jak kwiat delikatną
ustami tylko muskam
drżysz lekko i czuję że twój jestem
szept krótki spazm
i łzy i pot i śmiech
usta
kwiatem delikatnym jesteś
unoszę cię do serca
zostań w dłoniach
moja tak krucha

stała na piasku włosy mierzwił wiatr
chmury sunęły w dali czerniał las
uśmiech na twarzy przykrył nagły cień
już mnie tu nie ma nawet jeszcze mniej
ja wiem że to się nie zdarzyło nigdy
jej przecież nie ma
a mnie jeszcze mniej
ciemność pożarła światła wielkich miast
palił się ogień jeszcze tylko w nas
gdy zbladły gwiazdy niknął nocy cień
czasu zostało w ciałach jeszcze mniej
już wiem że to nie mogło
nigdy się wydarzyć
jej przecież nie ma
a mnie jeszcze mniej

to jest jak kartografia
przyglądam się i w zachwycie marzę
o kolejnych etapach poznawania
wysyłam więc następnych podróżników
w nadziei że dzięki ich pracy
mógł będę posiąść wiedzę
narysować niczym Al Idrisi
terra incognita
i dlatego oczyma ustami dłońmi
zagarniam cię więżę
ku mojemu zdziwieniu ty się nie sprzeciwiasz
błysk i grom za oknem pies leniwie oddycha
znowu patrzę na ciebie ukradkiem
kolejny mały punkcik
a za oknem wieczór burza
i leje

a przecież budzi mnie ta zazdrość
o wiatr
że ci włosy mierzwi sukienkę unosi
erotoman
i patrzę jak obok śpisz a powieki ci drżą
śnisz
już czuję że mam wargi gorące jeden całus mały w czoło
na dobry sen i w powieki po jednym by uspokoić je
i tak jak lubisz za uchem a uszu przecież masz dwoje
później są usta w nie trafiam już się niczego nie boję
bo czuję jak się naprężasz kiedy całuję cię w szyję
po chwili jest odlot w kosmos ugryź mnie bym wiedział że żyję
i żyję całkiem realnie i czas jest to rzeczywisty
poduszka mokra od łez ból szczęki i siniak krwisty.

pośród miliona gwiazd
blask oczu
ukochana konstelacja azymut
i z kwiatów łąk twój zapach
jedyny
jeśli bóg zapyta co najlepiej stworzył
powiem mu że twoje usta tylko

nigdy nie tęskniłem za nikim
dziś brakuje mi pocałunków
dotyku smaku zmieszania oddechów
drżenia warg kiedy całą siebie
ustami w moje oddajesz
piasek i kwiaty na stole
pamiątki wczoraj
zamglone oczy jeden puls
jak wino

taką cię wyśniłem
trochę nieobecną
gdzieś w odległych światach
błądzą tańcząc myśli
i nawet się nie dowiesz
że jesteś moja
uśmiechem wyrzeźbiona
ożywiona łzą
trzepot motylich skrzydeł
wybudza w środku nocy
dłoń w przeczuciu smutku
przeszukuje przestrzeń
łapczywie wciągam powietrze
by poczuć smak twoich ust
zapach skóry włosów
bo kiedy cię nie ma
wtedy niknę

🌹

czasem daleko
daleko lecz nigdy dalej
niż w siebie skąd oddechu nawet
nie słychać
jest cisza jak pustynia
dzieli przytłacza dręczy
zanim drzwi zamkniesz weź trzy
oddechy może usiądź
zabierz zapach ulotny i kolor
ja je połączę z tobą
w tęczy na łące i w słońcu
przed domem i na świata końcu
czy burza czy deszczu dotyk
świat piękny jest
bo cały to ty

kochasz mnie
tchnieniem wiatru mokrym
co silnym porywem zapach lasu
igliwie i piasek przynosi
ruchem mas powietrza gwałtownym
chmury ołowiem przyćmione goniącym
zimną dłonią ogarniasz me ciało
i z namiętności drżę
moja miłość łąkami pachnąca
słońcem rozpalona ogień niesie przed sobą
z kamiennych szczytów tęsknotą patrząc
samotnością pustyń sycona do bólu
przecież nie spalić a rozpalić pragnie
zamiast burz spodziewanych nawałnic
pocałunków spłoszonych deszcz
wytęsknionej bliskości ciał
co w ramiona wpleciona dojrzewa

właśnie ciebie znalazłem
gorzkim dniom kroplą miodu
upragnioną
drobiną światła w chwili strachu
wytęsknioną
kroplą wody wargom spieczonym
ratunkiem
zmysłów zawrotem codzienności
nieskrywanym
drżeniem dłoni potu zapachem
obietnicą
nie szukałem cię nie zgubię
nie potrafię
chyba że uciekniesz
oddechem

nie uciekaj
sama przed sobą
dokąd
już chyba tylko do mnie
jestem

pewno znowu sprawy ważne
i dlatego przytulam poduszkę
nad ranem mokra
choć przecież nie budził mnie płacz
ona jest cierpliwa i słucha
kiedy mówię miękko wtulona
w moich ramionach usypia
przytulam do niej twarz
i dogasającym świetle twoje oczy
widzę
czuję ciepło
i tylko gdy się budzę
wiem że znowu płakała

jeszcze w twoje oczy spojrzę
nim zadzwonią struny
pałki cybałów przyspieszają rytm
i widzę jak prostujesz ramiona
przepalasz płomieniem wzroku
ostatnie więzy woli
szklanka zimnej wódki by ostudzić emocje
i tak jestem twój
nabrzmiała biel na moim gorsie
jak rwą się do nich dłonie
szybciej
warkocz w moich ustach
wolniej
wyczuwam twój zapach
pocę się twoim potem
(zimna szklanka)
znowu mam cię w ramionach
lecz czardasz ma swój porządek
pożądliwie przycisnę przytulę
nim zaskowyczy struna skrzypiec
cygańską nutą odlecisz
szklanka zimnej wódki i polecę za tobą

Są trzy siły na świecie
Miłość
Nienawiść
Strach
Z nich zaś najgorszy jest Strach
Nie masz mocy by z nimi walczyć
Ale na litość unikaj Strachu jak tylko możesz
Unikaj