Prawda jest taka, że depresja jest tylko dla bogatych, biedni mają na głowie inne zmartwienia.

Ból w różnych smakach swojej niedoskonałości, pali mi umysł i kości.

-My się chyba nie dogadamy. Ty kierujesz się sercem, ja rozumem. Tak często nasze zdania się różnią. Nie uważasz tak?
-Nie, pieprzę to, ja cię kocham a ty wymyślasz bzdury. Na tym polega różnica pomiędzy kierowaniem się sercem, a rozumem.

To nie jest gra w chowanego, bo przecież i ja wiem gdzie ty jesteś i ty wiesz gdzie jestem ja, więc przestańmy udawać, że nie mamy tej świadomości.

Gdyby świat runął u mych stóp, pewnie nogi by mi się połamały.

Będąc wewnętrznie obojętnym,
jest się zewnętrznie straconym.

Życie jest jak kalosze, ale z tyloma dziurami, że zawsze moczysz stopy.

Gdybym mogła dałabym ci miłość, ale nie mogę, nie jest ona rzeczą materialną, którą mogłabym zapakować w pudełko, ładnie przystroić i ci podarować, mogę jedynie ją czuć wobec ciebie i ciągle ci to uświadamiać. Możesz uznać, że moje słowa to miłość zapakowana w pudełku .

Bo nie mogłem jej stracić. Lubiłem czuć obok siebie drugą osobę, to pieruńsko przyjemne uczucie, wiedząc, że nie jesteś sam. Wiedząc, że ktoś oprócz samego ciebie, macza palce w twoich snach, bez względu na pogodę za oknem i miejsce w którym się znajdujecie, nie czujecie żadnej pustki, wypełniacie siebie nawzajem i mimo tego, że dajecie sobie coraz więcej, nigdy nie pękacie.