Patrz Europo.

Tu, gdzie żelazo kują charaktery,
ziemia studzi spracowane dłonie.
Gdzie Patria to stan nieustannie szczery
I wciąż modlitwa płynie na dnia koniec.

Tutaj rośnie wraz z dębu drzewem
Półcieniem malowana brzęcząca lipa,
Z nich wypływa miłość z uczciwym gniewem,
Kiedy u ciebie po sercach stypa.

Pochyl więc głowę nad historii kartą,
Policz ile już stawali Tobie w potrzebie,
I spróbuj z nich czerpać, bo naprawdę warto,
To właśnie oni wciąż ratują ciebie.

Nie pleć mądrości lisim urzędem,
A zwyczajnie doceń zwyczajność taką,
I szczerze podaruj im konia z rzędem,
Bo każdy dziś widzi, jak to być Polakiem.

Quid Quidem

Wiecie kiedy przestaję bać się deszczu?
Kiedy jestem już przemoczony do cna,
A do tego wszystkiego jeszcze
Tyłkiem w poślizgu sięgając dna.

Wtedy, jak w oku wielkiego cyklonu,
Robi się cicho, słonecznie, jasno,
A ja chlapiąc wesoło wracam do domu,
Nim promienie zdumionego słońca zgasną.

Gorączka, kichanie, czy nawet wymioty,
To oczywista konsekwencja stanu.
Jednak wciąż żywy, skroś błotnej sromoty.
Wtedy na wilgoć mam wy..czesane.

Dzisiaj już wiem to - stoję cały w błocie,
Od czubka głowy po dziurawe [...]

Przyszli przyjaciele zaprosili na wycieczkę
Nie chciałem, ale byli stanowczy.
Choć z nimi, to jednak sam jestem.
Każda wycieczka kiedyś się jednak kończy.

Za oknem mijają mnie domy, ulice.
W ciemności okien śpią ludzie.
Już mi się nie chce krzyczeć,
Bo mogę ich pobudzić.

Miałem już te wszystkie chwile, [...]

To wszystko dookoła to słowa
Drżenie powietrza wyrwane z gardła
Posłuszne temu, co stanowi głowa.
Papka psiej karmy warta.

Mówisz "miłość" więc ktoś tańczy jak rusałka.
Potem "dość" i ten zamiera w bezruchu.
Potem "zabij" i do ciosu wznosi się pałka
Potem "dość" - pałka zatrzymuje się przy uchu.

Ktoś szepcze "dobro" więc inny zaczyna się taniec. [...]

Ta cisza, że oni aż nie słyszą.
Wiatr nawet szeptem nie jest.
Dzieciństwo, młodość na starych kliszach.
Nadzieja odruchowo grzeje.
Potem te wszystkie magiczne rzeczy,
Miłość i dzieci, śmiech i odwaga.
Tego nie zetnie i tysiąc mieczy.
Czekam spokojnie choć trochę się wzdragam.
Nikt nie słyszy innych, córka ojcu pokazuje faki.
Matka syna chłoszcze i oskarża w ciszy.
Nie ich wina. To świat jest taki,
Że krzyku ofiary przez oklaski nie słyszysz,
Że miłość zabija zakochana dziewczyna.
A kiedy zgasnę,
Razem z wiatrem chmur,
Ptakami wędrownymi,
I słońcem jasnym,
Przepłyniemy mur
Twoich włosów pasmem,
A na nich paciorków sznur.
I tyle.
W końcu przejdę zieloną milę.

Quid Quidem

Biegłem do autobusu kryjąc się przed deszczem
A on stał po prostu patrząc przed siebie,
W środku wieczornej ulewy. Jeszcze
W kałuży rosnącej na nierównej glebie.
Przerwałem bieg myśląc co się stało…
Może zawał.. Podszedłem - wszystko w porządku?
Przez chwilę jego ciało drżało,
Potem, jak mistrz ceremonii ponurego obrządku
Powoli zakończył nieznane misteria.
Otulił się przemoczonym płaszczem,
Spojrzał nieufnie. - co to za histeria?
Ot stanąłem sobie, po prostu. Jasne?!
Zdumiony przepraszam, omijam [...]

Mogę latać!
Mogę łapać obłoki w pęczki!
Mogę wypuszczać myśli stada,
Byleby język nadążył giętki!

