Cokolwiek było przyczyną, można się w tym odnaleźć i podpisać... Zwłaszcza że pozbawione buntu, autoagresji, pretensji do świata. Świadoma swej ułomności prośba o bliskość.
Kiedyś serce oznaczało również duszę... No a dziś to głównie emocje, przez co dla duszy nie ma w nim miejsca, więc musi stać na jego progu aż się człowiek uspokoi. Dopiero wtedy staje się zdolny do refleksji.
Nie wiem czy tylko intuicyjnie, ale opisała Pani właśnie ten proces. Którą to intuicję podzielam. I dziękując za okazję do refleksji pozdrawiam ✋
Tekst dnia 25 lutego 2021 roku
No, są tacy ludzie, którzy po prostu umieją czynić dobro dookoła siebie. Czy są to aniołowie, jak chce ezoteryka? Myślę, że po prostu to ludzie. Nie kombinowali. Wiedzą, że trzeba pomagać, nie żywić urazy, choć krzywdy bolą, to umieją wznosić się ponad ból swoich serc, ponad gniew i zamiast "pięknym" odpowiadają modlitwą i z jej mocy uśmiechem i dobrem, zawsze bez zapłaty, bo ta miłości nie jest potrzebna, aby się rozprzestrzeniać. Ciekawe czy jest jakaś różnica w ogóle między wymiernym podziękowaniem za okazane dobro, a trzydziestoma srebrnikami za wskazanie niewinnego?
Z nutką smutku, nostalgiczny, prawdziwy...
Piękny :)