/Pustka przejawia się w każdym oddechu jej posłusznych. W mrugnięciach, nerwowym wyłamywaniu palców, pustka przyjaźni się z ciszą, przesiąka przez skórę, wędruje wraz z wodą, powietrzem. Człowiek nimi otruty sam staje się trucizną./

***
To ten jeden z tych ostatnich słonecznych dni jesieni. Ludzie snują się w ładnych płaszczykach – jeszcze radośnie, jeszcze bez pośpiechu. Złocą się chodniki, korony drzew i trawniki. Jak w każde popołudnie spacerujemy od dawna ustaloną trasą. Wierzchy naszych dłoni od czasu do [...]

Kobieta tragiczna, lat jak zwykle odpowiednio. Wymalowana w uśmiechy i przyozdobiona pięknymi zapachami. Na wysokich szpilkach równo wystukuje rytm ulicy. W skórzanych rękawiczkach dopala kolejnego papierosa. Jak zwykle tylko do połowy.
Ciemne okulary w pochmurny dzień i wymyślny kapelusz ściągają wzrok pospolitych przechodniów.
I równe
Stuk stuk stuk
Ta fatalna kobieta ma zaciśnięte usta i palce na torebce. Zawsze z pustym żołądkiem dumna i próżna. Dawno temu schowała zadziorny błysk w oku, iskrę szaleństwa wraz z [...]

Następnego dnia będzie niedziela, chwycisz mnie za rękę i pójdziemy na długi spacer do konającego parku. Złote liście zaplątane w nasze długie loki będą chichotały radośnie. Potem spadnie lekki orzeźwiający deszcz i zaczniesz śpiewać „Scarborough Fair”, później pochwycisz mocniej moją dłoń i zaczniesz ze mną tańczyć. Będziemy odbijać się od nieuważnych przechodniów, zbierzemy wiele nieprzychylnych spojrzeń. Ale czy to ważne?
Potem weźmiesz mnie w ramiona i szepcząc wciąż „ moja mała, moja mała” [...]

Któregoś dnia obudzimy się w południe lata, a pomarańczowy klon zza okna przyniesie nam zapach deszczu. Miękko krocząc po drewnianej podłodze zahaczę dłonią, niby od niechcenia, o kosz pełen winogron. Pozwolę, aby rozpływały się na moim języku feerią smaku. Nasypię karmy naszemu rudemu kotkowi, który mruczeniem obwieści nowy dzień. Na wysokim krześle w kuchni, tuż przy balkonie będę dopalać długiego papierosa, a ty zwabiony aromatem towarzyszącej mi kofeiny, wyłonisz się w pomarańczowym słońcu z burzą [...]

Młodość – to dla pierwszych dziki bieg pomiędzy minowymi polami, to bomby atomowe, to krzyk i łzy, gorzkie niczym koszmary z dzieciństwa, schowane gdzieś za szafkami na bujanym fotelu. Zamkniętych w skrzypiącej podłodze. To ciągłe, niszczące od wewnątrz, zachłyśnięcie się radioaktywnym powietrzem, to smutek, złość i uraza.
Zawsze sami, ludzie jak pnie drzew, okryte korą strachu.
Dla jednych to wieczne upokorzenie, z brzydotą na ramieniu i flaszką kiepskiej wódki wypitej gdzieś w ciemnej bramie - Utopione smutki [...]

Masz takie piękne rzęsy, odznaczają się tak zalotnie na bieli policzków. Lekki fiolet na ustach i powiekach.
Jesteś taka nieczuła!
Taka zimna!
Przecież mieliśmy iść razem nad rzekę, mieliśmy biec… biec prosto do zachodzącego słońca, pochwycić szczęście w rozpalone dłonie. Całować się! Och jak namiętne miały być nasze spojrzenia, jak palące miały być nasze usta, pogryzione wargi i ślady paznokci na plecach, jak miało być nam dobrze! Ale ty milczysz. Najdłuższa i najbardziej bolesna cisza twoich strun. [...]

„Cześć! Jak się masz, jak rodzina, ojciec, matka pies kot i twoje dwie myszy? U mnie wszystko w porządku ,ale wybacz nie mam teraz czasu, miło było cię spotkać, kiedyś trzeba przejść się na kawę, pa!”
Och, ależ oczywiście, że tak. Przyjdziesz po mnie, jak zwykle schludny, wyperfumowany, z nieodgadnionym łobuzerskim uśmieszkiem. Chwycę cię pod ramię, pojedziemy do teatru, na twoją ulubioną sztukę, złożoną i niezrozumiałą, zupełnie jak ty. Na pewno mi się spodoba, w końcu masz cudowny gust. Potem pojedziemy [...]