jeszcze chłód do okien
a niedługo wiosna ab ovo
potoczymy się w półuśmiechu
aż pękną skorupki
i wykiełkuje nowe słowo
bez ran
bez blizn w ofierze składanych

cień od stóp odetnę - pobiegniesz
a ja zatęsknię
lecz nie wódź na pokuszenie
nauczyłam się odmawiać
tobie
i sobie

i w końcu spokój

rozdeptałam księżyc
jak kruchą bombkę
ale to bez znaczenia
wieczorem i tak jest ciemno
poszukam gwiazd na choince

poprowadzą mnie
jak po sznurze do kłębka
nerwów

z mojej perspektywy
pierwsza jest na wyciągnięcie ręki
pod nią kasztanowe ludki
cierpliwie kołyszą złośliwe uśmiechy
w odwecie za powieszenie

odejdźcie w milczeniu od stołu
to ma być cicha noc
dziecko śpi

znowu jestem na głodzie
czarna owca między baranami
odmawianymi jak dziesiątki różańca

handlarze snów
dawno odeszli spod latarni
został tylko
bezsenny cień czarnego kota
i moje tajemnice

zawieszona w próżni nocy
błagam o działkę
w zamian mogę opowiadać koszmary

w ciemności wisi obietnica jutra
i wryty w pamięć
każdy zakręt prześcieradła

poraniony oddech
układam na wskazówkach zegara
byle dotrwać

aaa... obydwa...

Bezwzględna jesień
ubiera się w purpurę
a świat w kałuże

We mnie długie wieczory
Niebo bez dna i gwiazdy
Skrzydła stróża uwiędły
Chodzi boso po ziemi
Raniąc moje stopy
W cieniu dłoni
Łzy odpływają w niepamięć
A na ulicach susza
Nie znajdziesz bezpańskiego psa
Na łańcuchach beznadziei
Czekają w schronisku
Wyjąc do księżyca
We mnie drzwi otwarte na oścież
Ale dom pusty

dni odeszły szczęśliwe
marszowym krokiem
ziemia drży jeszcze

a jesień liściem
za horyzont opada
z hukiem

coś pękło
mówią - złamane serca
swoje prześlesz mi
z kartką na walentynki

czas jeszcze
teraz nadciąga Halloween

na pocieszenie mam
wisielczy humor
i szczerbate dynie przed domem

cukierków nie będzie
tylko gorzka prawda

stara dorożka przyjechała po mnie
skrzypiące koła mielą szorstki piach
zamykam oczy w kufrze bagaż wspomnień
strach

zziębnięty woźnica pociąga z butelki
rozszalałe konie w grzywach niosą strach
spod zamkniętych powiek na bezsilne dłonie
piach

po drodze się dosiadł zbłąkany poeta
z dziurawego płaszcza otrzepując piach
schował twarz w rękawie wymownie milczący
strach

prostuje zakręty mrok przybłęda smętny
dorożka na oślep gna oswajam strach
poeta skulony kapie atramentem
w piach

Skrzydlate

Cierpliwe fale
spokojnie pieszczą brzegi
i głodne mewy
- - -
Drzewa czereśni
znów stają się brzemienne
jak młode szpaki
- - -
Spadają liście
obnażając dwa gniazda
w nich smutne wrony

nie ma odbicia w lustrze
może za wysoko powieszone

nie dosięga krawędzi
stając na palcach

nie doleci
miotła
połamana na cudzej krzywdzie

wykipiała alergia na ludzi
powoli krwawią słowa

smakuje tylko pocałunek Judasza
srebrniki rzucone na tacę
czarna msza

a ona siedzi obok
wezwijcie egzorcystę

wiedźmy
powinny być palone na stosie
z urzędu

wracam zmęczona
potrzebuję ciszy
po co pytasz
przyprowadziłam moją Nemain
jeśli masz odwagę
włóż palec w mrowisko
nie nie kij
ten służy do zawracania
rzekę wybierz sam
niech zawrze i wykipi
potem pomożesz mi posprzątać
zdziwione twarze
utkną pod pinezkami
mam celne oko i pomidorki
koktajlowe
jak sukienki
na popołudniowe wyjścia
razem
będziemy świętować
zwycięstwo

odbijam się
w twoich oczach

niestety
na zdjęciach
wychodzę niesymetrycznie

a jednak
lubisz moje nieścisłości

wyciągam dłoń
prowadzisz dotyk
do zwycięstwa

i już tylko
zamykasz mnie
pod powiekami

uczę się mruczeć
pod twoim dotykiem
mam dobrego nauczyciela

topisz dłonie w jego futrze
gryzie
ale i tak go kochasz

pozwól i mnie
wyszczerzać zęby
od czasu do czasu
profilaktycznie

z nastaniem zimy
zwinę się w kłębek
na twoich ustach

nauczycielu
wolne miejsce jest
na kolanach

zapadam się
ubrana w coraz dłuższe wieczory
odliczam spadające kasztany

obok mnie
sosny w szpilkach
niezgrabnie uciekają
w siebie

nadciąga
rzeź niewiniątek

pora dokręcić główki
kasztanowym ludkom
niedługo znów zawisną
na gałęziach

ale teraz zapal świece
będziemy wspominać
lato

zakładam aparaty
na noc
chcę usłyszeć koszmary

gdy wywrócą świat czarnego kota
do góry łapami
protezy rozmiękną w szklance

nie bój się
nie gryzę

jutro
kostur połamię
na garbie kostuchy

nie będę cicho siedzieć
dopiero zaczynam jesień

dowiesz się po trzech tequilach