rozumiem, że programy są przeładowane nic niewnoszącymi wartościami,
z którymi młodzież powinna stykać się na szczeblu najwyższym
nie rozumiem jednak dlaczego brakuje w nich podstaw, genealogii
elementów niezbędnych do układnego życia
przez co
rozpoczynając dorosłe życie młodzi pytani o doświadczenie
języki obce, kulturę, poglądy, filozofię, nabierają wody
nie wiedząc, że istnieje

a kiedy pytasz ich o historię, tłumaczą co sąsiad, kolega... i cisza
nie znają nazw, podstaw, idei, wartości, imiona mylą, braterstwo, myśli

© Emilia Ewa Szumiło
20.09.2023

zakaz mówienia, by nie wydało się
iż ducha wyrywa z materii, nie znając platonizmu
pomimo, iż on nie znosił gliny, oblepiony
bujał w obłokach, czytając zakazane

wędrował po rozdrożach dróg, odwiedzal bliskich
nie zważając na to iż zamknięty pod kluczem

dlatego do dziś pozostało mu lekkie podejście do substancji
jakby nie istniała, męczyła, była ciężarem

© Emilia Ewa Szumiło
17.09.2023
Z cyklu "Rozważania ontologiczne"

badając kwintensencję istnienia, zdajemy sobie sprawę,
z dualizmu ontodolicznego również u zwierząt, brakach w jego zrozumieniu
spowodowanych nieznajomością języków im tożsamych

ciężko jenoznacznie ustalić spostrzeżenia Platona na ten temat,
choć nie zaprzeczał idei jak jego nauczyciel, nie odchodził od niej jak jego uczeń
stąd można domniemać, iż też postrzegał tak świat
widząc u zwierząt odrębne "ja", podobnie jak u ludzi

© Emilia Ewa Szumiło
17.09.2023
Z cyklu "Rozważania ontologiczne"

człowiek z natury jest istotą dyskusyjną
lubi rozmawiać, dywagować, spędzać czas w towarzystwie
nie ma więc mowy o samotnikach ukrywających się przed ludźmi

jest typem ssaka, który jak pozostałe ukrywa się w zaroślach
kiedy się boi lub kiedy jest ranny

© Emilia Ewa Szumiło
15.09.2023 r.

gdzież mówić o wolności gdy człek zniewolony
słów nie dopuszcza, tłamsi, czai
jedne są wrogie, inne bez poprawności

milczeć grzechem jest skąpym

© Emilia Ewa Szumiło
11.09.2023

mój mistrz powiedział niegdyś słowa
jego głos rozbrzmiewa w moim wnętrzu każdego dnia
wyrzucam sobie grzechy niewypełnienia
grzech ciężki

zmagam się z brakiem, świadomością powinności
odradzam każdego dnia, powracam, powstaję
siła słów życia, którą tchnął we mnie
istnieję

© Emilia Ewa Szumiło
2023.09.02

Biały orzeł ze złamanym skrzydłem
Kuli swój strach - odważny mówią
Nie oddycha - milczy

Biały orzeł ze złamanym skrzydłem
Próbował się wznieść, opadł
Bez sił. Cisza trwa

Przyleciał do gniazda kiedy śnieg
I ból. Mróz ściął

Złamane skrzydło chce lecieć
Oczy wpatrzone w niebo.

© Emilia Ewa Szumiło
01.09.2023

Jest takie miejsce na tej ziemi
Gdzie biało-czerwona trzepocze flaga
Orzeł od niebem rozkłada skrzydła
Hymn nucą dzieci, wnuki podległych

Wrzosiec czerwienią ogarnia łany
Zorza zdobi niebo
Jak płatki maków pod Monte Casino
I cisza, cisza bezgłośnie krzyczy

© Emilia Ewa Szumiło
19.09.2022 r.

Stalowe oczy zatopione w morzu
W nich odbicie Białych Mew
Dar Pomorza, szumiące muszle, złoty piach
Ze śladami stóp

Zimne, ztrwożone glony w obliczu skał
Owoce morza

Nim ocean przepłyną, głębiny

Zbiorą drobinki szczerozłote
Nim dotrą do brzegu wysp, zakotwiczą

Splotą spojrzenia wielu twarzy

Grymasów niepochamowanych
Zimnych chwil

© Emilia Ewa Szumiło
24 listopad 2022 r.

Pod Neptunem stało polskie dziecię
Wpatrzone w trójząb, trzymało biały kwiat

Nieopodal czerwone róże, Wisła, plaża
Na cześć pamięci turysta przypłynął
Zachwiała się flaga, płatki opadły
Ciemny kurz

Strzelali siedem dni

© Emilia Ewa Szumiło
09.10.2022

Stoję na placu trzech krzyży
Zamyślona

Wokoło smutek i strach

Próbuję dojrzeć choć trochę zieleni
Nie ma nawet kosmyków traw

Stoją tylko budzące refleksje trzy krzyże
W jesiennych promieniach słońca

Nadziei

© Emilia Ewa Szumiło
29.10.2022 r.

Morze moje ukochane, Bałtycka woda
Wzburzone nocą, za dnia lśniące
Nad nim białe mewy kąpiące się w promieniach słońca
Szczerozłotych

Zanurzone stopy w piachu, gładzone wodorostem
Wiedzą gdzie wracać, zanieść serce moje

Morze moje ukochane, Bałtyckie oko
W nim Neptun z dłonią w górze
Trójząb trzymający. Pomiędzy falami spienionymi
Patrzy moimi oczy

© Emilia Ewa Szumiło
09.11.2022 r.

Na mojej ziemi rodzimej
Na której słychać morza szum
Są piękne lasy zielonolistne
Jagody czarne, gęsty bór
Nad głową białe mewy
Na horyzoncie kłęby fal
Opowiadają o kutrach rybackich
Wolności, zadumie
Na ziemi mojej ojczystej
Co kwitnie niczym raj
Są tacy piękni ludzie
Słyszysz szum fal

© Emilia Ewa Szumiło
20.09.2022 r.

Ptaki odlatują z naszych serc
Do morza pragną lecieć
Do ciepłych krajów się kierują
Zziębnięte ptaki naszych serc
Odchodzą w niepamiętne
Zimny deszcz
Hen nad głową czaple słychać
Pelikany gdzieś mignęły
Biały bociek zniknął, wróbli nie ma już
Pozostały tylko cień
Chłodny powiew wspomnień

© Emilia Ewa Szumiło
09.10.2022