tyle niewypowiedzianych słów
pocałunków
chwil kradzionych pędzącemu życiu
spojrzeń
westchnień samotną chłodną nocą
łez
od piekła do nieba i na powrót
żalem
dla jednego choćby uderzenia serca
słowa

nie zapomnij mnie przytulić
gdy się zbudzisz
tego i ust twoich pragnę najbardziej
w szarej godzinie przedświtu
nie musimy wychodzić z łóżka
zostaniemy tak całując i zaglądając w oczy
zanim wejdziemy w dzień
wieczorem ja przytulam
taki plan marzenie zamiar
tęsknota za ciepłem ramion
oddechem smakiem ust
kiedy oboje drżymy śmiejąc się
i niecierpliwie czekając
na następny krok
dalej już tylko przepaść
której pragniemy oboje
lecz nie zapomnij przytulić

zostań ze mną
siostro snu
głowę na ramieniu
złóż i pozwól zanim zamknę oczy
cieszyć się spojrzenia
twego głębią
oprzyj dłoń na sercu mym
drugą ręka opleć kark
i przytuleni tak
możemy trwać wiecznie
a brat twój gościny niech
nam użyczy
i tylko jej spojrzeniem patrz
żebym nie tęsknił więcej
w marzeniach

siostro snu

przecież gdybyś była we mnie
już bym tęsknił
twarz przytulam do twojego cienia
chcę więcej i więcej
choć śmiejesz i oddychasz
dla mnie
światłem oczu pulsem moim
się stałaś
żyję bo jesteś ale
nie wierzę w dobro
jednak modlę się
o ciebie
za ciebie
jest noc a ty jesteś tak daleko
dalej niż myśl niż oddech
budzą mnie łzy i strach
i biegnę by być
móc spojrzeć jak śpisz
śpij
zaśpiewam ci

filiżanek kawy i butelek wina
oglądania filmów słuchania muzyki
rozmów porą wieczorną
pocałunków rano
przytuleń prostych jak jedzenie chleba
za mało serc bijących razem
za mało
i oczu mgłą zachodzących
również
brak ust złączonych
śliny zmieszanej
zapachu potu szeptów i śmiechu
bezgrzesznego bezwstydu
dzikości pragnień
wybacz kochanie na ulicy jestem
nie zdołam wrócić
czasu za mało

skołatane serce karmię tęsknotą
fado spragnionym bólu
tangiem bliższym przemocy i łzom
bo czyż zgodzisz się popłynąć ze mną
czasu łódką chwiejną
łupiną na bezwyspnym oceanie
czy raczej na zawsze młoda
zostaniesz
w miejscu tak niedostępnym
skąd tylko oczy twe widział będę
i dlatego nie bój się
proszę

kołysać cię w mych ramionach
chcę twoich snów
kolorowo wymarzonych
drżących miłością mokrych pragnieniem
wpatrzona w jądro płomienia
pustkę moich oczu
dostrzeżesz swe odbicie
dziewczyno z łąki
sadu
miła tak bardzo pragnę twych ust
spójrz jak odchodzę gdy się odgradzasz
i nie ma dokąd środkiem jesieni
jak promieniem księżyca
znasz to uczucie to głód
nienasycony okrągli ramiona
przygniata
na wczoraj na wieki na teraz
twój a niczyj
nieswój i niegotowy

różo
mój kwiecie krwawy
co duszę kaleczysz
i palce
aby pąki swe moją wilgocią nasycić
jak hostię
drżącymi dłońmi unoszę
żeby nie skrzywdzić
i płatków biel niewinną
stęksnionych ust ciepłem ogrzewam
życia tchnienie oddaję
kropla za kroplą biel
czerwienią nasycam
zanim oczy szkłem zajdą i usta pobledną
na sercu znajdziesz miejsce
schronienia i odpoczynku
moja różo

nie wiem czy jestem
tym na którego czekasz
ale w twoich oczach odbija się
moje życie
widzę w nich to co może się zdarzyć
dlatego przychodzę co dzień
co wieczór
by śpiewać tylko dla ciebie
rozłóż ramiona i zatańcz
zakręć moim światem
niech się przewróci
bo chcę utonąć
w twoim spojrzeniu
jeśli chcesz mojej miłości
masz ją
weź i przywiąż do siebie mocno
czule
ona silniejsza jest ode mnie
tylko spójrz

szukałem cię wszędzie
odkąd pamiętam
byłaś tuż obok
dłoń wyciągnąć i jesteś
ilekroć mówię do widzenia
tęsknię i jesteś ze mną
do ciebie biegnę
mimo wszystko
do ciebie tylko
miłość kwiaty niesie
w codzienność
nie smuć się
szczęście jest z nami
kiedy jeateś przy mnie

dotknij mnie ostrzem różdżki
tak by wypłynęła krew
by przekonać cię jak kocham
błyski w twoich oczach
i ruchy miękkie delikatne stanowcze
umocz w niej koniec języka
(możesz lekko pobrudzić nosek)
a później wymrucz to na co tak czekam

z zapytaniem w oczach
święta taka niewinna
pierwszy raz usta szalały
i dłonie drżące szukały ukojenia
rytm bluesa bywa tak różny
kochaj dziewczyno z warkoczem
gorącymi ustami przysięgaj
gdziekolwiek będę wspomnę
chwile ofiarowane
nieśmiałemu chłopcu przez nieśmiałą dziewczynę
usta zawsze gotowe by ciebie całować
choć lat przeszło tyle
i kres drogi majaczy
stacją odpoczynek

ramiona otwarte grzywka
wiatrem wzruszana
i gwiazdy
uśmiech krzeszące jak płomień
dłońmi ból odgania głosem
serce zabliźnia
leczy
z jakiej bajki wyniosły ją
ptaki których pilnować miała
kogo szuka w kamiennym
labiryncie
do ciebie stąpam po linie
cienkiej nabrzmiałej
wsłuchany w słowa śpiewnie
powtarzne
oto twoja droga stara a nowa
świece gorejące imię jak mantra zło odganiająca
i usta dotyk których życie wrócić może

dokąd zaprowadzi droga
pełna wykrotów kamieni
ile razy upadniesz
obolałe potłuczesz kolana
swoje szmaciane nieszczęście
komu chcesz pokazać
los niebieski przeklęty
za ramię przerzucić
trzykroć splunąć pod nogi
zakląć zapomnieć odejść
jaki płomień rozpalisz
by ugasił ból
czekam
ścian nie będę uszczelniał
będziemy płacząc
wybaczać

czasem widzę ją w snach
zakochana ma wiatr
we włosach
echo nosi jej śmiech
słońce przegląda się
promieniejąc radośnie
w jej oczach
miłość wiary ma smak
ona wierzy i tak
świat wokół zmienia
kiedy tańczy on gra
czas na nowo się tka ze zdumienia
i zachwycenia
lecz gdy wieczór u drzwi
stoi za oknem i milczy
miłość dalej o krok
poszła dzieli ich mrok
zimny