nie dam się .
zaciskam mocno powieki .
są coraz bliżej .
szybsze bicie serca .
urywany oddech .
wewnętrzna walka .
ale to wraca .
chce mnie zabić .
powoli ale boleśnie .
już tu są .
czuje ich chłodny oddech na karku .
przyszły .
wspomnienia .

daj mi powód .
albo pozwolenie .
odejdę .
zostanę .
cokolwiek .
Ty .
uratuj .
moja dusza .
gnije .
strach .
utrata .
urywany oddech .
zagryzane wargi .
krew .
bądź .

to ten czas kiedy znajome oczy nie przynoszą ukojenia .
to ten sam czas , kiedy w najbardziej słoneczny dzień chowam się w cieniu szukając schronienia .
to czas kiedy uciekam przed samym sobą .
wiec wróć .
spraw ze promienie słońca znów zatańczą na mej skórze .
a wdech przyniesie upragnioną ulgę , przeganiając przeszywający ból w klatce piersiowej .
tam , gdzie Twój oddech wyznacza rytm mojego serca .

Twoje myśli przestały tulić mnie do snu .
przeklinam każdy destrukcyjny moment kiedy zamroczone oczy nie chcą odpocząć .
kiedy oszalałe myśli nie chcą odejść .
oddech nie spowalnia , a dłonie nadal zaciskają się w pięść .
to wszystko nie chce odejść .
świat nie pozwala mi od siebie odpocząć , mimo jawnego zmęczenia .
podkrążone oczy , blada cera .
tyle mi po Tobie zostało .
i modlitwa o błogi sen .

czasem widzę Cie oczami wyobraźni . zakradasz się , czaisz w najdalszych zakątkach podświadomości by w najmniej odpowiedni momencie powrócić . przypominasz mi o tym wszystkim co było , chociaż czasem zastanawiam się czy byłaś prawdziwa . czy to życie było prawdziwe ? nie wymyśliłem sobie Ciebie ? nie , nie wymyśliłem . uświadamia mnie o tym ślad na lewym nadgarstku . to ta mała blizna zawiera w sobie wszystkie nasze ciężkie chwile , mroczne dni . nasza codzienność była jednym , wielkim znakiem zapytania . każdy dzień naznaczony był niepewnością , wyczekiwaniem . wiedziałaś , ze odejdziesz . nie balas się . byłaś tak strasznie spokojna jakby nie chodziło o Twoje życie a o coś odległego . dopiero teraz rozumiem czemu taka byłaś . nie chciałaś zatracać się w rozpaczy , nie zapadłaś się w pustkę . walczyłaś , tylko po to żebym Cie własnie taka zapamiętał . waleczna , silna , dzielna . przejeżdżam palcem po nadrostku . wydaje mi się ze się uśmiecham .

zjawiłaś się , w ostatniej chwili podałaś mi rękę , pozwoliłaś zaczerpnąć tchu wyławiając mnie z czerni . potrzebowałem Cie tak samo jak powietrza , na swój sposób jesteś moim powietrzem , karmisz moją duszę , urzekasz słowami , czarujesz spojrzeniem . tak , zaczynam żyć , powracam . czuję że odrodzenie otwiera przed nami nowe możliwości . nie , nie mamy czystej księgi życia, otwieramy nowy rozdział ucząc się na poprzednich błędach, które zamknięte przypominają o sobie jedynie wtedy gdy tego zechce. uczę się powoli egzystować , znów zapamiętuje Twój zapach , smakuje Cie z odpowiednim wyczuciem , powoli, spokojnie , czule . I tak naprawdę potrzebuję Cie w moim życiu .