czasem daleko
daleko lecz nigdy dalej
niż w siebie skąd oddechu nawet
nie słychać
jest cisza jak pustynia
dzieli przytłacza dręczy
zanim drzwi zamkniesz weź trzy
oddechy może usiądź
zabierz zapach ulotny i kolor
ja je połączę z tobą
w tęczy na łące i w słońcu
przed domem i na świata końcu
czy burza czy deszczu dotyk
świat piękny jest
bo cały to ty

kochasz mnie
tchnieniem wiatru mokrym
co silnym porywem zapach lasu
igliwie i piasek przynosi
ruchem mas powietrza gwałtownym
chmury ołowiem przyćmione goniącym
zimną dłonią ogarniasz me ciało
i z namiętności drżę
moja miłość łąkami pachnąca
słońcem rozpalona ogień niesie przed sobą
z kamiennych szczytów tęsknotą patrząc
samotnością pustyń sycona do bólu
przecież nie spalić a rozpalić pragnie
zamiast burz spodziewanych nawałnic
pocałunków spłoszonych deszcz
wytęsknionej bliskości ciał
co w ramiona wpleciona dojrzewa

właśnie ciebie znalazłem
gorzkim dniom kroplą miodu
upragnioną
drobiną światła w chwili strachu
wytęsknioną
kroplą wody wargom spieczonym
ratunkiem
zmysłów zawrotem codzienności
nieskrywanym
drżeniem dłoni potu zapachem
obietnicą
nie szukałem cię nie zgubię
nie potrafię
chyba że uciekniesz
oddechem

nie uciekaj
sama przed sobą
dokąd
już chyba tylko do mnie
jestem

pewno znowu sprawy ważne
i dlatego przytulam poduszkę
nad ranem mokra
choć przecież nie budził mnie płacz
ona jest cierpliwa i słucha
kiedy mówię miękko wtulona
w moich ramionach usypia
przytulam do niej twarz
i dogasającym świetle twoje oczy
widzę
czuję ciepło
i tylko gdy się budzę
wiem że znowu płakała

jeszcze w twoje oczy spojrzę
nim zadzwonią struny
pałki cybałów przyspieszają rytm
i widzę jak prostujesz ramiona
przepalasz płomieniem wzroku
ostatnie więzy woli
szklanka zimnej wódki by ostudzić emocje
i tak jestem twój
nabrzmiała biel na moim gorsie
jak rwą się do nich dłonie
szybciej
warkocz w moich ustach
wolniej
wyczuwam twój zapach
pocę się twoim potem
(zimna szklanka)
znowu mam cię w ramionach
lecz czardasz ma swój porządek
pożądliwie przycisnę przytulę
nim zaskowyczy struna skrzypiec
cygańską nutą odlecisz
szklanka zimnej wódki i polecę za tobą

Są trzy siły na świecie
Miłość
Nienawiść
Strach
Z nich zaś najgorszy jest Strach
Nie masz mocy by z nimi walczyć
Ale na litość unikaj Strachu jak tylko możesz
Unikaj

kwiecie piękniejszy od muzyki
piękny jak śmierć
ona ma twoje oczy i pragnę w nich utonąć
bezdenna toń kusząca spokojem
figlarne rozbłyski
już wiem że pragnie mojej zgody
jedna droga dla wszystkich
zawinięta w płaszcz mgły niespokojna
stare drzewa kurhany i deszcz
wyciąga rękę szepcąc jestem twoja
chodź śmiało nie bój się
prowadzi pewnym krokiem
mocno kołysząc biodrami
jej świat jest moim domem
już patrzę twoimi oczami

czysta bez skazy
sercem podmuch gorący
jesteś bądź na zawsze

dla ciebie jestem
wśród zawiei i kurzu
już nie bój się śpij