Ja leżę w kałuży krwi
Okrutny los ze mnie drwi
Ty widzisz co mnie spotkało
Ogrzewasz sobą me ciało
Nie możesz zrobić nic więcej
Bóg odebrał ci ręce

Jestem rośliną od roku
Nie znajdziesz żywego soku
Nie przestajesz mnie odwiedzać
Chcesz ze mną umierać
Nie możesz zrobić nic więcej
Bóg odebrał ci ręce

Chemia działa na głowę
Włosów zgubiłem połowę
Zanim zniknę mi się marzy
Widzieć bruzdy na twej twarzy
Nie możesz zrobić nic więcej
Bóg odebrał ci ręce

Nie pamiętam twego lica
Byłaś ze mną pół życia
Więcej nic mi nie wmawiaj
Ciągle się przedstawiaj
Nie możesz zrobić nic więcej
Bóg odebrał ci serce.

Jeśli uważasz, że między Tobą, a Twoimi marzeniami stoi mur nie do pokonania, rzuć w niego kamieniem. Jeśli kamień przeleci nie odbijając się, to znaczy że bariera nie istnieje. Jeżeli natomiast kamień odbije się od muru, rzucaj dalej, jest szansa że go zburzysz.

więzisz mnie w niewidzialnej klatce
dźwigam brzemię ograniczonych możliwości
czekając na lepsze czasy
licząc na ślepy los

dorzucasz mi balast swoich zmartwień
zawieszona nad przepaścią
zbieram to wszystko do kupy
balansując na wietrze

odbierasz nadzieję
przyjmuję schemat
depczę marzenia
tracąc sens

prosisz o pomoc
w poczuciu niezrozumienia
trwam osłupiona
wytrzeszczając oczy

obserwujesz w skupieniu
spadam
jednak rozbijając klatkę
dostrzegam świat z innej perspektywy