I będę pamiętał śmiech i muzykę,
Tańczący samochód na drodze pustej,
Szelest liści w lesie, a przy tym
Moje imię wołane przez Twoje usta.

I będę kochał wszystkie końce burz,
Zapach gorącej skóry
A nawet spacerów letnich kurz…
Choćby z bólem.

Teraz, gdy mijam całe to życie,
Patrząc na stadka liści na wodzie,
Czuję, że gdyby to wszystko podliczyć,
Wszystko warte tej szkodzie.

Quid Quidem

Woda przecieka przez palce i chłodzi
Krzepnące powoli rany.
Ból się w końcu zagłodzi,
Niestety, nie zginie pamięć.

Będzie jak irytująca plamka w oku
Zasłaniająca jakiś piękny dnia koniec.
I tak do ostatniej kropli soku.
Ostatnią on sam na pewno pochłonie.

Ten łyk piwa obrębiony kłębem dymu
Leniwie płynący przez puste minuty,
Będzie kochał wszystko to, co było,
Rzeczywistością już otruty.

A ty, kiedy z dobrym sercem
Pochylasz się nade mną,
Nie mów tego więcej.
Bo można mieć tylko jedną.

Quid Quidem

Kiedy lejesz komuś w serce kwas,
Kiedy pastwisz nad ofiarą,
Wiedz, że świat to nic ponad nas.
Taką zmierz się miarą.

Gdy zabijasz czyjąś miłość
Ot, bo wkur… rza cię idiota,
Zrozum - tak będzie, jest i było :
Równa twej pracy zapłaty kwota.

Jeśli swym sprytem wszystko ukryłeś, [...]

Na zadeptanych kamiennych schodach
Przysiadły wiersze z obrazami.
Deszczowa pogoda,
Szarość otulona mgłami.
Czekają cierpliwie na mój cień.
Na szczycie przekrzywiony ganek,
Mroczna w kurzach sień,
Na podłodze zgubiony wianek.
I cisza
Tak głęboka i pusta
Że można usłyszeć
Milczące usta.
Patrzę na tą fortecę z daleka.
Boli
Jak na mnie czeka,
Ale trzeba wyrwać się z niewoli.
Ostatnie wylane krople zalśniły,
Wszystko w intensywnym aromacie
Benzyny.
Część rymów się kładzie
W tęczowej kałuży.
Czas się dłuży.

Quid Quidem

Czasem tak jest, że Bóg dotyka człowieka z uśmiechem,
i nie wiesz wtedy, czy to echo człowieka, czy to człowiek jest echem..

Nie jest łatwo tak iść ciągle pod górę
Zasypując po drodze grajdoły
Niełatwo jest wybrać między piórem
A słodkawym zapachem smoły.
A jednak idę, wciąż idę uparcie,
Jak krocząca reduta Ordona
Moje serce i rozum na warcie,
Moja meta dopiero, gdy skonam. [...]

List do Polski

Matko, nie jestem dobrym synem.
Bywa, że po grządkach skaczę,
Butną robiąc minę...
Głupią raczej.

Dzisiaj Ty, Matko, znów się urodziłaś.
I dzisiaj z miłością Ci daję
Serce niegrzecznego, lecz Twojego syna.
Tak krawiec kraje, jak materii staje.

Polsko, jestem Twoim dzieckiem.
Smutnym wariatem pełnym miłości.
Tato i dziad ciężką za to wzięli lekcję.
Byś miała dziś święto Niepodległości.

Życzę Ci, Ojczyzno moja ukochana,
Na spokojnym niebie życzliwego słońca,
Pamięci o chwale i tak licznych ranach.
Twój syn, kochający Cię do końca.

Quid Quidem

W świecie bez prawdy nie ma świata.
Niszczy brat brata.
W domu panoszy się zdrada.
Kwiaty na kratach.

A przecież wszystko jest w jednym punkcie
O znanej i wyświechtanej nazwie.
Jedno słowo znaczące Bóg-cień
I mające wartości każde.

Inaczej by było… Inaczej by było,
Gdybyśmy go nie gubili.
Ci co bez niego żyli, nie żyli.
To takie proste lekarstwo - miłość.

Quid Quidem