Dzwoni budzik, a ja niechętnie otieram oczy. „I znów na uczelnię” - myślę bez optymizmu. Jeszcze kilka tygodni temu miałabym zupełnie inne nastawienie, ale przez ten krótki czas wiele się w mym życiu zmieniło. Śmierć ojca, oskarżenia części rodziny, że to niby my jesteśmy temu wszystkiemu winni. Jest jeszcze kilka innych niepowodzeń, lecz w tym świetle są one mniej istotne. W całej tej sytuacji dobre jest jedynie to, że przekonuję się na kim naprawdę moge polegać, na kogo liczyć. Właśnie ci, którzy mnie wspierają, mówią: „tak miało być.” Zapewne. Ojciec był pijakiem i niewątpliwie sam sobie pomógł w tej śmierci. Lat 51... był...
Koniec bezsensownych rozmyślań. Wstaję, w pośpiechu wyjmuję z szafy pojedyncze części garderoby. Uprasować? Nie, nie chce mi [...]