jeszcze chłód do okien
a niedługo wiosna ab ovo
potoczymy się w półuśmiechu
aż pękną skorupki
i wykiełkuje nowe słowo
bez ran
bez blizn w ofierze składanych

cień od stóp odetnę - pobiegniesz
a ja zatęsknię
lecz nie wódź na pokuszenie
nauczyłam się odmawiać
tobie
i sobie

i w końcu spokój

rozdeptałam księżyc
jak kruchą bombkę
ale to bez znaczenia
wieczorem i tak jest ciemno
poszukam gwiazd na choince

poprowadzą mnie
jak po sznurze do kłębka
nerwów

z mojej perspektywy
pierwsza jest na wyciągnięcie ręki
pod nią kasztanowe ludki
cierpliwie kołyszą złośliwe uśmiechy
w odwecie za powieszenie

odejdźcie w milczeniu od stołu
to ma być cicha noc
dziecko śpi

znowu jestem na głodzie
czarna owca między baranami
odmawianymi jak dziesiątki różańca

handlarze snów
dawno odeszli spod latarni
został tylko
bezsenny cień czarnego kota
i moje tajemnice

zawieszona w próżni nocy
błagam o działkę
w zamian mogę opowiadać koszmary

w ciemności wisi obietnica jutra
i wryty w pamięć
każdy zakręt prześcieradła

poraniony oddech
układam na wskazówkach zegara
byle dotrwać

aaa... obydwa...