Quidem

"Siostro, proszę zatrzymać krwawienie
To ciężki przypadek. Wyrwana dusza…
Jeszcze oddycha…
Czy przeżyje? Nie wiem…
Sam się do życia zmusza.
Ale sytuacja licha.
Nie mamy tyle krwi.
Proszę do niego mówić.
W tym jednym jeszcze nadzieja
Zbyt blisko stoi już drzwi,
Zbyt już nie lubi ludzi.
Zbyt zraniony przez złodzieja.
Niech siostra mówi cokolwiek."
"jestem przy tobie,
Dobry z ciebie człowiek,
Nie zamykaj jeszcze powiek.
wciąż masz szansę na zdrowie.
Na życie. Pozwól swojej głowie
Niech znajdzie coś by [...]

Białym śniegiem zdarto kolory
Zeskrobano błoto, żółte liście,
A ja przestałem wciąż myśleć,
Chociaż nadal jestem chory.

Rzeka przeciska przez turbiny
Wspomnienie skrzypiących mrozów.
Słucham niedbale, bo od tej grozy
Mroczniejsza boli kara bez winy.

Tyle jeszcze wiosen przede mną [...]

W plątaninie energetycznych przewodów,
A noc już dookoła mnie dawno,
Znalazłem martwą mysz.
Akurat dziś,
Kiedy dotarła do mnie prawda
Ile, by kogoś zniszczyć, trzeba zachodu…
Widocznie szukając jedzenia
Przegryzła izolację.
Umarła w sumie z głodu.
Tyle, by kogoś nakarmić, jest zachodu.
Czy mają więc rację,
że wolność lepsza od więzienia?..
Chłód obojętnej nocy
Był świadkiem szybkiego pogrzebu.
Wrzuciłem ją do rzeki.
Niech choć jej duch zobaczy świat daleki.
Skończyłem pracę bez gniewu,
Choć smutny, że życie tak się kończy.

Quid Quidem

Kropla na krańcu kranu,
Jak zasypiający gibbon,
Puszcza gałąź znaną
Nim nadzieje miną.
Jeden prosty shot
Całe to życie.
Migotliwy knot
Tańczy w zachwycie:
Zamiast do wora
Pakować gary
Lepiej wieczorem
Zatrzymać zegary!...
Piękna ta Twoja drewniana strzecha.
I lubię jak się uśmiechasz...
Ta chwila lśniła jasno.
Plum!
I kropla zgasła.

Quid Quidem